Noot van de redactie: haal diep adem. We zijn er bijna. 2020 is een heel jaar geweest en het is bijna voorbij. Tijdens de feestperiode zullen leden van het Eurogamer-team en onze bijdragers hun persoonlijke top vijf van games van 2020 afwerken, voordat we onze game van het jaar aankondigen – en voordat we jullie natuurlijk overhandigen voor de jaarlijkse Reader's Top 50. Bedankt dat je dit jaar bij ons bent en tot ziens aan de andere kant.
De scheidslijn tussen werk en ontspanning is altijd vaag bij deze baan, die vaak meer een voorrecht dan een probleem is. Dingen spelen voor een baan is natuurlijk nog steeds een traktatie, maar dit jaar zijn de lijnen om voor de hand liggende redenen net iets meer vervaagd dan normaal - en dus bovenal voelden mijn favoriete games overweldigend helemaal niet als een baan en in plaats daarvan , alleen als spelen.
Er zijn er een paar die ik wil schreeuwen: Spider Man: Miles Morales, Astro's Playroom en de remaster van Demon's Souls zijn allemaal op hun eigen manier helemaal in mijn straat, dat weet ik zeker, maar ik heb ze niet gespeeld vanwege de pure schaarste (en, eerlijk gezegd, afschuwelijkheid) van de PS5. Maar ik weet zeker dat ze geweldig zijn. De eerste is dan Game of Thrones: Verhaal van kraaien, wat ook de meest voor de hand liggende is, op het niet-werkfront. Het is bewust gebouwd als een 'gezonde' kijk op het inactieve genre dat zo populair is gebleken op mobiel, wat een speelervaring suggereert die vergelijkbaar is met een bord overgekookte broccoli en stoffige quinoa, maar eigenlijk geweldig is. Het is een prachtig, herstellend spel, vol pastelkleurige luchten en melancholische wildernis, ingewikkeld getekende kunst en nauwgezet schrijven waar je gewoon doorheen zweeft, het lot van kleine mannen bepalen met alle weloverwogen afstandelijkheid van een RTS, maar geen van de stress . Ik ben er echt dol op, en het staat in de voorhoede van alles wat ik leuk vind aan de nieuwe golf van geweldige games die op mobiel komen, en de voortgang van Apple Arcade.
