بررسی Puppeteer PS3: شروعی تازه برای چیزی که می تواند یک فرنچایز عالی پلی استیشن باشد

بازی عروسکی PS3 – جذابیت اولیه Puppeteer شبیه بازی LittleBigPlanet است که در نوع خود یکی از اولین بازی هایی است که ظاهرا سبکی مشابه با فرانچایز غول پیکر Media Molecule را امتحان کرده است. پس از عبور از منوی اصلی، متوجه می‌شویم که Puppeteer تقریباً به کاری که LBP انجام داده نزدیک نیست – که در این مورد چیز خوبی است. هنگامی که Puppeteer جستجوی سبک خود را برای سرگرمی آغاز می کند، دسیسه اولیه چیزی کاملاً متفاوت به روی شما باز می شود. صحنه برای چیزی بزرگتر از خودش تنظیم شده است، و ترس بسیار خفیف صحنه، این عنوان جاه طلبانه را از تشویق ایستاده باز می دارد.

ببخشید تئاتری ها من شما را برای نوع دیالوگ ارائه شده فوق العاده آماده می کنم که فقط افرادی مانند صدای روایی باشکوه Puppeteer می توانند اجرا کنند. هر شخصیت اصلی و فرعی از نقش محوری آن گرفته تا اجرای هر شخصیت در گروه بازیگران، نقش مربوط به خود را به همان اندازه جدی می گیرند که طنز انجام می دهند. داستان کوتارو داستانی با قهرمان بی صدا است که پس از کشف توسط پادشاه خرس ماه، سر چوبی او در لحظات ابتدایی بازی کنده می شود.

او سپس در خنده‌ای با شکوه از خود پادشاه بیرون انداخته می‌شود. این بازی واقعاً به همان اندازه که جدی است احمقانه است. از اینجا، کوتارو با ملکه جادوگر و پرنسس خورشید، که برای تلاش‌های او برای به دست آوردن خرده‌های سنگ ماه که می‌توانند برای خنثی کردن پادشاه خرس ماه مورد استفاده قرار گیرند، با هم رقابت می‌کنند. دوگانگی سرگرم کننده بین این دو شخصیت زن این است که چگونه هر دو با انگیزه های خود بازی می کنند تا کوتارو در طول روایت طنز به یک طرف یا طرف دیگر کمک کند.

در ابتدا، همراه شما که توسط جوی استیک مناسب کنترل می‌شود، یک عروسک گربه‌مانند چشایر است که کوتارو را به سمت ملکه جادوگر هدایت می‌کند، اما شاهزاده خورشید پس از آن تا پایان بازی همراه شما می‌شود و نقش اصلی را ایفا می‌کند. در هر کات سین به عنوان طنز یا انگیزه. باز هم به همان اندازه که جدی است.

استفاده از کنترلر PlayStation Move به جای کنترلر استاندارد هنگام کنترل همراهان، بیشتر از همگام سازی دو جوی استیک به طور همزمان است، مگر اینکه بخواهید زمان زیادی را برای عادت کردن به استفاده از آنها در حالی که Kutaro در حرکت کامل است، اختصاص دهید. صرف نظر از این، هر دو سبک گیم پلی به اندازه کافی خوب کار می کنند، بنابراین می توانید از راحتی روی مبل خود یا با کنترلر PS Move بازی کنید.

در میان هفت اکت هر کدام از سه مرحله به نام پرده ها، سبک گیم پلی ساده هر چه بیشتر به عنصری از طراوت تبدیل می شود. توانایی‌های جدیدی با هر گذراندن قانون به دست می‌آیند، و هر پرده‌ای لذت‌بخش‌تر از قبل است. در بالای یک هلال ماه، هر عمل در بخش متفاوتی از جسم آسمانی خوش فرم انجام می شود، و وظیفه دوم شما به عنوان یک قهرمان بدون سر، بازپس گیری ارواح گمشده ای است که در طول بازی پیدا می شوند تا به این ترتیب کمک کنید که یک بار دیگر در سیاره کوچک قدیمی به نام ساکن شوید. زمین.

