Gêm: Narita Boy
Llwyfannau: PC, Xbox Un, PS4 ac Nintendo Switch
Genre: Gweithredu-Antur
Datblygwr: Studio Koba
Cyhoeddwr: Tîm17
Adolygwyd ar PS4
Yn Narita Boy, chi yw'r cymeriad titwol - plentyn sy'n chwarae gormod o gemau fideo (os yw hynny'n beth mewn gwirionedd) ac sy'n cael ei gludo i'w “PC” i fynd â mantell achubwr digidol titwol y byd digidol hwn. Mae'r parth digidol hwn wedi cael ei daflu i anhrefn gan y dihiryn HIM, a oedd i fod i fod yn un o ffigyrau blaenllaw'r byd hwn ond a drodd yn ddrwg yn y bôn. Yn y prolog, mae'n sychu atgofion y crëwr, pwy - fel y dywedir wrthych yn ddigon aml - yw'r unig un sy'n gallu atal yr hyn sy'n digwydd. Eich nod yw dod o hyd i atgofion crëwr y byd hwn a'u hadfer - gan arwain at wylio digwyddiadau mawr ei orffennol sy'n clymu i'ch sefyllfa bresennol.
Gadewch imi ddweud yn gyntaf bod Narita Boy yn hyfryd yn ei gyflwyniad. Mae'r gelf picsel neon yn edrych yn anhygoel, ac mae'r sgôr yn syfrdanol ar brydiau. Nid wyf yn credu ei bod yn gyfrinach bod y gêm hon yn cymryd llawer o ysbrydoliaeth gan Tron - bron ar fai. Mae'r nifer o debygrwydd yn y lleoliad a'r naratif yn amlwg, er fy mod yn dyfalu o leiaf gyda dealltwriaeth fwy cymwys o sut mae codio yn gweithio. Yn anffodus, mae'n ymddangos bod ysgrifenwyr y gêm yn ceisio ychydig yn rhy galed yn y maes hwn - gan fod NPCs yn drôn ymlaen yn gyson ynglŷn â sut mae'r byd yn gweithio ac yn cyfeirio at derminoleg codio pryd bynnag y gallant. Mae'n teimlo fel eu bod nhw'n ceisio profi rhywbeth na fyddai neb byth yn gofyn amdano. Yn sicr nid yw'n gwneud y byd yn fwy diddorol iddo. Mae'r idiom “show don’t tell” yn canu yn hollol wir yn achos Narita Boy. Wedi dweud hynny, mae'r stori drosfwaol lle rydych chi'n ceisio adfer atgofion y crëwr yn anfeidrol fwy diddorol - er efallai bod tad yn rhagweladwy. Ac er bod stori bywyd y crëwr yn gymharol hunangynhwysol, mae'r gêm yn gorffen yn y bôn mewn clogwynwr.
Mae Gameita-ddoeth, Narita Boy yn hac bach twyllodrus a slaes, lle rydych chi'n gwneud llawer o siarad â chymeriadau a datrys y pos achlysurol. Rydych chi'n symud ymlaen trwy ddatgloi drysau trwy siarad â chymeriadau, goroesi dilyniannau ymladd a datrys y posau hynny. Yn gyffredinol, mae'r posau hynny ar ffurf cyfrifo'r symbolau cywir i actifadu teleporter. Disgwyliwch lawer o ôl-dracio pan fyddwch chi'n gwneud hyn i gyd, er na fyddwn i wir yn ei alw'n gêm debyg i Metroidvania. Rydych chi'n dod yn ôl i fyd hwb penodol bob hyn a hyn, ond nid oes unrhyw uwchraddiadau i'w datgloi gydag eitemau neu alluoedd newydd.
Byddwch yn datgloi galluoedd newydd wrth fynd ymlaen, gan gynnwys technegau cleddyfau a galluoedd arbennig. Gallwch chi brofi'r rheini yn erbyn rhestr o elynion sy'n ehangu o hyd, a gyflwynir yn aml pan fyddwch chi'n dysgu gallu newydd. Nid oes unrhyw gosb go iawn am farw heblaw eich gosod ychydig yn ôl. Er y gall rhai dilyniannau ymladd fod ychydig yn heriol - ar ôl i chi eu haildroi cwpl o weithiau - nid yw'r gêm yn gyffredinol yn arbennig o anodd. Gall y gelynion fod yn eithaf dychmygus ar brydiau, ac rydw i'n hoffi eu estheteg byth mor aml. Mae yna hefyd ambell i ymladd bos, wrth gwrs - yn benodol, mae'r Enfys Ddu yn sefyll allan fel un o'r gelynion dychmygus hynny.
Dechreuad araf yw Narita Boy. Cymerodd ychydig o amser i'r gêm fynd ati mewn gwirionedd - ychydig yn rhy hir efallai gan ei bod yn peryglu fy ngholli. Yn dal i fod, dechreuais fwynhau fy hun ar ôl gadael yr ardal gyntaf ac roeddwn eisiau parhau i chwarae o hynny ymlaen. Mae gan fachgen Narita ei ddiffygion - mae'n hwylio cychwynnol, gormod o arddangosiad testun sych, efallai'n rhy ddibynnol ar ôl-dracio. Ond mae'n disgleirio yn ei gyflwyniad - yn weledol ac yn glywadwy - wedi'i glymu at ei gilydd gan ei frwydr hwyliog a'ch cymell i barhau i ddysgu storfa gefn y crëwr.
