Θα το παραδεχτώ, δεδομένης της υπόθεσης του παιχνιδιού Ταξίδι του Akiba, ένα παιχνίδι όπου η πλοκή και το gameplay περιστρέφονται γύρω από το να γυμνώνουμε τους ανθρώπους από τα ρούχα τους για να τους νικήσουμε - μπήκα σε αυτήν την κριτική περιμένοντας ένα ρηχό παιχνίδι εξυπηρέτησης θαυμαστών με λίγη αξία ιστορίας ή επανάληψης. Λοιπόν, ξέρεις.
Αντίθετα, με έκπληξη το διαπίστωσα Ταξίδι του Akiba ήταν μια καλογραμμένη περιπέτεια που προοριζόταν ως ένα γράμμα αγάπης στην πόλη από την οποία πήρε το όνομά του το παιχνίδι. Ενώ αυτό το παιχνίδι έχει σίγουρα τα τραχιά άκρα του, αυτή τελικά τοπικοποιήθηκε η πρώτη καταχώριση στο Ταξίδι του Akiba Η σειρά εξυπηρετεί ένα εξαιρετικό σημείο εισόδου για όσους σαν εμένα δεν έχουν δώσει ποτέ μια ευκαιρία στη σειρά μέχρι αυτό το σημείο.
Αυτή είναι μια κριτική σε συνδυασμό με μια συμπληρωματική κριτική βίντεο. Μπορείτε να παρακολουθήσετε την κριτική βίντεο ή να διαβάσετε την πλήρη κριτική του παιχνιδιού παρακάτω.
AKIBA'S TRIP: Hellbound & Debriefed
Προγραμματιστής: Απόκτηση
Εκδότης: XSEED Games, Marvelous USA
Πλατφόρμες: Windows PC, Nintendo Switch, PlayStation 4
Ημερομηνία κυκλοφορίας: Ιούλιος 20, 2021
Παίκτες: 1
Τιμή: 39.99 $ USD
Η υπόθεση του παιχνιδιού έχει ως εξής. Αφού διαπιστώσετε ότι ο φίλος σας επιτέθηκε και έφυγε για νεκρός σε ένα δρομάκι, θα συναντήσετε τον επιτιθέμενο του: έναν καυτοκέφαλο βαμπίρ, μέρος μιας φυλής γνωστής ως Shadow Souls. Αφού ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από αυτόν, η αδερφή του επιτιθέμενου σας - επίσης μια σκιώδης ψυχή - αποφάσισε να σας δώσει λίγο από το αίμα της, γιατρεύοντάς σας και δίνοντάς σας τις δυνάμεις μιας Ψυχής Σκιάς.
Λίγο μετά, στρατολογείτε για να γίνετε μέλος μιας κυβερνητικής οργάνωσης που θέλει να χρησιμοποιήσει τη δύναμή σας για να σταματήσει οριστικά τους Shadow Souls. Ανακαλύπτετε ότι αυτές οι Ψυχές Σκιάς έχουν αποστραγγίσει τους πολίτες της Ιαπωνίας και συγκεκριμένα την περιοχή της Ακιχαμπάρα, προκειμένου να τους μετατρέψουν σε καταθλιπτικά κλειστά. καταστρέφοντας έτσι τη χώρα εκ των έσω.
Αν και δεν πιστεύω ότι το παιχνίδι έχει ποτέ αναφερθεί η λέξη "βαμπίρ", για όλες τις προθέσεις και σκοπούς αυτό είναι που έχετε γίνει το Shadow Souls και εσείς. Ακριβώς όπως τα βαμπίρ, δεν γερνούν, απομυζούν τη ζωτική δύναμη των ανθρώπων, δεν μπορούν να προβληθούν στο φιλμ και, το πιο σημαντικό, πεθαίνουν στο φως του ήλιου.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τις περισσότερες φανταστικές απεικονίσεις, στο Ταξίδι του Akiba (ή προφέρεται επίσης Akiba STRIP), αυτά τα βαμπίρ μπορούν να επιβιώσουν στο φως του ήλιου αρκεί να φορούν προστατευτικά ρούχα. Επομένως, είναι δουλειά σας να τους αφαιρέσετε τα πάντα εκτός από τα εσώρουχά τους για να τους νικήσετε, ενώ ταυτόχρονα να αποφύγετε να γδυθείτε μόνοι σας.