با تجربه من، روایت ارجاعات زیادی به کسانی دارد که فیلم تماشا می‌کنند، کتاب می‌خوانند یا بازی‌های ویدیویی بازی می‌کنند، اما سبک بیش‌ازحد، اگرچه طراوت‌بخش است، اما در پایان کمپین 8 تا 10 ساعته، دست و پا گیر می‌شود و قابلیت پخش مجدد را ایجاد می‌کند. بالقوه کم این است مگر اینکه، البته، شما عاشق همه چیز در مورد این بازی شوید. منحصربه‌فرد کلمه‌ای است که من دوست ندارم از جایی عبور کنم، اما Puppeteer چیزی بسیار متنوع، سرگرم‌کننده و رانندگی ارائه می‌دهد، حتی اگر کمی زیاد باشد.

هر پرده حدود 20 دقیقه طول می کشد، و در زیر لیست 21 پرده، من با خسته شدن مشکل داشتم. شما می گویید "خسته شوید"؟ خب، پلتفرمرها تا درجه n برای من تکراری می شوند، اما ترکیبی از صحنه های نمایشی و طنز – که به طعنه به آن Intermissions می گویند – و طراحی گیم پلی توسعه یافته متنوع، من را از دیدن موارد مشابه باز داشت.

هر بار که احساس می کردم چیزی را برای مدت طولانی دیده ام، جنبه دیگری از سبک بازی اسکرول جانبی کنترل می شود. البته واضح است که این بازی توسط یکی از استودیوهای سونی ساخته شده است، زیرا باس مبارزات از Quick Time Events استفاده می کنند. اگرچه آنها نسبتاً سریع تمام می شوند، QTE ها تنها عناصر گیم پلی بودند که از دیدن آنها خسته شدم. فیلم‌های سینمایی همراه با این رویدادها خودشان سرگرم‌کننده بودند، اما لذت بردن از آنها پس از انجام بازی‌های بسیار این نسل با آنها، هنوز سخت است.

هسته گیم پلی Puppeteer کاملاً حول محور کالیبروس Kutaro است، که یک سلاح قیچی افسانه ای است که او برای شکست دادن دشمنان خود و حرکت در دنیای کاغذی از آن استفاده می کند. کالیبروس را می توان همانطور که انتظار دارید بر روی دشمنان فعال کرد، اما همچنین می توان از آن برای بریدن اجسام شناور در هوا به منظور پیشرفت در سطوح استفاده کرد. در واقع این امر خیلی سریع به یک ضرورت تبدیل می شود. کالیبروس در ابتدا ساده به نظر می‌رسد، اما عناصر گیم‌پلی جدیدی که در طول بازی منتشر می‌شوند، ناوبری را بیشتر بر اساس زمان‌بندی و توانایی پیش‌بینی و اجرای حرکت مناسب مطابق با آنچه سطوح ارائه می‌دهند، می‌سازد، و این را به پلتفرمری تبدیل می‌کند که نادیده گرفتن آن سخت است.

کلکسیون اصلی بازی چیزی است که کوتارو از دست داده است: سرها. برخی از عجیب‌ترین چیزها در نهایت به‌عنوان نوگین کوتارو قابل استفاده می‌شوند، و اگرچه بیشتر به‌عنوان پیشخوان زندگی عمل می‌کنند، اما به‌عنوان مزایای کلکسیونی برای باز کردن مراحل جدید پاداش نیز استفاده می‌شوند. هنگامی که ضربه می زند، کوتارو سر خود را از دست می دهد، و باید آن را در عرض چند ثانیه بازیابی کند یا آن را از دست داده است، و تعداد سر بالقوه را از سه به دو کاهش می دهد، یا به هر تعداد که در آن زمان دارید.

