Ondanks hoe verschrikkelijk de huidige situatie in het algemeen over de hele wereld is, is het enige gebied waar dit jaar het uiterste is gegaan, met videogames. Videogames als medium floreren, met steeds meer mensen die naar hen toestromen als een ontsnapping aan de grimmige en donkere realiteit die de rampzalige gebeurtenissen van het jaar tot nu toe hebben veroorzaakt - en gelukkig hebben games op hun beurt hun beste beentje voorgezet vooruit, met zoveel geweldige, ongelooflijke titels die uitkomen, uit alle sectoren van de industrie en op alle platforms, dat dit een van de beste jaren voor games in de recente geschiedenis is geweest - zeker een van de beste van deze laatste generatie.
De echte ster van het jaar was de PlayStation 4; met de console in zijn laatste jaar voordat hij plaats maakt voor de volgende generatie PS5, zou je verwachten dat de dingen nu langzamer gaan en de schijnwerpers worden overgedragen aan zijn opvolger. Het zou niet eens een onredelijke verwachting zijn geweest - vorig jaar was tenslotte niet het beste voor de PS4, en het was niet zo'n grote moeite om te denken dat Sony, naast de handvol releases die Sony voor de console had opgesteld dit jaar om ervoor te zorgen dat het systeem van de volgende generatie van de grond zou komen.
De PS5 is inderdaad van de grond gekomen. Maar het was de PS4 waar Sony's ware bekwaamheid als platformhouder te zien was, met een geïnspireerde reeks releases, van AAA tot indie, derde partij tot eerste partij, Japans tot westers, multiplatform tot exclusief, en elke andere indeling die u misschien interesseert bedenken. In dit, het laatste jaar van het leven van de console als vlaggenschip van Sony, kreeg het Nioh 2, Resident Evil 3 Remake, Fall Guys, Yakuza 7: Like A Dragon, 13 Sentinels: Aegis Rim, Crash Bandicoot 4: It's About Time, Assassin's Creed Valhalla, Watch Dogs Legion, Sakura Wars, Immortals: Fenyx Rising, Tony Hawk's Pro Skater 1+2 HD, Dragon Ball Z: Kakarot, Spelunky 2, Cuphead, Streets of Rage 4, Trails of Cold Steel 4, Call of Duty: Black Ops: Cold War... dit telt niet een aantal geweldige first party-releases, van Dreams naar Geest van Tsushima, Spin-Man: Miles Morales naar Sackboys grote avontuur.
En door dit alles heb ik nog niet eens de knock-outtitels genoemd die de PS4 kreeg, waarbij de console een ongekende drie 10/10 titels dit jaar – Final Fantasy VII remake, het eerste deel van Square Enix' ambitieuze heruitvinding van hun baanbrekende hit uit 1997; Persona 5 Royal, het hoogtepunt van het vakmanschap van P-Studio en Atlus, dat misschien wel de beste RPG aller tijden levert, en een van de beste games in de generatie; en De laatste van ons deel 2, Naughty Dog's gedurfde en ambitieuze vervolg op hun klassieker uit 2013, die de verwachtingen ondermijnde en een van de meest gedurfde verhalen opleverde die het medium heeft gezien, en een van Naughty Dog's beste games ooit.
Het volledige scala aan games dat de PS4 kreeg, was echt verbijsterend. Het maakt niet uit wat voor soort game je leuk vindt, de PS4 had je dit jaar waarschijnlijk toch gedekt. Een jaar als dit voor een enkele console op enig moment is natuurlijk opmerkelijk, maar om zo'n uitje te leveren in het laatste jaar van de console op de markt is een ongekende prestatie. Als ik helemaal terug ga naar de NES, kan ik geen enkele console of handheld bedenken die ooit is uitgebracht dergelijk een hoge noot. Zelfs de veel geroemde PS2 slaagde hier niet in. Echt, dit laatste jaar bevestigt de erfenis van de PS4 stevig en verheft het tot een geweldige console aller tijden.
Hoewel de andere consoles niet helemaal dezelfde hoogten bereikten, hadden ze op zichzelf redelijk sterke vertoningen. De Xbox One heeft bijvoorbeeld enkele van de sterkste games die de eerste partij van Microsoft in een tijdje heeft uitgebracht, waaronder: Ori en de Wil van de Wisps (nog een GamingBolt 10/10), Wasteland 3 (inXile's verrassend uitstekende en meeslepende vervolg op de teleurstellende heropleving van de klassieke cRPG), Vertel me waarom (Dontnod's uitstekende en empathische grafische avonturenspel dat hen van kracht naar kracht liet gaan), evenals het meer teleurstellende Bleeding Edge en Minecraft Dungeons.
