ब्रीथ ऑफ द वाइल्ड्स मॅप हा माझ्या आवडीच्या आवडींपैकी एक आहे. लपलेली छाती, आश्चर्यचकित मिनी-बॉस आणि हवामानातील बदलांनी मला उत्सुक ठेवले आणि आठवडे खेळत राहिलो. चार वर्षांनंतर, आणि मला त्याच प्रकारे मोहित करणारे दुसरे काहीही नाही. माझ्या पहिल्या दैवी श्वापदाला भेटायला मला अनेक वर्षे लागली, कारण मी अनेकदा डोंगरावर रांगण्यात, अगदी लहानशा नवीन शोधांच्या शोधात खड्डे आणि खड्डे खोदण्यात व्यस्त होतो. Nintendo ची Hyrule ची सर्वोत्तम दृष्टी काय होती, जगाचा शोध घेत असताना मला फक्त एकच गोष्ट खटकते – मला Zelda च्या अधिक पारंपारिक अंधारकोठडीची खरोखरच आठवण येते, Breath of the Wild's shrines फक्त माझ्यासाठी ते कमी करू नका.
मला चुकीचे समजू नका; गोष्टी अशा प्रकारे सुरू झाल्या नाहीत. सुरुवातीला, मला ब्रेथ ऑफ द वाइल्डमध्ये नवीन मंदिरे शोधणे खूप आवडले. जेव्हा मला एक नवीन सापडेल, तेव्हा मी एका उन्मादात त्याकडे जाईन, त्याच्या विसरलेल्या गडद कॉरिडॉरमध्ये कोणते आश्चर्य दूर केले गेले आहे हे पाहण्यासाठी मी उत्सुक आहे. तेथे पुष्कळ वैविध्य होते – शेवटी 120 गोष्टी आहेत – आणि माझ्याकडे आव्हानात्मक, फायद्याचे किंवा समाधानकारक, सहज विजय मिळवणाऱ्या देवस्थानांची कमतरता नव्हती.
जसजसा वेळ जातो, तसतसे देवस्थानांची चमक कमी होत जाते आणि मी अर्ध्या वाटेपर्यंत पोहोचलो नाही तोपर्यंत मला तेच कळले. मी लॉन्चच्या वेळी ब्रीथ ऑफ द वाइल्डमध्ये गेलो होतो, शक्य असल्यास स्पॉयलर्सपासून दूर राहून आणि फक्त असे गृहीत धरले की नक्कीच कुठेतरी, कसा तरी पारंपारिक झेल्डा अंधारकोठडी पॉप अप होईल. साहजिकच, ते कधीच घडले नाही, आणि हे एक क्षुल्लक प्रकटीकरण होते. इतर कोणत्याही गोष्टीपेक्षा, प्रत्येक नवीन Zelda सह, माझा आवडता भाग Nintendo ने अंधारकोठडीचा नव्याने शोध लावला आहे. तरीही ब्रेथ ऑफ द वाइल्डसह, मला वाटते की आपण त्यापासून दूर जात आहोत आणि हे लहान, विखुरलेले देवस्थान झेल्डाच्या सर्वात महत्त्वपूर्ण सेट-पीसइतके प्रभावी वाटत नाहीत.
Zelda च्या अंधारकोठडीमध्ये संपूर्ण मालिकेत सेट फॉर्म्युला नाही. तुमची आवडती काही नवीन व्हेरिएशनमध्ये पॉप अप होईल याची तुम्हाला नेहमीच खात्री नसते आणि काही - जसे की वॉटर टेंपल - विभक्त राहतील. मला असे वाटते की हे अंधारकोठडी आहे, अगदी लिंक किंवा स्वतः राजकुमारी देखील नाही, ज्यामुळे झेल्डाला झेल्डासारखे वाटते. हेच कारण आहे की ओकामी सारख्या खेळांची झेल्दाशी तुलना केली जाते, ते पॅटर्न, कोडी आणि त्यांची प्रचंड उपस्थिती यामुळे हे गेम मालिकेत योग्य प्रवेश झाल्यासारखे वाटतात.
ते थीमॅटिक आहेत, प्रत्येक अंधारकोठडीला असे वाटते की ते काही प्रमाणात झेल्डाच्या, कबूलपणे पातळ, कथेमध्ये खेळते. अंधारकोठडीचे बीट्स सारखे परिधान करत नाहीत आणि मी दहा किंवा त्यापेक्षा मोठ्या बीट्समध्ये फिरत असताना मला थकवा जाणवत नाही, 120 लहानांना संधी देण्याचा प्रयत्न करण्याऐवजी. प्रत्येक एंट्री फॉरेस्ट, वॉटर किंवा फायर टेंपल्सची काही आवृत्ती कशी शैलीबद्ध करेल हे पाहण्यात काहीसे आकर्षण आहे – जरी ती ठिकाणे नावात नसली तरीही, तुम्हाला त्यांची भूमिका समजते.
जेव्हा मी ब्रेथ ऑफ द वाइल्डच्या विशाल लँडस्केपकडे पाहतो तेव्हा मला रोमांच दिसतात, त्याच प्रकारे नाही. मला दिनराल, फरोश आणि नायद्राचा पाठलाग करणे आवडते आणि पालकांना आव्हान देण्याच्या आशेने मी नेहमीच उत्साही असतो, परंतु जेव्हा मी Hyrule च्या त्या आवृत्तीवर परततो तेव्हा मला नेहमी काहीतरी चुकल्यासारखे वाटते. मला डेथ माउंटनच्या बाजूला बांधलेला एक भव्य किल्ला पाहायचा आहे किंवा झोरा मला सावध करतील असे छुपे मंदिराचे प्रवेशद्वार उघडण्यासाठी हायलिया सरोवराचा एक भाग काढून टाकायचा आहे.
माझ्याकडे शस्त्रांच्या ऱ्हासाबद्दलच्या संभाषणांमध्ये योगदान देण्यासारखे काहीही नाही आणि मी खेळलेल्या प्रत्येक झेल्दाला मी आवडते, परंतु ब्रेथ ऑफ द वाइल्डला असे वाटते की त्यात एक गुप्त घटक गहाळ आहे. मला ब्रेथ ऑफ द वाइल्ड मधून तुमच्यासाठी एकाही मंदिराचे नाव आठवत नाही, परंतु मी माझ्या आवडत्या नोंदींमध्ये प्रत्येक झेल्डा अंधारकोठडीजवळचे नाव देऊ शकतो. ब्रीथ ऑफ द वाइल्ड 2 च्या आतापर्यंतच्या यशामुळे बदलण्याचे फारसे कारण नसू शकते, परंतु मला खात्री आहे की मी लवकरच आणखी एका मोठ्या फायर अंधारकोठडीच्या काही भिन्नतेतून जाईन. हे नेहमीच माझ्या आवडींपैकी एक आहे.
पुढे: मी माझा फोन गेम कन्सोलमध्ये बदलला आणि ही जादू आहे
