Oyun: Narita Çocuğu
platformlar: PC, Xbox One, PS4 ve Nintendo Anahtarı
Tür: Aksiyon-Macera
Geliştirici: Studio Koba
Yayıncı: Team17
PS4'da İncelendi
Narita Boy'da, baş karakter sizsiniz - çok fazla video oyunu oynayan (eğer bu gerçekten bir şeyse) ve bu dijital dünyanın itibari dijital kurtarıcısının mantosunu almak için “PC”sine taşınan bir çocuk. Bu dijital alan, bu dünyanın önde gelen isimlerinden biri olması gereken ama temelde kötülüğe dönüşen kötü adam HIM tarafından kargaşaya atıldı. Önsözde, -size yeterince sık söylendiği gibi- olup biteni durdurabilecek tek kişi olan yaratıcının anılarını siler. Amacınız, bu dünyanın yaratıcısının anılarını bulmak ve onları geri yüklemektir - bunun sonucunda, onun geçmişindeki mevcut durumunuzla bağlantılı önemli olayları izlemeniz sağlanır.
İlk önce Narita Boy'un sunumunda muhteşem olduğunu söylememe izin verin. Neon piksel sanatı harika görünüyor ve skor bazen büyüleyici. Bu oyunun Tron'dan çok fazla ilham alması bir sır değil - neredeyse bir hata. En azından kodlamanın nasıl çalıştığına dair daha yetkin bir anlayışla tahmin etsem de, ayar ve anlatıdaki birçok benzerlik açıktır. Ne yazık ki, oyunun yazarları bu alanda biraz fazla çabalıyor gibi görünüyor - NPC'ler sürekli olarak dünyanın nasıl çalıştığı hakkında vızıldadıkları ve ellerinden geldiğince kodlama terminolojisine başvurdukları için. Kimsenin isteyemeyeceği bir şeyi kanıtlamaya çalışıyorlarmış gibi geliyor. Kesinlikle dünyayı onun için daha ilginç kılmaz. “Gösterme söyleme” deyimi Narita Boy'un durumunda oldukça doğru görünüyor. Bununla birlikte, yaratıcının anılarını geri getirmeye çalıştığınız kapsayıcı hikaye, belki biraz tahmin edilebilir olsa da, sonsuz derecede daha ilginçtir. Ve yaratıcının hayat hikayesi nispeten bağımsız olsa da, oyun temelde bir uçurumla bitiyor.
Oynanış açısından Narita Boy, karakterlerle çok fazla konuştuğunuz ve ara sıra bulmacayı çözdüğünüz hafif bir hilekarlık oyunudur. Karakterlerle konuşarak, savaş sekanslarında hayatta kalarak ve bu bulmacaları çözerek kapıların kilidini açarak ilerliyorsunuz. Bu bulmacalar genellikle bir ışınlayıcıyı etkinleştirmek için doğru sembolleri bulma şeklini alır. Tüm bunları yaptığınızda çok fazla geri dönüş bekleyin, ancak buna gerçekten Metroidvania tipi bir oyun demezdim. Sık sık belirli bir merkez dünyasına geri dönüyorsunuz, ancak yeni öğeler veya yeteneklerle kilidini açmak için herhangi bir yükseltme yok.
İlerledikçe kılıç teknikleri ve özel yetenekler de dahil olmak üzere yeni yeteneklerin kilidini açacaksınız. Bunları, genellikle söz konusu yeni yeteneği öğrendiğinizde ortaya çıkan, sürekli genişleyen bir düşman listesine karşı test edebilirsiniz. Ölmenin seni biraz geri bırakmaktan başka gerçek bir cezası yok. Bazı dövüş dizileri biraz zorlayıcı olsa da – onları birkaç kez tekrar denemenizi sağlar – oyunun geneli özellikle zor değildir. Düşmanlar bazen oldukça yaratıcı olabiliyorlar ve ben onların estetiğini her zaman çok beğeniyorum. Ara sıra patron dövüşleri de oluyor tabii ki – özellikle Kara Gökkuşağı bu hayali düşmanlardan biri olarak öne çıkıyor.
Narita Boy yavaş bir başlangıç yapıyor. Oyunun gerçekten başlaması biraz zaman aldı - belki de beni kaybetme riskiyle karşı karşıya olduğu için biraz fazla uzun sürdü. Yine de birinci bölgeden ayrıldıktan sonra eğlenmeye başladım ve bundan sonra oynamaya devam etmek istedim. Narita çocuğunun kusurları var - ilk ilerleme hızı, çok fazla kuru metin anlatımı, belki de geri adım atmaya çok bağlı. Ancak, eğlenceli dövüşüyle birbirine bağlı ve sizi yaratıcının arka planını öğrenmeye devam etmeye motive eden hem görsel hem de sesli sunumunda parlıyor.