«Ναι, ναι, καλή δικαιολογία για την εξυπηρέτηση των θαυμαστών», είπα στον εαυτό μου. Πότε λοιπόν ξεκινούν οι πρόστυχες σκηνές; Αυτό που με μπέρδεψε σε αυτό το σημείο, περίπου 10 λεπτά αργότερα, είναι ότι όχι μόνο υπήρχε αρκετός διάλογος για ένα παιχνίδι για το ξεγύμνωμα των ανθρώπων, αλλά η μουσική έδωσε μια σοβαρή, σχεδόν νοσταλγική ατμόσφαιρα.
Κάτι που ακούτε μόνο στα ιαπωνικά παιχνίδια που προσπαθούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη ή στα H-games τόσο διεστραμμένα που αντιμετωπίζουν τις εκφυλισμένες πράξεις τους ως σοβαρή υπόθεση. αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που θα άκουγες σε ένα ανόητο παιχνίδι εξυπηρέτησης οπαδών που στοχεύει στο otaku χωρίς πρόθεση να πάρει τον εαυτό του στα σοβαρά.
Αυτό που σιγά σιγά συνειδητοποίησα ήταν ότι παρά την υπόθεσή του, Ταξίδι του Akiba ήταν στην πραγματικότητα περισσότερο επικεντρωμένη στο να είναι ένα γράμμα αγάπης στην περιοχή της Akihabara (συχνά συντομεύεται μόνο σε Akiba και είναι τοπική κοινότητα) παρά προσπαθούσε να είναι ένα άλλο καυλιάρης παιχνίδι όπως Senran Kagura.
Σύμφωνα με τα περισσότερα πρότυπα anime, η υπηρεσία θαυμαστών αυτού του παιχνιδιού περιορίζεται στην πραγματικότητα στο ελάχιστο, ενώ το παιχνίδι προσπαθεί να αφηγηθεί μια ημι-σοβαρή ιστορία χρησιμοποιώντας την ανόητη αρχή του. Έπρεπε να κάνω διπλό έλεγχο και πραγματικά εξεπλάγην που το παιχνίδι έλαβε βαθμολογία M. επειδή εκτός από μια βόμβα F που λέγεται ίσως δύο φορές σε όλο το παιχνίδι, τα σεξουαλικά θέματα και η βία δεν είναι χειρότερα από αυτά που θα βρείτε στο μέσο anime shounen σας.
Εξάλλου, όταν ένας χαρακτήρας απογυμνώνεται πλήρως, καίγεται αμέσως και γίνεται στάχτη. Αν και τα προσωπικά γούστα είναι λίγο υποκειμενικά, ποτέ δεν βρήκα κανέναν από τους χαρακτήρες αρσενικό ή θηλυκό να είναι τόσο σέξι. Η σεξουαλικότητα είναι σίγουρα ένα θέμα σε αυτό το παιχνίδι και χρησιμοποιείται για κωμικό εφέ, αλλά ορισμένοι θεατές μπορεί να απογοητευτούν όταν μάθουν ότι Ταξίδι του Akiba δεν αποδίδει τα μάτια όπως θα περίμεναν αρχικά.
Γραφικά δεν κρύβεται. Ταξίδι του Akiba είναι ένα παιχνίδι PSP που έχει μεταφερθεί σε σύγχρονα συστήματα, με μερικές μικρές επιλογές γραφικών όπως η ανάλυση προστιθέμενη, και έχει μια παγκόσμια κυκλοφορία αντί για την αποκλειστική γιαπωνέζικη έκδοση που είχε το 2011. Αν και νομίζω ότι οι περισσότερες περιοχές δεν φαίνονται πολύ άσχημες, θα βρείτε υφές και μοντέλα χαρακτήρων που θα θυμίζουν ότι ναι, αυτό ήταν κάτι που εκτελούνταν σε ένα PSP.
