Hyrule Warriors: Age of Calamity DLC Wave One-recensie
Hyrule Warriors: Age of Calamity is een uitstekend spel Musou game met verschillende tekortkomingen die inherent zijn aan dat subgenre. Toen ik de originele release speelde, duwde de soepele voortgang van het hoofdverhaal een aantal van die tekortkomingen naar een laag pitje. Nu brengt de eerste helft van de DLC deze problemen weer in het koude daglicht. Het blijkt dat de eindspelinhoud in AoC een beetje een helse ploeteren is. Bovendien is Wave One vrijwel volledig opgebouwd uit eindspelslijpen en sidequests. Er is heel veel inhoud om door te kauwen, maar dat is misschien geen goede zaak.
Voor een langere blik op het basisspel kun je mijn recensie lezen. Kortom, dit is de tweede inzending in de Dynasty Warriors / Legend of Zelda-saga. Deze keer verkennen we de wereld die gevestigd is in Breath of The Wild. Daartoe is het grootste deel van de Wave One DLC-inhoud – Pols van de Ouden – is gericht op de eeuwenoude technische experimenten van Robbie en Purah. Je verzamelt gegevens en grondstoffen terwijl je veldslagen voert tegen krachtige monsters. Er worden nieuwe uitrustingen ontgrendeld, samen met minstens één nieuw personage. Hoewel ik dol ben op de kern van de gameplay, onthult het uitvoeren van een reeks sidequests een fout in het systeem. Het laden van deze niveaus duurt even. Erger nog, je doet het 10 of 12 keer per sessie.
Sidequest-winkeltrips
Laadtijden zijn iets wat mij tijdens de campagne nooit is opgevallen. Verhaalmissies, tussenfilmpjes, winkeltrips en upgrades hielpen allemaal om hun impact tijdens het spelen te verzachten. Pas als je zes kaarten achter elkaar op zoek bent naar een bepaald monster, beginnen de laadtijden ronduit beklemmend te worden. Deze sensatie gaat mooi samen met herhaalde pogingen tot een moeilijke kaart. Als je voor de vierde keer wordt afgeroomd in het laatste segment van een lange missie, kan die enorme EX-missiekaart als een verpletterende last aanvoelen. Gelukkig ben je nooit helemaal gedoemd, aangezien niveaus en upgrades iets zijn dat je kunt kopen. De laadtijden kunnen het gewoon zo laten lijken.
Een deel van mijn frustratie komt voort uit de uitdagende aard van de inhoud van Wave One. Dit zijn allemaal smerige, vervelende eindspelzaken. Bij nader inzien is het moeilijk om hier serieus ophef over te maken. Een stevige gameplay is tenslotte wat je nodig hebt aan het einde van het spel. Ik ben gewoon vreselijk roestig, omdat ik AoC niet meer in een serieuze hoedanigheid heb gespeeld sinds de eigenlijke release van de game afgelopen november. In het bijzonder zullen de Vicious Monsters je klok absoluut schoonmaken als je niet oppast. Dit zijn baasmonsters met verbeterde statistieken en geavanceerde vaardigheden die je moet verslaan om vooruitgang te boeken. Als je net de hoofdcampagne hebt afgerond en zin hebt in een zwaardere uitdaging, dan zijn deze gevechten perfect.
Vrije vorm dorsvlegelgevechten
Naast de Vicious Monsters is er een reeks ontgrendelbare beloningen gekoppeld aan het Robbie/Purah-missieraster. Link krijgt toegang tot een soort copycat-dorsvlegel, een die het wapenbreeksysteem in Breath of The Wild imiteert. Er zijn ook upgrades voor al je Sheikah Slate-krachten, evenals een of twee nieuwe speelbare personages. Dat laatste kan ik niet bevestigen, maar het lijkt erop dat je aan het einde van dit vervelende gedoe een Guardian kunt besturen. De dorsvlegel is een fascinerend wapen, een wapen dat experimenten en het nemen van risico's beloont. Bovendien ziet het er waanzinnig uit, wat altijd leuk is. In feite vertegenwoordigt de dorsvlegel een fascinerend alternatief voor het oude wapenbreeksysteem in BoTW. De wapens die je kopieert gaan snel kapot, maar dan heb je daarna nog steeds de dorsvlegel. Je bladert nog steeds voortdurend door wapentypen, maar je hebt een basiswapen waarop je kunt terugvallen. Het is een slim idee dat we buiten Age of Calamity nooit zullen zien.
DLC-inhoud moet een dunne lijn bewandelen tussen substantieel en vermoeiend. Pulse of The Ancients slaagt er niet altijd in, maar dat is ook bijna niet de bedoeling. Dit is eindspelinhoud, zie je. Er vinden hier geen handjes of leuke uitstapjes plaats. Dit is een gemene handschoen, een zweterige sprint door barre vlaktes onder een zinderende zon. De baasgevechten zijn meedogenloos, het Royal Ancient Tech Lab duurt waanzinnig lang en er is weinig verlichting aan de horizon. Spelers die hopen op een overwinningsronde na de hoofdcampagne kunnen er een vinden, maar alleen als ze het basisspel volledig domineren. Anders is Pulse of The Ancients een lastige nieuwe uitdaging die netjes aan het einde van Age of Calamity ligt.
***De uitgever heeft een Nintendo Switch-code verstrekt***
De post Hyrule Warriors: Age of Calamity – Pulse of The Ancients Review – Eindeloos voorgerecht verscheen eerst op COG-verbonden.
