Για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, το Biomutant ήταν η λευκή μου φάλαινα. Σαν ρολόι, θα εμφανιζόταν ένα ζώδιο ζωής, με την ανακοίνωση ότι ναι, έρχεται, σίγουρα, απλά όχι αυτή τη στιγμή. Εν μέρει, αυτό οφείλεται στο ότι ο προγραμματιστής Experiment 101 έλαβε μια ασυνήθιστη ελευθερία από τον εκδότη του να συνεχίσει να προσθέτει πράγματα, κάτι που οδήγησε σε ένα παιχνίδι που ακούγεται πάντα σαν πολύ στα χαρτιά – ένας χαρακτήρας προσαρμόσιμος στη γενετική του σύνθεση που μπορεί χειριστείτε οποιοδήποτε όπλο, ένα σύστημα χειροτεχνίας που σας επιτρέπει να φτιάξετε σχεδόν οτιδήποτε, ένα σύστημα ηθικής, έναν χάρτη που νανίζει ακόμα και του Skyrim. Είναι γεμάτο υπερθετικά που θα λατρέψει κάθε έμπορος, έχοντας αυτοπεποίθηση να πουληθεί ως κάτι που δεν έχετε ξαναδεί. Το πρόβλημα είναι ότι έχεις οπωσδήποτε.
Για να είμαστε δίκαιοι, δεν έχετε ελέγξει ποτέ έναν χαρακτήρα σαν αυτόν. Ο πρωταγωνιστής εδώ είναι ένας μεταλλαγμένος, ένα γούνινο ον που θυμίζει γάτα ή ίσως περισσότερο τρωκτικό, ανάλογα με το οπτικό με το οποίο πηγαίνετε κατά τη δημιουργία χαρακτήρων. Εσείς και άλλοι του είδους σας είστε έμπειροι στην τέχνη του kung-fu, αλλά μπορείτε επίσης να χειριστείτε γιγάντια σπαθιά, όπλα, εκτοξευτές ρουκετών και όπλα καράτε, όπως πτερύγια bo, λεπίδες σάι και άλλα. Μπορείτε να σηκώσετε οποιοδήποτε όπλο ανεξάρτητα από την κατηγορία χαρακτήρων σας, γεγονός που καθιστά τα μαθήματα περιττά – μπορείτε ακόμη και να βρείτε πολλούς τρόπους για να μάθετε τα αρχικά προνόμια που συνοδεύει κάθε τάξη, ακόμα κι αν επιλέξατε άλλη.
Για να κατανοήσετε άλλους τομείς στους οποίους το Biomutant δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που έθεσε ο ίδιος, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι αυτό είναι ένα παιχνίδι που φτιάχτηκε από μια ομάδα μόλις 20. Το βλέπετε με τον τρόπο που υπάρχουν αντίγραφα περιβαλλόντων γύρω από τον χάρτη, πώς Κάποια κινούμενα σχέδια έπρεπε να παραληφθούν, πώς το κείμενο επαναλαμβάνεται με ορισμένες ενέργειες.