Προσωπικά δεν με πειράζει πολύ αυτό, ωστόσο οι περιορισμοί υλικού των PSP επηρεάζουν το παιχνίδι με πολύ χειρότερους τρόπους από ό,τι απλώς τα textures χαμηλής ανάλυσης. Για ένα, οι περιοχές σε αυτό το παιχνίδι είναι μικρές και η μετάβαση από τη μια περιοχή στην άλλη απαιτεί να φορτώσετε σε μια επιλεγμένη οθόνη και, στη συνέχεια, να φορτώσετε στην περιοχή στην οποία θέλετε να ταξιδέψετε.
Ενώ τείνω να προτιμώ μικρούς μελετημένους χάρτες από εκείνους των μεγάλων κενών που έχουν κατακλύσει την αγορά τα τελευταία χρόνια. Μακάρι οι προγραμματιστές να είχαν τον κόπο να κολλήσουν μαζί τις διαφορετικές τοποθεσίες του Akihabara σε έναν χάρτη για αυτήν την επανέκδοση, σε αντίθεση με τον τρόπο χειρισμού του αυτή τη στιγμή.
Λαμβάνοντας υπόψη πόσο μικροί είναι οι χάρτες, θα ήταν ευκολότερο να περπατήσω ο χαρακτήρας μου σε αυτές τις τοποθεσίες παρά να φύγω από την άκρη του χάρτη, να φορτώσει ο χαρακτήρας μου στην οθόνη επιλογής χάρτη και μετά να τον βάλει στην επόμενη περιοχή.
Το βρίσκω λυπηρό γιατί παρά τους περιορισμούς γραφικών και μεγέθους, είναι σαφές ότι οι προγραμματιστές αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα για να αποτυπώσουν σωστά τη διάταξη και τη σχεδίαση της περιοχής της λωρίδας Akihabara όσο θα επέτρεπαν οι περιορισμοί υλικού του PSP.
Στα δυτικά, είναι σπάνιο εκτός Νέας Υόρκης να γίνονται παιχνίδια σε πραγματικές τοποθεσίες και σπανιότερο να έχουν μια τόσο πιστή αναψυχή. Οι περιοχές που επισκέπτεστε έχουν τα σχέδια, τη διάταξη και τα καταστήματά τους με βάση τις πραγματικές τοποθεσίες του Akihabara από το 2011 στον πραγματικό κόσμο. Κατά τη φόρτωση των οθονών σας δείχνουν ακόμη και πραγματικές εικόνες των τοποθεσιών που υπάρχουν στο παιχνίδι, ώστε να μπορείτε να συγκρίνετε ο ίδιος.
Αλλά οι περιορισμοί του PSP φαίνονται σε αυτό που είναι το χειρότερο μέρος του παιχνιδιού: τη μάχη. Τα βασικά του του Akiba μάχη έχουν ως εξής. Νικάς τους εχθρούς γδύνοντάς τους τα ρούχα τους, σε νικούν με το να σου γδύνουν τα ρούχα σου. Το κάνετε αυτό καταστρέφοντας τα ρούχα τους μέχρι να είναι αρκετά αδύναμα ώστε να μπορείτε να τα σκίσετε.
Έχετε 3 διαφορετικές βασικές επιθέσεις. Y ή τρίγωνο που στοχεύει στο κεφάλι, το X ή το τετράγωνο που στοχεύει τα ρούχα σε ένα πουκάμισο ή μπλούζα του εχθρού, ή Α ή σταυρό που στοχεύει τα πόδια των εχθρών. Κάθε ένας από αυτούς τους τρεις χώρους ρούχων έχει ξεχωριστές μπάρες υγείας. Ο παίκτης ξεκλειδώνει επίσης ειδικές κινήσεις σε όλο το παιχνίδι που απαιτούν πιο σύνθετες εισόδους και χρόνο για να εκτελεστούν, αλλά προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά ή ενθουσιάζουν τον παίκτη.
Η ζημιά στην επίθεση και η άμυνα του παίκτη βασίζονται στα ρούχα που φοράτε και στο είδος που χρησιμοποιείτε ως όπλο. Ταξίδι του Akiba γιορτάζει την ανοησία της πρωτεύουσας του otaku επιτρέποντας στους παίκτες να επιτεθούν στους εχθρούς με μαξιλάρια waifu, φιγούρες δράσης, κιθάρες και πολλά άλλα. Αυτά μπορούν να αγοραστούν σε καταστήματα μαζί με αναλώσιμα που μπορούν να σας βοηθήσουν στη μάχη.
