'Sony Interactive Entertainment presenteert'. We hebben allemaal gezien dat splash-scherm, waarbij het witte type op de zwarte achtergrond overgaat in een gepolijste branding-reeks, culminerend in de bekende kruis/vierkant/driehoek/cirkel-iconografie — maar deze keer manifesteert het zich niet alleen op een PlayStation-game, het gebeurt ook op Xbox. Eigenlijk allemaal, van Xbox One tot Xbox Series X. Dit is MLB The Show 21, de eerste multi-platform release van PlayStation Studios. Ik heb de game op drie Xbox-machines en twee PlayStations gespeeld en de resultaten zijn fascinerend.
Hoe we deze situatie hebben bereikt, is iets waar we alleen maar over kunnen speculeren, maar het is Waarschijnlijk dat Major League Baseball zelf - de uitgever - ervoor koos om de franchise naar de multi-platformarena te verplaatsen. Het is ook waarschijnlijk dat het dezelfde outfit is die de deal heeft gesloten om MLB The Show 21 op de eerste dag naar Game Pass te brengen, wat deze titel niet alleen een onwaarschijnlijk gevecht van de consoles maakt, maar ook een schril contrast vormt in de bedrijfsmodellen die Sony en Microsoft hebben gekozen voor. Vanuit mijn perspectief was MLB The Show 21 beschikbaar om te downloaden op al mijn Microsoft-consoles en het was er gewoon als onderdeel van mijn abonnement - een paar keer drukken op de knop om te downloaden terwijl ik klaar was om te gaan. Ondertussen moest ik aan de PlayStation-kant £ 75 betalen voor de cross-genversie van de game. Ja, opmerkelijk genoeg is er een prijs-premie van £ 15 voor het kopen van de SKU die toegang geeft tot zowel PS4- als PS5-versies van de game. In termen van waarde komt Game Pass duidelijk als beste uit de bus, vooral wanneer dit een game tussen verschillende generaties is met slechts relatief kleine upgrades die PS4 Pro en PlayStation 5 scheiden.
MLB The Show 21 is in veel opzichten een klassiek modern sportspel. Het heeft niet het soort afgevlakte filmische uiterlijk van de hedendaagse renderers - het streeft naar een haarscherpe, ongerepte presentatie, met zeer gedetailleerde karaktermodellen badend in effectieve, indrukwekkende nabewerking. Dat zit in de tussenfilmpjes – of de 'presentaties' zoals de game ze noemt. De werkelijke gameplay is meer spartaans, maar nog steeds behoorlijk indrukwekkend. PlayStation 5 en Series X renderen met een native resolutie van 2160p en behoudens enkele zeer kleine verschillen (een klein verschil in selectiefiltering? Een vreemde waterweergavefout in één scène op Series X?) zijn ze in principe identiek. Voor Xbox Series S daalt de resolutie naar 1080p en er zijn aanwijzingen dat sommige texturen misschien op een lager detailniveau worden opgelost. Maar net als bij de meeste moderne sporttitels, is pariteit hier de sleutel in termen van de algehele look en feel van het spel.
