ਸ਼ੇਖ਼ੀ ਮਾਰਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮੈਂ ਸ਼ਾਇਦ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਤਿੰਨ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਵਾਸ਼ਰ-ਅੱਪਰ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅੱਲ੍ਹੜ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫੈਨਸੀ ਕ੍ਰੇਪੀਰੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਸਹੀ ਨੌਕਰੀ। ਬਸ ਮੈਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿੰਟਰਹਾਲਟਰ 2000 ਰਸੋਈ ਨੂੰ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ। ਮੈਂ ਹਾਸੋਹੀਣੀ ਸ਼ਿਫਟਾਂ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਾਂਗਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਭਿੱਜ ਕੇ ਘਰ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਕੁਝ ਬਚ ਗਿਆ ਸੀ. ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਹ ਰਸੋਈ ਸੀ ਜੋ ਕੁਝ ਬਚ ਗਈ ਸੀ - ਇਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਚ ਗਈ ਸੀ. ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਤਿੰਨ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਵਾਸ਼ਰ-ਅੱਪਰ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ।
ਕੇਪੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ Plongeurs. ਜਾਰਜ ਓਰਵੈਲ ਅਤੇ ਕੂੜਾ ਨਿਪਟਾਰਾ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ. ਇੱਕ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਡਿਸ਼ਵਾਸ਼ਿੰਗ ਦੁਆਰਾ ਚੱਲ ਰਹੀ ਰਣਨੀਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਸੀਮ ਹੈ. ਮਸ਼ੀਨ ਨੂੰ ਲੋਡ ਕਰਨਾ - ਇਹ ਇੱਕ ਮੁਸ਼ਕਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਹੈ! ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਉਦਯੋਗਿਕ ਮਾਤਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠ ਰਹੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠ ਰਹੇ ਹੋ ਜੋ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਦੌਰਾਨ ਸਖ਼ਤ ਸੜ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਪਨੀਰ, ਜਦੋਂ ਸਾੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਫਰਿੱਜ ਵਿੱਚ ਲਟਕਣ ਵਾਲੇ ਦੋਸਤਾਨਾ ਪਨੀਰ ਤੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੀ ਚੀਜ਼ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮੇਰੀ ਹਥੇਲੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਕੱਟ ਹੈ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਗੰਦਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਗੰਦਾ ਹੈ! ਚਾਕੂ? ਲੋਕ ਪੁੱਛਣਗੇ। ਟੁੱਟਿਆ ਕੱਚ? ਨਹੀਂ ਸਰ। ਇਹ ਕੱਟ ਪਨੀਰ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਤੋਂ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਧਮਾਕਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹ ਭੁਰਭੁਰਾ ਅਤੇ ਤਿੱਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਲਈ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਝੁਕਿਆ. ਉਸ ਦਿਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਲਈ!
ਪਰ ਰਣਨੀਤੀ ਅਤੇ ਖ਼ਤਰਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ ਜੋ ਕਟੋਰੇ ਧੋਣ ਨੂੰ ਦਿਲਚਸਪ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹੋ ਤੱਥ ਹੈ ਕਿ ਡਿਸ਼ਵਾਸ਼ਰ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਮੁਰਾਈ ਜਾਂ ਜੋ ਵੀ, ਇੱਕ ਕੋਡ ਦੁਆਰਾ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਵਿਖਾਵਾਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਯਕੀਨਨ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇੱਥੇ ਚੰਗੇ ਡਿਸ਼ਵਾਸ਼ਰ ਅਤੇ ਮਾੜੇ ਡਿਸ਼ਵਾਸ਼ਰ ਹਨ, ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਡਿਸ਼ਵਾਸ਼ਰ ਇਸ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਅਨੰਦ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਵਾਈਨ ਗਲਾਸ 'ਤੇ ਚਮਕ ਨਾਲ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਚੰਗੇ ਡਿਸ਼ਵਾਸ਼ਰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਟੀਪੌਟ ਦੇ ਕਿਹੜੇ ਹਿੱਸੇ ਟੈਨਿਨ ਦੇ ਧੱਬੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਖੁੰਝ ਜਾਂਦੇ ਹਨ - ਟੁਕੜੀ ਅਤੇ ਥੌੜੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਜਿੱਥੇ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਸਜਾਵਟੀ ਰਿਜ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। (ਹੈਂਡਲ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਛੋਟਾ ਬਿੰਦੀ ਵੀ।) ਚੰਗੇ ਡਿਸ਼ਵਾਸ਼ਰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਾੜੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟਾਂ ਨੂੰ ਪਲੇਟ 'ਤੇ ਕੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦੇ ਹੇਠਾਂ ਛਾਲੇ ਰਹਿ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ, ਹਾਲਾਂਕਿ. ਆਉ ਅਸੀਂ ਬਰਤਨ ਅਤੇ ਕੜਾਹੀ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ. ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਡਿਸ਼ਵਾਸ਼ਿੰਗ ਕੈਰੀਅਰ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ, ਓਨਾ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੈਂ ਬਰਤਨ ਅਤੇ ਪੈਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ। ਪਲੇਟਾਂ ਅਤੇ ਸਾਸਰ ਸਿਰਫ਼ ਪਲੇਟਾਂ ਅਤੇ ਸਾਸਰ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰੋ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸੁੱਟੋ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਸਟੈਕ ਕਰੋ ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਸ਼ੈੱਫ ਉਹਨਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਸਕੇ। ਉਹ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਜਾਨਵਰ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਟਲਰੀ. ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ - ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ੋਨ ਵਿੱਚ ਹੋ - ਕੱਚ ਦੇ ਸਮਾਨ. ਇੱਕ ਤੌਲੀਆ ਇਸ ਨੂੰ ਸੁਕਾਉਣ ਲਈ, ਦੂਜਾ ਇਸ ਨੂੰ ਮੱਖਣ ਲਈ। ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਸਮੱਗਰੀ ਲਈ ਫ਼ੋਨ 'ਤੇ MIT ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਪਰ ਬਰਤਨ ਅਤੇ ਕੜਾਹੀ. ਬਰਤਨ ਅਤੇ ਕੜਾਹੀ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰੂਨੀ ਜੀਵਨ ਹੈ। ਉਹ ਰਸੋਈ ਦੇ ਸੁਪਰਸਟਾਰ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਵਿਗੜੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਹਨ - ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਨੂੰ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਕਾਸਟ ਆਇਰਨ ਲਵੋ. ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਹੀ ਕ੍ਰਿਸ ਟੈਪਸੇਲ ਨੇ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇੱਕ ਕਾਸਟ ਆਇਰਨ ਸਕਿਲੈਟ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੋਣਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਪੰਥ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਦੋਸ਼ਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਦੋਸ਼ੀ। ਕਾਸਟ ਆਇਰਨ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੀਜ਼ਨ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾਉਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਡਿਸ਼ਵਾਸ਼ਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਪਰਤ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿਓ ਜੋ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਡਰਾਉਣੀ ਗੈਰ-ਸਟਿਕ ਸਤਹ ਵਿੱਚ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਟੀਨਾ! ਇੱਥੇ ਕੱਚੇ ਲੋਹੇ ਦੇ ਛਿਲਕੇ ਹਨ ਜੋ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੌ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਹਨ, ਹਰ ਇੱਕ ਪਕਵਾਨ ਇੱਕ ਵੰਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਰਸਾਇਣ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਇੱਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਉਸ ਡਰਾਉਣੇ ਮਾਈਟੋਕੌਂਡਰੀਅਲ ਡੀਐਨਏ ਦੇ ਰਸੋਈ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਇੱਕ ਬਿੱਟ. ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸਮੱਗਰੀ ਘਿਣਾਉਣੀ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਇਹ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਆਏ ਹਾਂ!
ਸਕਿਲੇਟ ਇਸ ਦੀ ਸਿਰਫ ਟਿਪ ਹਨ. ਮੈਂ ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਇੱਕ ਵੋਕ ਖਰੀਦਿਆ। ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾ, ਮੈਨੂੰ ਕਹਿਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ ਕਿ ਇੱਕ ਵੋਕ ਨੂੰ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ ਕਿੰਨੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਸਟੋਰ ਤੋਂ ਇਹ ਸਭ ਚਮਕਦਾਰ ਅਤੇ ਸਾਫ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਫਿਰ? ਫਿਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖਾਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਜੁੱਤੀ ਦੇਣੀ ਪਵੇਗੀ। ਐਂਟੀ-ਰਸਟ ਕੋਟਿੰਗ ਨੂੰ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਵਾਇਰ-ਵੂਲ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। ਫਿਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸਨੂੰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਸਾੜਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਗੈਸੋਲੀਨ ਦੇ ਛੱਪੜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦਾ ਰੰਗ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦਾ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਮੁਰੰਮਤ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦੇ ਹੋ। ਫਿਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਤੇਲ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਸਾੜ ਦਿਓ। ਫਿਰ ਇਹ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਇਸ ਬਾਰੇ ਵੀ ਨਾ ਪੁੱਛੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹੋ. (ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਸੀਜ਼ਨਿੰਗ ਸੁਝਾਅ ਪੜ੍ਹੇ ਹਨ ਜੋ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਦੱਸੀ ਹੈ ਉਸ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਹਨ। ਕੁਝ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹਨ।)
ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਬਰਤਨ ਅਤੇ ਪੈਨ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ. ਮੇਰੀ ਮਤਰੇਈ ਮਾਂ ਕੋਲ ਇੱਕ ਘੜਾ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਚੋਰੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਵਰਗਾਕਾਰ ਹੈ, ਜੋ ਕਾਫ਼ੀ ਅਜੀਬ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਢੱਕਣ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਵੈਸੇ ਵੀ, ਇਹ ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ: ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਬੰਬ ਕ੍ਰੈਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਭੱਜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੇ ਅਤੇ ਬੰਬਾਰ ਨੂੰ ਸਕ੍ਰੈਪ ਮੈਟਲ ਦਾ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਕੁਝ ਚੂਰਾ ਧਾਤ ਮੇਰੀ ਮਤਰੇਈ ਮਾਂ ਦਾ ਘੜਾ ਬਣ ਗਿਆ। ਜੇ ਇਹ ਉਸ ਕਿਸਮ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਵੀਡੀਓ ਗੇਮ ਨੂੰ ਅਮੀਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਕੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਪਾਇਲਟ ਅਤੇ ਚਾਲਕ ਦਲ ਦਾ ਕੀ ਹੋਇਆ।