Μάχη στο πρώτο Ταξίδι του Akiba σχεδιάστηκε γύρω από τον περιορισμένο αριθμό κουμπιών του PSP. Τα χειριστήρια της κάμερας είναι περιορισμένα, οδηγώντας σε απογοητεύσεις. Το κλείδωμα στους εχθρούς είναι αυτόματο, δίνοντας στον παίκτη κανένα πραγματικό αξιόπιστο τρόπο να επιλέξει σε ποιον πρέπει να κατευθύνει τις επιθέσεις του και, το χειρότερο από όλα, οι πιο περίπλοκες επιθέσεις από τον παίκτη αισθάνονται ασυνεπείς.
Μπορώ να εισάγω αξιόπιστα σούπερ επιθέσεις στα περισσότερα παιχνίδια μάχης ακόμα, παρόλο που οι απαιτούμενες εισροές είναι γενικά πολύ λιγότερο περίπλοκες Ταξίδι του Akiba, δυσκολεύομαι να τα κάνω με συνέπεια.
Όχι μόνο αυτό, αλλά η προσγείωση ή η διακοπή της επίθεσης είναι περισσότερο βασισμένη στις πιθανότητες παρά στις δεξιότητες, πράγμα που σημαίνει ότι η απλή αποστολή ανεπιθύμητων επιθέσεων είναι συχνά η πιο βιώσιμη επιλογή. Μόλις ξεκινήσει το μεγάλο animation, εναπόκειται στην τεχνητή νοημοσύνη εάν θέλουν να σας επιτεθούν για να ακυρώσουν το τέλος της επίθεσής σας ή όχι.
Ορισμένες επιθέσεις απαιτούν να πατήσω το ίδιο κουμπί που χρησιμοποιείται επίσης για να μπω και να βγω από τη θέση μάχης του χαρακτήρα μου. Μερικές φορές το πατάω και λειτουργεί, και άλλες φορές ο χαρακτήρας μου σταματά να παλεύει ή να μπλοκάρει, με αποτέλεσμα να χτυπιέμαι ξανά και ξανά.
Αυτά τα ζητήματα που περιέγραψα είναι πράγματα που λύθηκαν εν μέρει στις συνέχειες της σειράς, με κάνοντάς με να εύχομαι πραγματικά ο προγραμματιστής, ACQUIRE Corp, να ήταν πρόθυμος να βάλει αυτά τα χαρακτηριστικά ποιότητας ζωής σε αυτό το παιχνίδι. Αν το έκαναν αυτό, θα ήμουν πρόθυμος να αναφερθώ σε αυτό το παιχνίδι ως remake σε αντίθεση με ένα απλό port.
Παρά αυτά τα μεγάλα παράπονα, οι συνέπειες για το θάνατο δεν είναι αρκετά σκληρές για να προκαλέσουν μεγάλη απογοήτευση όταν χάνετε, επειδή μόλις πεθάνετε επιστρέφετε στην οθόνη επιλογής χάρτη. επιτρέποντάς σας συνήθως να ξαναδοκιμάσετε αμέσως τη μάχη.
Επίσης, υπάρχει κάτι απλά ικανοποιητικό στο να αναγκάσετε τα ρούχα του αντιπάλου σας να εκραγούν αφού τα καταστρέψετε αρκετά. Το πιο κοντινό παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ ότι περιλαμβάνει ένα παρόμοιο συναίσθημα είναι όταν πυροβολείτε έναν εχθρό σε ένα παλιό FPS και το σώμα του τρυπώνει αμέσως σε κομμάτια κρέατος.
Αντικαταστήστε το gore με την υπηρεσία θαυμαστών επιπέδου PG και η ικανοποίηση παραμένει εκπληκτικά άθικτη. Επιπλέον, η μάχη είναι τόσο φανταχτερή και ανόητη που παρά τα μεγάλα παράπονα που είχα μαζί της, ποτέ δεν φοβόμουν τις μάχες. κάτι που δεν μπορώ να πω για πολλά άλλα JRPG που έχω παίξει όλα αυτά τα χρόνια.
