Rwyf wedi dod i ddarganfod dros y blynyddoedd nad oes llawer o bobl yn cadw eu hen gemau a chonsolau. Llawer llai o flychau a llawlyfrau cyfarwyddiadau, chwaith; os bydd rhywun yn dal i fod â NES yn gorwedd o gwmpas gyda chopi o Super Mario Bros 3, mae'n ddigon tebyg nad oes ganddo'r cynhwysydd gwreiddiol na'r llyfrynnau y daethant gyda nhw. Mae hyn yn rhan o'r rheswm y gall rhestrau ailwerthwyr “cwblhau yn y blwch” ar wefannau fel eBay nôl symiau mor fawr o arian. Weithiau bydd yr ansentimental hyd yn oed yn troi at daflu hen feddalwedd a chaledwedd i'r sbwriel os na allant feddwl am unrhyw beth i'w wneud ag ef (mae'n debyg bod unrhyw un sydd erioed wedi gweithio yn GameStop wedi gweld cwsmeriaid sy'n gofyn am gael binio eu nwyddau a wrthodwyd ar eu cyfer) .
Soniaf am hyn er mwyn ceisio dangos pa mor anodd yw hi i brofi hanes y diwydiant gemau fideo. Mae'r weithred o ddal gafael ar hen gemau a systemau yn weddol afreolaidd ymhlith defnyddwyr. Taflwch i mewn problemau gyda chydnawsedd wrth i setiau teledu newydd gael gwared ar blygiau clywedol a gweledol etifeddiaeth, heb sôn am gyrydiad a chwalu'r holl gydrannau eu hunain, a daw'n amlwg bod hanes hapchwarae yn fregus. Wrth i fwy o amser lithro heibio, y mwyaf anodd yw hi i gyflwyno chwaraewyr modern i gemau fideo o'r gorffennol heb neidio trwy griw o gylchoedd.
Nid yw Nintendo, o'i ran ef, yn helpu'r mater hwn yn fawr iawn. All-Stars Super Mario 3D, y Super Mario Game & Watch, a Super Mario Bros 35 wedi peidio â bod ar werth. Pam? Onid y niwlog. Mae Nintendo yn honni ei fod i dynnu sylw at ba mor arbennig yw'r pen-blwydd diweddaraf hwn, ond mae'r gwir go iawn y byddaf yn ei ddadlau yn debygol o fod yn debycach i rywbeth rydw i wedi'i ddadlau o'r blaen: nid yw'r diwydiant adloniant am werthu dim byd i ddefnyddwyr mwyach, mae am i ddefnyddwyr rentu. Am Byth. Bob mis, bob blwyddyn, talu i gael mynediad at gynnwys na fydd y defnyddiwr byth yn berchen arno'n llwyr. Mae hyn yn cynnwys y diwydiant gêm fideo.
Meddyliwch am y peth. Super Mario Bros, Super Mario Bros 2, a Super Mario Bros 3 i gyd wedi'u gwahanu i ap NES Nintendo Switch Online. Yr unig ffordd i chwarae'r gemau hynny ar Nintendo Switch yw bod yn danysgrifiwr gweithredol i Nintendo Switch Online, gwasanaeth ar-lein taledig y cwmni. Nid damwain yw hynny—yn ôl cynllun y mae. Yn wir, mae'n gwbl amlwg mai dyna pam y bu farw'r Consol Rhithwir gyda Wii U a 3DS. Pam gwerthu cefnogwyr Super Mario Bros pan fydd Nintendo yn gallu eu cael i dalu bob mis am y “fraint” i'w chwarae?
Felly, dim ond mewn ffenestr werthu gyfyngedig yr oedd gan Nintendo ddiddordeb erioed All-Stars 3D oherwydd ar ryw adeg yn ddiweddarach bydd yn llawer mwy proffidiol cael cefnogwyr i rentu'r gemau hyn. Efallai yn y cyfamser y cânt eu torri i fyny a'u gwerthu fesul tipyn trwy'r eShop am bris uwch fesul uned. Pwy sydd i'w ddweud, ond yr hyn sy'n amlwg yw bod y rhagosodiad syml o wneud gêm a gwerthu gêm yn mynd ar fin y ffordd lle bynnag y bo'r cyfle i gysylltu gwactod â waledi defnyddwyr yn bosibl, yn lle hynny.
