Bits & Bytes είναι μια εβδομαδιαία στήλη όπου ο αρχισυντάκτης Ρόμπερτ μοιράζεται τις σκέψεις του για τα βιντεοπαιχνίδια και τη βιομηχανία μια χαλαρή Κυριακή. Ελαφρύ διάβασμα για μια μέρα ξεκούρασης, το Bits & Bytes είναι σύντομο, στο σημείο, και κάτι για να διαβάσετε με ένα ωραίο ποτό.
Το GameCube είναι 20. Που είναι τρελό.
Αυτό σημαίνει πότε GameCube πρωτοξεκίνησα ήμουν 15. Μόλις ξεκινούσα το γυμνάσιο.
Η θεία μας η Λίντα ήταν αυτή που αγόρασε την κονσόλα. Το Nintendo 64 ήταν μια μεγάλη υπόθεση λόγω της μετάβασης στο 3D gameplay, αλλά το GameCube νόμιμα ένιωθε σαν μια ματιά στο μέλλον. Αυτούς τους μικροσκοπικούς δίσκους. Τα υπερρεαλιστικά γραφικά. Ως συνήθως, το Nintendo Power έτρεχε τη μηχανή Nintendo hype με τέρμα γκάζι, με απίστευτα εντυπωσιακά στιγμιότυπα οθόνης των δυνατοτήτων του συστήματος σε πλήρη οθόνη.
«Σίγουρα», αναρωτήθηκα στον εαυτό μου εκείνη τη στιγμή, «τα παιχνίδια δεν φαίνονται αυτό καλά, μπορούν;» Εκαναν. Και στη συνέχεια κάποιες! Παρόλο Το Αρχοντικό του Luigi ήταν η πρώτη φορά που μια κονσόλα Nintendo κυκλοφόρησε χωρίς παιχνίδι Mario, ωστόσο ήταν πραγματικά το τέλειο κομπλιμέντο για την κυκλοφορία του GameCube. Οπτικά, Το Αρχοντικό του Luigi ήταν ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Η σκόνη όχι μόνο στροβιλιζόταν γύρω από τα πόδια του Λουίτζι καθώς σκαρφίστηκε γύρω από την έπαυλη, αλλά μπορούσε ακόμη και να αλληλεπιδράσει μαζί της χρησιμοποιώντας την ηλεκτρική σκούπα Poltergust. Ο φωτισμός χρησιμοποιήθηκε επίσης με εξαιρετικό αποτέλεσμα - μια στιγμή οι αίθουσες θα μπορούσαν να καλύπτονται από το σκοτάδι, νιώθοντας απόκοσμες και προαισθανόμενες. Την επόμενη, αυτές οι ίδιες αίθουσες θα μπορούσαν να πλημμυρίσουν από φως, μετατρέποντας το μέρος σε μια πολυτελή κατοικία που ο Mario νόμιζε ότι είχε κερδίσει από την πρώτη θέση.
Το Nintendo #GameCube σύστημα και τις τρομακτικές καλές στιγμές του #LuigisMansion έκανε το ντεμπούτο του στην Ιαπωνία πριν από 20 χρόνια σήμερα! Ποιες είναι μερικές από τις αγαπημένες σας αναμνήσεις και με τα δύο; pic.twitter.com/X052Sh9Jor
- Nintendo of America (@NintendoAmerica) Σεπτέμβριος 14, 2021
Τα πάντα σχετικά με την εμπειρία της απελευθέρωσης της έπαυλης από τους φασματικούς κατοίκους της έμοιαζαν σαν να ήταν στην αιχμή της τεχνολογίας. Το N64 μπορεί να έκανε το άλμα στην τρίτη διάσταση, αλλά το GameCube ένιωθε ότι ήταν ένα ολόκληρο εξελικτικό άλμα πέρα από αυτό. Θυμάμαι ότι ξεφύλλιζα την EGM καθώς το PlayStation 2 ετοιμαζόταν για την κυκλοφορία του και θαύμαζα iμεμονωμένες λεπίδες γυαλιού (λαχανία!) στα στιγμιότυπα οθόνης. Το GameCube ήταν στο ίδιο επίπεδο, αλλά τα παιχνίδια της Nintendo κατά κάποιο τρόπο έμοιαζαν ακόμα καλύτερα από τις προσπάθειες της Sony. Κάθε κυκλοφορία φαινόταν να γίνεται όλο και πιο ρεαλιστική, κάθε παιχνίδι όλο και πιο προηγμένο τεχνολογικά.
Τώρα, κάθε παιχνίδι είναι HD, κάθε κονσόλα είναι συνδεδεμένη στο Διαδίκτυο και δεν βρίσκω τον εαυτό μου τόσο εντυπωσιασμένο όσο κάποτε. Δεν είναι ότι οι σημερινές κονσόλες δεν είναι εντυπωσιακές (είναι), αλλά ίσως έχω κατακλυστεί τόσο από terabytes δεδομένων και πύρινα ηλιοβασιλέματα που όλο το θέαμα έχει γίνει λίγο ρομαντικό. Τείνει να προκαλεί μεγαλύτερη έκπληξη όταν ένα παιχνίδι μοιάζει με χάλια ή όταν ένα σύστημα δεν διαθέτει χαρακτηριστικά. Η προσδοκία έχει γίνει λαμπρότητα, κατά κάποιο τρόπο, και ως αποτέλεσμα ο αντίκτυπος μειώνεται.
Μπορεί. Θα μπορούσα απλώς να σκέφτομαι υπερβολικά τα πράγματα.
Αλλά έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που μια κονσόλα μου έριξε τις κάλτσες όπως έκανε το GameCube.
Ο ορθοστάτης Bits & Bytes: GameCube εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε Nintendojo.
