Riftbreaker is een overlevingsspel voor het bouwen van een basis, maar terwijl je in andere spellen een leger bouwt om je te verdedigen, ben jij hier het leger. Je bent een piloot in een mech die in staat is tot verwoestende vernietiging en je kunt hele hordes in brand steken met vlammenwerpers, ze neermaaien met donderende kanonnen, er doorheen snijden met gigantische zwaarden en ze beuken met spervuur van raketten. Hier worden de technische upgrades die je normaal gesproken aan je leger besteedt aan jou uitgegeven. Het voelt geweldig.
Riftbreaker is een kruising tussen StarCraft, They Are Billions en Diablo. StarCraft omdat het er zo uitziet - je bent in een kleurrijke en dikke buitenaardse wereld, rondklompend in wat lijkt op een Terran-zeepak, They Are Billions omdat je moet overleven tegen steeds grotere hordes binnenvallende insectenvijanden, en Diablo omdat je groei en rust een jager uit die steeds krachtiger wordt naarmate het spel vordert. Samengevat is Riftbreaker dus een realtime strategiespel met een klodder actie-RPG er bovenop.
Het zit echt goed in elkaar. Het verbaasde me eigenlijk. Ik dacht dat de key-art er plakkerig en gedateerd uitzag omdat ik blijkbaar erg oppervlakkig ben, maar de game zelf is dat zeker niet. Riftbreaker is pittig en robuust en bereikt op een manier die ik zou verwachten van - om een passende vergelijking te gebruiken - een Blizzard-game. Het heeft kracht en tempo en punch. Treinen van kleine vijandige insecten stromen als water terwijl ze naar je toe komen, en als je er met je zwaard doorheen klieft, laat het een grote bloederige puinhoop om je heen achter, en het is niet minder leuk om een machinegeweer op te voeren om ze allemaal neer te halen of ze aan gruzelementen te blazen met een willekeurig aantal explosieven. Riftbreaker geeft je een krachtig gevoel.
Maar je kracht gaat hand in hand met de ontwikkeling van je basis. Als je begint, kun je een beetje rondrennen, repareren en met je zwaard zwaaien en een basisgeweer afschieten, dus je bent geen zwakkeling, maar het is heel ver verwijderd van wat je kunt zijn als je eenmaal een arsenaal neerlegt en begint met onderzoeken en daar ontwikkelen. Op dat moment kun je jezelf opnieuw uitrusten zoals je zou doen in een actie-RPG, waarbij je vaardigheden en upgrades ontgrendelt.
Base-building is vrij bekend. Je hebt bronstromen nodig van mineralen en iets dat carbonium wordt genoemd om dingen te bouwen, en je hebt bronnen van elektriciteit nodig om dingen op gang te houden, en er zijn er een paar om uit te kiezen. Uiteraard heb je ook een muur rond je basis en torentjes nodig om te helpen bij de verdediging. En om te beginnen is dat genoeg. Maar games als deze willen niet dat je achter muren zit, dus vinden ze manieren om je eruit te lokken.
Je moet om een paar redenen uitgaan. Waarschijnlijk de meest dringende zal het vinden van nieuwe grondstofstapels zijn omdat ze opraken en opraken. Nieuwe zijn echter net buiten bereik. Je kunt je bestaande omtrek niet realistisch uitbreiden om ze te omringen, dus wat doe je? Hier heeft Riftbreaker een handige truc: portalen. Ze maken het mogelijk om verre mijnontsluitingen te maken - en om ze ommuurd, torentjes te bouwen en van stroom te voorzien - en tussen daar en naar huis te springen wanneer dat nodig is.
Je zult ook willen gaan zwerven om eenvoudig vijanden te doden, omdat ze laten vallen wat je nodig hebt om nieuwe uitrusting te onderzoeken. Je krijgt geen buit in een traditionele actie-RPG-zin - nieuwe wapens vallen niet alleen kant-en-klaar - maar je krijgt in plaats daarvan lichaamsdelen en componenten van vijanden. Je krijgt ook componenten van het over het algemeen kapot maken van de plek, waardoor ik me een beetje voel alsof ik de man met het litteken in Avatar ben. Er is ook de mogelijkheid om een nabijgelegen buitenaards nest uit te schakelen en zo een einde te maken aan het straaltje vijanden dat eruit komt.
Op deze manier houdt Riftbreaker je in beweging. Het wil dat je tussen bases springt en het wil dat je ronddwaalt. Het wil actie. Het is geen spelletje om verlegen en gereserveerd te zijn. Je hebt geen tijd voordat de vijandelijke horde komt. Dit is hoe het de spanning en opwinding hoog houdt, en dat is het, hand in hand met de prachtige manier waarop het in elkaar zit, wat Riftbreaker een genot maakt om te spelen.
Bron: Eurogamer