Dit alles was een aanvulling op een aantal geweldige multiplatform-games die het deelde met de PS4 - Yakuza 7, Watch Dogs, Assassin's Creed, Immortals, Tony Hawk, Crash Bandicoot en resident Kwaad. Dit telt natuurlijk niet eens enkele late releases die het systeem dit jaar heeft gezien, zoals: Yakuza 0, Kiwami en Kiwami 2. De console heeft zeker een klap gehad met Halo Oneindig's vertraging (wat natuurlijk ook de Xbox Series X pijn deed), en in het algemeen de zwakte van Microsoft met first party titels en exclusieve games van derden (waarvan de laatste, althans, Microsoft wil aanpakken met de Series X) , betekende wel dat het niet zo was heel net zo ongelooflijk als zijn rivaal, maar toch eindigde de Xbox One dit jaar op een zeer sterke toon.
Nintendo had een heel rustig jaar in 2020, en hoewel dat soort dingen de perceptie van kleuren kan beïnvloeden, hoefden ze echt niet veel te praten, omdat de Switch dit jaar ook op alle cilinders schoot. Nu, om eerlijk te zijn, het was lang niet zo'n goed jaar voor het als 2017 of 2019 was geweest. In feite was dit gemakkelijk een van de slechtste die het systeem heeft gehad. Maar zelfs daar rekening mee houdend, slaagde de Switch erin een verrassend aantal geweldige games te leveren. De ster van het jaar was zonder twijfel Animal Crossing New Horizons, Nintendo's radicale heroverweging van hun life sim-franchise die precies op het juiste moment toesloeg, waardoor iedereen over de hele wereld de ontsnapping kreeg die ze nodig hadden van COVID-19 en de lockdowns die daarop volgden. New Horizons werd een een fenomeen, in feite het soort weggelopen succes worden dat we zagen met Pokemon GO terug in 2016, en is waarschijnlijk verantwoordelijk voor het in zijn eentje voortstuwen van de Switch naar zijn enorme succes dit jaar.
Animal Crossing terzijde, de Switch zag ook enkele andere first party-titels, waaronder: Paper Mario: de origamikoning (wat verrassend goed was), Mario Kart Live (de augmented reality) Mario Kart spin-off die ons het soort uitwijking in het linkerveld gaf dat we op dit moment van Nintendo verwachten), en Hyrule Warriors: Tijdperk van Calamiteit, Clubhuis Games (een vrij gemakkelijke bordspelcollectie voor de Switch die perfect was voor deze lange zomer), C de Dynasty Warriors stijl prequel op The Legend of Zelda: Adem van de Wild. Nintendo heeft ook een . opnieuw uitgebracht bos van hun oudere games op de Switch, van Xenoblade Chronicles Definitieve editie, Pikmin 3 Deluxe en Super Mario 3D Alle sterren.
Dit alles kwam bovenop een verrassend sterke vertoning van ondersteuning door derden voor het systeem, met games zoals Trials of Mana, Kingdom Hearts: Memory of Melody, Catherine: Full Body, XCOM 2, Borderlands; The Handsome Collection, Burnout Paradise Remastered, Need for Speed Hot Pursuit Remastered, Metro Exodus, A Short Hike, Raji, Rune Factory 4, Sakuna: Of Rice and Ruin, CrossCode, No More Heroes, No More Heroes 2, Streets of Rage 4 , Ori en de wil van de slierten, en natuurlijk de Game of the Year-mededinger Hades (waarvan Switch eigenlijk de enige begunstigde was van de console).
Nogmaals, dit was niet het beste jaar van de Switch, en Animal Crossing en Hades terzijde, er waren geen grote zware hitters — maar het was een goed afgeronde line-up, en hielp de bibliotheek van de Switch verder te versterken (hoewel het natuurlijk grondig werd overtroffen door de PS4, die schitterde met de schittering van duizend zonnen) .
Iedereen was dit jaar een winnaar wat betreft games, want elk van de drie huidige generatie consoles deed het buitengewoon goed, ook al waren de Xbox One en Nintendo Switch stiller dan de concurrentie (en in het geval van de Switch stiller dan zelfs zijn verleden paar jaar). Maar als je eenmaal de consoleoorlog die onvermijdelijk bij het gebied hoort bij het bespreken van games opzij zet, zul je zien dat wat we dit jaar hebben gekregen een van de sterkste uitjes was die dit medium als geheel heeft gehad - en uiteindelijk, wat zou er nog meer kunnen waar vraag je echt om?
