Για να μην παινεύομαι, αλλά είμαι ίσως ένα από τα τρία καλύτερα πλυντήρια-πάνω στον κόσμο. Πρώτη σωστή δουλειά σε μια φανταχτερή κρεπερί στις αρχές της εφηβείας μου. Μόνο εγώ και ένα WinterHalter 2000 κρατάμε την κουζίνα σε λειτουργία. Δούλευα γελοίες βάρδιες και μετά πήγαινα σπίτι μουσκεμένος, σαν να είχα επιζήσει από κάτι. Πραγματικά ήταν η κουζίνα που είχε επιβιώσει από κάτι – μου είχε επιβιώσει. Ένα από τα τρία καλύτερα πλυντήρια-πάνω στον κόσμο.
Η ζωή του ΚΠ. Μετεωρίτες. Ο Τζορτζ Όργουελ και τα συστήματα αποκομιδής σκουπιδιών. Τόσες πολλές δυνατότητες εδώ. Πρώτον, υπάρχει μια πλούσια στρατηγική που τρέχει στο πλύσιμο πιάτων. Φόρτωση του μηχανήματος – αυτή είναι μια δύσκολη υπόθεση! Ειδικά όταν έχετε να κάνετε με βιομηχανικές ποσότητες αντικειμένων για καθαρισμό, και ειδικά όταν έχετε να κάνετε με πράγματα που έχουν καεί σκληρά κατά το μαγείρεμα. Το τυρί, όταν καίγεται, μπορεί να γίνει εντελώς διαφορετικό από το φιλικό τυρί που κρέμεται στο ψυγείο σας. Έχω ένα κόψιμο στο πλάι της παλάμης μου που φαίνεται πολύ άσχημο. Είναι πραγματικά άσχημο! Μαχαίρι? Ο κόσμος θα ρωτήσει. Σπασμένο γυαλί? Οχι κύριε. Αυτό το κόψιμο είναι από ένα κομμάτι τυρί, το οποίο είχε ανατιναχτεί μέχρι να γίνει εύθραυστο και αιχμηρό. Λυπήθηκα λίγο να το σκεφτώ. Για να σκεφτώ εκείνη τη μέρα!
Αλλά η στρατηγική και ο κίνδυνος είναι μόνο ένα μέρος αυτού που κάνει το πλύσιμο πιάτων συναρπαστικό. Το ίδιο και το γεγονός ότι τα πλυντήρια πιάτων, όπως οι Samurai ή οτιδήποτε άλλο, θέλουν να ζουν με έναν κώδικα. Δεν είμαστε επιδεικτικοί. Σίγουρα δεν είμαστε ακριβοπληρωμένοι. Αλλά υπάρχουν καλά πλυντήρια πιάτων και κακά πλυντήρια πιάτων, και τα καλά πλυντήρια πιάτων απολαμβάνουν κάποιο βαθμό ευχαρίστησης όσον αφορά το τι μπορούν να κάνουν με τη γυαλάδα σε ένα ποτήρι κρασιού. Τα καλά πλυντήρια πιάτων γνωρίζουν ποια μέρη μιας τσαγιέρας μαζεύουν λεκέδες από τανίνη που χάνουν οι περισσότεροι – το στόμιο και κάτω από το στόμιο όπου συχνά υπάρχει μια διακοσμητική κορυφογραμμή. (Επίσης μια αστεία μικρή κουκκίδα στο επάνω μέρος της λαβής.) Τα καλά πλυντήρια πιάτων γνωρίζουν ότι τα κακά εστιατόρια μπορούν να εντοπιστούν όχι από το τι υπάρχει στο πιάτο αλλά από το τι έχει μείνει κρούστα κάτω από αυτό.
Σοβαρά όμως. Ας μιλήσουμε για κατσαρόλες και τηγάνια. Όσο περισσότερο σκέφτομαι την καριέρα μου στο πλύσιμο πιάτων, τόσο περισσότερο σκέφτομαι τις κατσαρόλες και τα τηγάνια. Τα πιάτα και τα πιατάκια είναι απλά πιάτα και πιατάκια. Καθάρισέ τα, μην τα πετάξεις, στοίβαξέ τα κάπου που μπορεί να τα φτάσει ένας σεφ. Δεν είναι κομπλεξικά θηρία. Το ίδιο μαχαιροπήρουνα. Το ίδιο – μόλις βρεθείτε στη ζώνη – γυάλινα σκεύη. Μια πετσέτα για να το στεγνώσει, μια άλλη για να γυαλίσει. Δεν χρειάζεται να πάρουμε το MIT στο τηλέφωνο για αυτά τα πράγματα.