Mae Netflix, Disney Plus, Hulu, Apple Music, Amazon Prime, a gwasanaethau taledig di-ri eraill yn byw'r freuddwyd hon. Gwneud i bobl dalu ffi barhaus am fynediad at gynnwys, awchu fel pe bai defnyddwyr yn cael eu gwneud o blaid trwy guddio rheolaeth gorfforaethol fel “cyfleustra,” a pheryglu “cyfoeth” yr opsiynau cynnwys sydd ar gael yn eu hwynebau i wneud iddo ymddangos fel a veritable no-brainer i arwyddo ar y llinell ddotiog. “Edrychwch ar yr holl gemau dwi’n eu cael! A dim ond [rhowch gyflog bychan yma] yw hi!”
Ac eithrio mae'r hyn a delir y mis yn adio i fyny. Ac mae'r casgliad yn cael ei guradu gan ddeiliad y cynnwys ac nid y defnyddiwr. Ac mae pob cam y mae'r defnyddiwr yn ei wneud o fewn y gwasanaeth yn cael ei fonitro, ei ddadansoddi, a'i ddefnyddio wedyn. Mae Apple yn ei wneud. Mae Amazon yn ei wneud. Mae Nintendo yn ei wneud hefyd. Mae'n ymddangos bod hyfforddi defnyddwyr i feddwl am ôl-gatalog y cwmni o gemau fel peth i'w gyrchu ond byth yn berchen arno yn dod yn sylfaen i strategaeth gyllidol Nintendo wrth i amser fynd yn ei flaen. Cadarn, y stwff mwy newydd yn un peth, ond y clasuron, wel, os yw pobl yn crochlefain am Super Mario Bros 35 mlynedd yn ddiweddarach, mae'n siŵr y byddan nhw'n gwneud hynny ymhen deg, ugain, hyd yn oed dri deg mlynedd arall.
Sydd ddim yn beth drwg! Gemau fel Super Mario Bros ddim yn annwyl heb reswm. Mae yna ffactorau y tu hwnt i fwynhad pur, fodd bynnag, sy'n gwneud cadwraeth ac argaeledd gêm fel hon mor annatod. Y ffaith yw bod Super Mario Bros ac mae llawer o gatalog cynnar Nintendo yn arbennig yn rhai o flociau adeiladu pwysicaf y diwydiant cyfan. Yn golygu, Super Mario Bros yn gêm fideo hanesyddol arwyddocaol. Mae'n rhywbeth y mae dylunwyr gemau modern yn dal i ddysgu ohono. Ac eto, wrth i'r blynyddoedd fynd rhagddynt, mae Nintendo yn dod o hyd i ffyrdd newydd o'i gwneud hi'n anoddach chwarae, nid yn haws.
Gyda nifer o gemau Mario wedi'u tynnu oddi wrth ddefnyddwyr heddiw, mae'n ein hatgoffa'n sobreiddiol bod y difyrrwch hwn o gemau fideo yn ymwneud â busnes cymaint â chelf. Yn anffodus, tra bod cyfryngau adloniant a chelf eraill wedi dod o hyd i wahanol ffyrdd o warchod eu hanes ar gyfer cefnogwyr a chrewyr cyfoes, mae'r diwydiant gemau fideo yn ystyfnig yn parhau i naill ai anwybyddu rhannau cyfan o'i orffennol neu ei ariannu'n ymosodol heb fawr o bryder am ddim mwy na'r hollalluog. doler. Dydw i ddim yn dweud bod unrhyw un yn ddyledus Super Mario Bros neu unrhyw gêm Nintendo arall, ond rwy'n meddwl bod y ddeuoliaeth bresennol rhwng defnyddwyr a'r datblygwr / cyhoeddwr hwn yn gadael llawer i'w ddymuno. Gwnewch yn well, Nintendo.
Mae'r swydd Golygyddol: Ni Marwodd Mario Heddiw, Ond Rhaid i Nintendo Wneud yn Well i Ddiogelu Ei Hanes yn ymddangos yn gyntaf ar Nintendojo.