در طول بازی، تصاویر مخفی از سرهای چشمک زن وجود دارد که نشان می دهد در کجا می توان از توانایی ویژه یک هد برای باز کردن مراحل پاداش استفاده کرد، و شما می توانید از همراه خود استفاده کنید تا در صورت نامشخص بودن تصویر مشخصاً از کدام سر استفاده کنید، اما ابتدا باید آن هد را داشته باشید تا قفل آن را باز کنید. بنابراین، مگر اینکه واقعاً از روایت به اندازه نفر بعدی که از آلتراسیون لذت می‌برد لذت ببرید، جمع‌آوری 100 سر مختلف بازی تنها دلیل اصلی برای پخش مجدد بازی است.

اگرچه هر سر یک عملکرد منحصر به فرد دارد، من زمان بیشتری را صرف این کردم که پس از ضربه خوردن به جای استفاده از هر سر، به خودم بگویم "سرم را گم کرده ام". این یک منفی بزرگ نیست، اما داشتن 100 هد بالقوه در اختیار شما می تواند یک بازی بسیار متنوع را در واقع ایجاد کند.

بیش از همه، سبک بازی بیش از همه به چشم می خورد. با ترکیبی سالم از Nightmare Before Christmas و LittleBigPlanet، جلوه‌های بصری Puppeteer موضعی به خود می‌گیرد که به همان اندازه که به شدت ارجاع داده شده است، منحصر به فرد است. به عنوان مثال، پادشاه خرس ماه شکل و رفتار مشابهی از Oogie Boogie می گیرد، اما موقعیت و شرایط به او اجازه می دهد چیزی بیش از یک کپی و چسباندن باشد.

از نظر زیبایی شناختی، Puppeteer سبکی سرزنده دارد که با محیط اطرافش به طرز باورنکردنی تغییر می کند. مناطق تاریک و زیرزمینی با مراقبت‌های کلاستروفوبیک طراحی شده‌اند، مناظر باز نقشه‌هایی به زیبایی ارائه شده‌اند، و کل بازی این احساس را دارد که شما دوباره در کودکی با اسباب‌بازی‌ها بازی می‌کنید. این به خوبی با این واقعیت همراه است که روایت با مضامین بزرگسالان غنی شده است که به خوبی در زیر سطح فیلمنامه در هم آمیخته شده اند که بچه های کوچکتر حتی متوجه نمی شوند. واقعاً، این یک بازی خانوادگی واقعی است و می توانید آن را با شخص دیگری بازی کنید.

از یک طرف، من هرگز چیزی شبیه به Puppeteer بازی نکرده بودم. از سوی دیگر، من همه چیزهایی را که Puppeteer ارائه کرده است، دیده ام، اما این تنها به این دلیل است که این بازی به شدت جمع می شود، و با اجرای فوق العاده، ارجاعات و کنایه هایی از جنبه های مختلف سرگرمی که نگرفتن آن برای شما سخت خواهد بود. چیزی از آن

سبک نمایشی ممکن است برای برخی طاقت فرسا باشد، اما به شعله ور شدن واقعی و عجیب بازی می افزاید که به خودی خود قابل تقلید نیست. ممکن است مدتی طول بکشد تا به Kutaro و قلمرو Puppeteer برگردم، اما برای مدت طولانی به آن فکر خواهم کرد. کوتارو، پادشاه خرس ماه، و بازیگران نیمه هوش موقت، متحدان همدل و همراهان دلسوز، این عنوان را به فرصتی برابر برای همه در دسترس قرار داده است.

اما، مانند هر ترکیب جدید رادیکال، Puppeteer بهتر است در دوزهای کوچک مصرف شود. سونی در اینجا چیزی ارزش امتیاز دارد، و برای بهبود فرمول هر قسمت تلاش زیادی نمی‌کند و آسمان را برای چنین عنوان جدید جاه‌طلبی محدود می‌کند.