Ενώ η μάχη αυτού του παιχνιδιού είναι στην καλύτερη περίπτωση εύχρηστη, αυτό που πραγματικά με αντισταθμίζει ήταν η γραφή και οι χαρακτήρες. Κάθε χαρακτήρας είναι συμπαθητικός και αρχίζεις να νοιάζεσαι για το μυστήριο που περιβάλλει τους Shadow Souls και την αντιπροσωπεία που τους πολεμά.
Αλλά αυτό που πραγματικά έκανε αυτό το παιχνίδι μια απολαυστική εμπειρία για μένα ήταν τα μέλη των μαχητών της Akiba Freedom. Οι φίλοι και οι σύντροφοί σας αποτελούνταν κυρίως από την τοπική νεολαία από την Akihabara.
Καθένα από αυτά έχει ξεχωριστές προσωπικότητες, και πάντα είχα ένα χαμόγελο στα χείλη μου όταν άκουγα τον διάλογό τους. Όπως είπα και πριν, αυτό το παιχνίδι είναι ένα γράμμα αγάπης στον Akihabara, και φαίνεται. Το Akihabara είναι κάτι περισσότερο από τις ρυθμίσεις αυτού του παιχνιδιού, Ταξίδι του Akiba χρησιμεύει ως μια μεγάλη διαφήμιση για να επισκεφθείτε το μέρος.
Αντί για μακροσκελείς φωνές για τις δυνάμεις της φιλίας που βλέπετε στα περισσότερα JRPG, οι χαρακτήρες σε αυτό το παιχνίδι κάνουν μεγάλες ομιλίες για το πώς το Akihabara είναι απλώς ένα μαγικό και μοναδικό μέρος και πόσο σημαντικό είναι να το προστατεύσουμε. Ενώ επισκέφτηκα και λάτρεψα τον χρόνο μου στην Ιαπωνία, δυστυχώς δεν έχω επισκεφτεί ακόμη την Akihabara, αφού έπαιξα αυτό το παιχνίδι, νιώθω ότι πρέπει κάποια στιγμή να το κάνω.
Το παιχνίδι έχει ακόμη και τη δική του έκδοση του Twitter που ονομάζεται Pitter, όπου ακούς χαρακτήρες να κλαίνε για την ιδέα ότι η Akihabara θα γίνει σιγά σιγά μια εταιρική πόλη. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί συμπαθητικούς χαρακτήρες και επαναλαμβανόμενα NPC για να σας κάνει να νοιάζεστε πραγματικά για αυτήν την περιοχή και τους ανθρώπους της.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη αυτού του παιχνιδιού. Θα σας κάνει να επενδύσετε στην περιοχή, τους χαρακτήρες και την πλοκή. και το χρησιμοποιεί για να παρακινήσει τον παίκτη να συνεχίσει να παίζει το παιχνίδι.
Παρά το μικρό του μέγεθος, το Akihabara έχει κάποιους περισπασμούς. Μίνι παιχνίδια, καφετέρια καμαριέρας και δευτερεύουσες αποστολές σας δίνουν κάτι να κάνετε αν καείτε στις κύριες αποστολές. Αυτό είναι σίγουρα όχι Yakuza, αλλά είμαι χαρούμενος που οι προγραμματιστές μπήκαν στον κόπο για να εμπλουτίσουν τα πράγματα.
Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε την tsundere μικρή αδερφή σας. Αν και προσωπικά τη βρίσκω ενοχλητική, μπορείτε να τη ντύσετε, να την βάλετε να σας προσβάλει ή να της ζητήσετε να αναζητήσει πληροφορίες για συγκεκριμένα αντικείμενα. Ενώ είπα Ταξίδι του Akiba δεν ήταν τόσο καυλιάρης όσο νόμιζα, εξακολουθεί να είναι ένα ιαπωνικό παιχνίδι, και ως εκ τούτου είναι συμβατικά υποχρεωμένος να παίξει κάποιο ρόλο στο παιχνίδι η αιμομιξία κάπου.
