Nimis magnus est locus nobis.
Omnia cuduntur, quasi per speculum in aulam speculi agunt. Portae non sunt introitus, sed ora speluncarum. Quisque gradus in gradibus minimus mons est ad scalam. Postea, cum plasticae aberrationes in tenebris versas et malevolorum automata vacua capita malleo maior quam tu concutias, scies non solum mundum nimium magnum esse, sed etiam pericula. Abominatio. Tremor. Austerus est, fractus prorsus amore et misericordia orbatus, sed terribilibus rebus plenus, quae non sunt, non nunc, ne unquam, ne in perversis quidem tuis somniis.
Cum primum sex congressi sumus, parvulae, solitariae figurae Tarsieriae Studiorum primi Parvae Somnia offerentes, orbis eius planis sonis solii, udo vestigio resonabat. In secunda hac institutione tamen comitatur socium, et hic amicus est - cognomento Mono, quamvis nunquam es formaliter introductus, ut in hoc casu inhabites. Emicant verbum inter se commutatum - interdum leniter inter se vocabunt - sed est societas quae extraordinariam sentit, amicitiam in metu simulatam et superstitem perseverantem.