Αλλά κατσαρόλες και τηγάνια. Οι κατσαρόλες και τα τηγάνια έχουν εσωτερική ζωή. Είναι σούπερ σταρ της κουζίνας, αλλά είναι επίσης κακομαθημένα παιδιά – τα καλύτερα από αυτά χρειάζονται γονείς.
Πάρτε μαντέμι. Μόλις τις προάλλες ο Κρις Τάπσελ πρότεινε ότι η κατοχή ενός τηγανιού από χυτοσίδηρο σας έκανε μέρος μιας λατρείας. Ενοχος όπως κατηγορήθηκε. Τα μαντεμένια χρειάζονται πολλή φροντίδα. Πρέπει να τα καρυκεύσετε, να τα βάλετε σε φωτιά και να τα κρατήσετε μακριά από τα πλυντήρια πιάτων για να μην χαλάσετε αυτή την επίστρωση που συσσωρεύεται με τον καιρό σε μια τρομακτική αντικολλητική επιφάνεια. Οι πατίνες! Υπάρχουν μαντεμένια τηγάνια που υπάρχουν σε οικογένειες για περισσότερα από εκατό χρόνια, κάθε πιάτο που μαγειρεύεται αποτελεί μέρος μιας γενεαλογίας, ένα είδος χημείας της ιστορίας που μου θυμίζει, κατά κάποιο τρόπο, λίγο το γαστρονομικό ισοδύναμο αυτού του απόκοσμου μιτοχονδριακού DNA υλικό. Κατά κάποιο τρόπο αυτού του είδους τα πράγματα δεν είναι αηδιαστικά. Από εκεί ερχόμαστε!
Τα τηγάνι είναι μόνο η άκρη αυτού όμως. Αγόρασα ένα γουόκ τις προάλλες. Το πρώτο μου, ντρέπομαι να το πω. Και είμαι ενθουσιασμένος με το πόση ανατροφή απαιτεί ένα wok. Τα παίρνεις όλα γυαλιστερά και καθαρά από το κατάστημα και μετά; Τότε πρέπει να του δώσετε ένα πολύ συγκεκριμένο είδος παπουτσιού. Πρέπει να το σύρετε για να ξεκολλήσει από την αντισκωριακή επίστρωση. Στη συνέχεια, πρέπει να το κάψετε μέχρι να αλλάξει στο χρώμα μιας από αυτές τις λακκούβες βενζίνης που βλέπετε στο δρόμο κοντά σε συνεργεία επισκευής. ΤΟΤΕ πρέπει να το λαδώσετε και να το κάψετε ξανά. Τότε είναι έτοιμο. Μην ρωτήσετε καν πώς το καθαρίζετε. (Στην πραγματικότητα, έχω διαβάσει συμβουλές για καρυκεύματα που υπερβαίνουν κατά πολύ αυτό που μόλις εξήγησα. Μερικές είναι αρκετά ακραίες.)
Οι καλύτερες κατσαρόλες και τηγάνια έχουν ιστορίες. Η θετή μητέρα μου έχει μια κατσαρόλα που θα ήθελα πολύ να την κλέψω. Είναι τετράγωνο, το οποίο είναι αρκετά περίεργο, και είναι εξαιρετικά βαρύ. Έχει ένα καπάκι με το οποίο μπορείς να σκοτώσεις κάποιον. Τέλος πάντων, αυτό που συνέβη ήταν το εξής: στον πόλεμο ένα βομβαρδιστικό έπεσε κοντά σε ένα χωριό, και οι κάτοικοι του χωριού έτρεξαν έξω και αφαίρεσαν το βομβαρδιστή από παλιοσίδερα, και μερικά από τα παλιοσίδερα έγιναν το δοχείο της θετής μητέρας μου. Αν δεν είναι αυτή η λεπτομέρεια που θα εμπλουτίσει ένα βιντεοπαιχνίδι, δεν ξέρω τι είναι. Δεν ξέρω τι απέγινε ο πιλότος και το πλήρωμα.