Προκειμένου να διασφαλιστεί η αξία επανάληψης, Ταξίδι του Akiba σας δίνει πολλαπλές καταλήξεις και δυσκολίες για να προσπαθήσετε να ξεκλειδώσετε. Οι επιλογές διαλόγου σας μπορούν πραγματικά να κάνουν μεγάλες αλλαγές στην ιστορία των παιχνιδιών και καθορίζουν με ποιον θα πλευρίζετε. κάτι που προσωπικά θεωρώ σχεδόν απαραίτητο σε ένα παιχνίδι ρόλων, αλλά δυστυχώς λείπει στα περισσότερα JRPG.
Ενώ το πρώτο μου τέλος χρειάστηκε μόνο περίπου 10 ώρες για να ολοκληρωθεί, η επανάληψη για την επιλογή συγκεκριμένων αποφάσεων και η επανεκκίνηση για την προσπάθεια ξεκλειδώματος των διαφορετικών διαδρομών μπορεί να υπερδιπλασιάσει αυτόν τον χρόνο αναπαραγωγής.
Ενώ ο ίδιος ο διάλογος με παρακίνησε να παίξω πέρα από το single playthrough μου, δεν είμαι σίγουρος πώς θα αντιδράσουν οι άνθρωποι στην ίδια τη φωνητική δράση. Αν και δεν θα θεωρούσα τη μεταγλώττιση κακή για τα περισσότερα πρότυπα μεταγλώττισης, έχω ακούσει αρκετά μεταγλωττίσεις anime και JRPG που μπορώ να αναγνωρίσω αμέσως την πλειοψηφία των φωνητικών ηθοποιών σε αυτό το παιχνίδι.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα που επηρεάζει πολλές αγγλικές μεταγλωττίσεις, και με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί δεν προσλαμβάνονται περισσότεροι φωνητές για να εμποτίσουν τα πράγματα, αν και αυτό είναι ένα ζήτημα του κλάδου στο σύνολό του. Ένα άλλο θέμα που βρήκα με τη μεταγλώττιση είναι ότι η μίξη του ήχου δεν ήταν η καλύτερη. Συχνά η μουσική ήταν πολύ πιο δυνατή από τους χαρακτήρες που μιλούσαν, κάτι που μου απαιτούσε να το διορθώσω με μη αυτόματο τρόπο στο μενού επιλογών.
Η ίδια η μουσική είναι αξιοπρεπής. Όπως είπα προηγουμένως, δίνει σωστά τον τόνο σε μια γενικά μια πραγματικά σοβαρή ιστορία. Ωστόσο, η μουσική αγορών μου θυμίζει έκπτωση Ο κόσμος τελειώνει με σας αν και με το μαλακό ραπ χαμηλής ενέργειας.
Συμπερασματικά, παρά Akiba's Trip: Hellbound & Debriefed πολλά ελαττώματα, δεν μπορώ να το μισήσω. Οι χαρακτήρες και η γραφή του είναι γοητευτικοί, και η ίδια η συνοικία φέρνει μια δική της προσωπικότητα.
Μπορώ ήδη να πω ότι αυτό θα είναι ένα καλτ παιχνίδι στα δυτικά. Κάτι που μπορεί να είναι πολύ απογοητευτικό και ξεπερασμένο για κάποιους, αλλά το ίδιο πράγμα για όσους αναζητούν αυτή τη συγκεκριμένη άνετη αίσθηση. Αυτή η ανάμνηση της νιότης, το παρέα με φίλους ένα Σαββατοκύριακο στο κέντρο της περιοχής σας, ένα μέρος που γνωρίζετε καλύτερα από την ανάσα σας.
Αυτή είναι η αίσθηση που δίνει αυτό το παιχνίδι στους παίκτες του. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς πρέπει να είναι αυτό το παιχνίδι για όσους έζησαν στην Akihabara, αλλά στοιχηματίζω ότι είναι κάτι που μπορεί να τους δώσει μια αίσθηση υπερηφάνειας.
Το Akiba's Trip: Hellbound & Debriefed αναθεωρήθηκε σε υπολογιστή χρησιμοποιώντας ένα αντίγραφο κριτικής που παρέχεται από το XSEED. Μπορείτε να βρείτε πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με την πολιτική κριτικής/δεοντολογίας του Niche Gamer εδώ.
