Είμαι μερικές ώρες στο A Monster’s Expedition τώρα και έχω κολλήσει. Έχω κολλήσει πολλές φορές ήδη, φυσικά, γιατί αυτή είναι η φύση των παιχνιδιών παζλ – αλλά όχι και τόσο. Αυτός είναι δολοφόνος: Έχω καταλήξει σε ένα νησί που φαίνεται πολύ πιο απλό από τα περισσότερα από τα πολλά άλλα που έχω περάσει, αλλά έχω κολλήσει σε ένα είδος μικρο-μονόδρομου συστήματος που είναι αδύνατο - I' σου λέω, αδύνατος – να περάσει. Πρέπει πρώτα να σπρώξετε ένα δέντρο προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση – υπάρχει μόνο μία κατεύθυνση από την οποία μπορείτε να το σπρώξετε – και στη συνέχεια αυτό το δέντρο βρίσκεται στο δρόμο προς το άλλο που πρέπει να χρησιμοποιήσω ως γέφυρα προς το σημείο που κατευθύνομαι στη συνέχεια. Αλλά εδώ είναι το πραγματικό πρόβλημα: δεν είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Σε αυτό το νησί υπάρχει μια ταχυδρομική θυρίδα. Τα ταχυδρομικά κουτιά σάς επιτρέπουν να ταξιδέψετε γρήγορα σε άλλα ταχυδρομικά κουτιά (μην το σκέφτεστε πολύ) και μπορώ να πω, στην άλλη πλευρά αυτού του μικρού νησιού, υπάρχει πολύ περισσότερη γη. Ίσως πρέπει να πάω να λύσω ένα άλλο νησί κάπου αλλού και να φτάσω σε αυτό από την άλλη;
Ξεκινώ λοιπόν, τηλεμεταφέροντας τον υπέροχο, όχι και τόσο μικρό χάρτη του A Monster’s Expedition, λύνοντας κάθε τελευταίο μισό γρίφο που είχα αφήσει άλυτο. Ενα απ 'αυτά, λέω ίσως δυνατά, ίσως όχι, πρέπει να είναι. Ένας από αυτούς πρέπει να με πάει σε μια σχεδία, πάνω στην κορυφή, γύρω από την πλάτη, στο άλλο νησί αντί για το ταχυδρομικό κουτί όπου είχα κολλήσει. Το δοκίμασα για ώρες και απλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αδύνατο. Αδιάβατος. Έχω ξοδέψει πάρα πολύ καιρό σε αυτό και δεν είμαι τόσο ανόητος που μου έλειψε κάτι εδώ.
Αναγνώστη, δεν θα σου πω τη λύση, αλλά θα σου πω το εξής: όταν έχεις αμφιβολίες, είσαι πάντα τόσο ανόητος.
