Από τότε που ανέβηκε στην παγκόσμια σκηνή τον Οκτώβριο του 2018, ο εξαιρετικός οπλοφόρος Άρθουρ Μόργκαν έχει χαράξει το όνομά του στην πολιτιστική μνήμη σαν τομαχόκ μέσα από ένα κρανίο. Ωστόσο, η αιχμή του δόρατος ενός παιχνιδιού –όχι, ενός φαινομένου– τόσο εκτεταμένο και πανταχού παρόν Red Dead Redemption 2 δεν είναι εύκολο κατόρθωμα. Εκτός από τα NDAs που καλύπτουν μισή δεκαετία, ακολουθώντας τα ίχνη του φοβισμένου και σεβαστού Τζον Μάρστον και παρέχοντας μια ειλικρινή και πολύπλευρη ερμηνεία με επίκεντρο τη δύναμη της ευθραυστότητας, είναι ασφαλές να πούμε ότι ο ηθοποιός του Άρθουρ Ρότζερ Κλαρκ έκοψε τη δουλειά του για αυτόν. κυριολεκτικά από την πρώτη μέρα.
Φαίνεται εύστοχο, λοιπόν, να ξεκινήσουμε ακριβώς από εκεί: την πρώτη μέρα. Ο Κλαρκ δεν είχε πει πολλά για το τι έκανε οντισιόν όταν έκανε πρώτη αίτηση για το ρόλο. Εκτός από το ότι ενημερώθηκε ότι επρόκειτο να αποτυπώσει την απόδοση για ένα βιντεοπαιχνίδι, το μόνο που του είπαν να κάνει ήταν να εμφανιστεί φορώντας ένα ζευγάρι καουμπόικες μπότες. Δεν υπήρχαν ούτε πλευρές - τμήματα ενός σεναρίου που πρέπει να μάθουν οι ηθοποιοί πριν από μια ακρόαση - που παρασχέθηκαν εκ των προτέρων. Πέρα από την περίφημη μυστικότητά του, Rockstar Ήθελε ξεκάθαρα να δει πόσο γρήγορα οι ηθοποιοί μπορούσαν να μάθουν γραμμές.
Συγγενεύων: Το Red Dead Online είναι καλύτερο με φίλους
«Μπορώ να πω ότι ήταν σίγουρα σκόπιμη από την πλευρά τους, ειδικά για κάποιους από τους διαλόγους», μου λέει ο Clark. «Πάντα θα το ζητούσαμε όσο το δυνατόν συντομότερα, και ίσως περίπου ένα ή δύο χρόνια μετά, συνειδητοποίησα ότι μερικές φορές δεν το γράφουν παρά μόνο δέκα ή 15 λεπτά πριν εμφανιστείτε. Είναι λίγο δύσκολο – πόσο θέλετε να κρατήσετε το ταλέντο σας στο σκοτάδι; Και πότε αρχίζει αυτό να παραβιάζει την απόδοσή τους; Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι πολλές φορές τα στούντιο δεν αποκρύπτουν σκόπιμα σημαντικά σημεία πλοκής και χαρακτήρων από τον ηθοποιό. Μερικές φορές αυτά τα πράγματα απλά δεν έχουν συλληφθεί ή επιβεβαιωθεί από ψηλά ακόμα. Τα σενάρια είναι συχνά πολύ πιο ρευστά με το gaming από ό,τι σε άλλα μέσα, επειδή το κόστος της επανεγγραφής ή της προσθήκης πραγμάτων δεν είναι τόσο σημαντικό όσο είναι, για παράδειγμα, σε ένα σετ ταινιών. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει ανάγκη να είμαστε ανταγωνιστικοί και για NDA και οτιδήποτε άλλο, αλλά αν μετά βίας εμπιστεύεστε το ταλέντο με τη μεγάλη αφηγηματική εικόνα, ίσως πρέπει να επαναξιολογήσετε τον τρόπο που λέτε ιστορίες. Οι ερμηνευτές πρέπει να γνωρίζουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν για να καταλήξουν σε μια πιο ακριβή, αληθινή παράσταση.
«Προσωπικά ήξερα τι κάναμε. Αλλά όταν ακούω ότι άλλα στούντιο δεν αποκαλύπτουν σημαντικά στοιχεία στους ερμηνευτές τους, με στεναχωρεί. Νομίζω ότι δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης, και αν δεν εμπιστεύεστε ο ένας τον άλλον, δεν πρόκειται να καταλήξετε στην καλύτερη δουλειά σας. Αυτό είναι απλώς ένα γεγονός. Φυσικά, η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι οι ηθοποιοί κάνουν τακτικά γκάφες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, επομένως όλα αυτά τα μυστικά μέτρα για τη διασφάλιση της εμπιστευτικότητας είναι συχνά απαραίτητα. Η εύρεση ισορροπίας είναι δύσκολη. Η Rockstar απαντούσε πάντα σε όλες τις ερωτήσεις που είχα στο μέγιστο των γνώσεών της και ήμουν πολύ ευγνώμων γι' αυτό».
Για λόγους σαφήνειας, ο Clark μιλάει για τις πρακτικές του κλάδου γενικά εδώ, και δεν πιστεύει ότι αυτά τα ζητήματα ισχύουν για τη δική του εμπειρία με το Red Dead Redemption 2. Στην πραγματικότητα, για ένα παιχνίδι με NDA τόσο αυστηρά όσο αυτό, το να μπορεί να εργαστεί σε ένα Το πιο περιορισμένο περιβάλλον είχε επίσης τα πλεονεκτήματά του.
«Είναι δύσκολο, ειδικά μακροπρόθεσμα, αν εργάζεσαι σε ένα πολύ μεγάλο έργο και δεν μπορείς να μιλήσεις για αυτό με κανέναν», λέει ο Clark. «Γίνεσαι παρανοϊκός αν είναι κάτι που πραγματικά αναμένεται όπως το Red Dead. Μερικές φορές αγχώνεστε για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδικά αν οι φήμες αρχίζουν να δείχνουν προς την κατεύθυνση σας. Αλλά μπορεί επίσης να είναι πολύ χρήσιμο, γιατί δουλεύαμε πολύ σε ατμόσφαιρα τούνελ και είχαμε τα παρωπίδες του αλόγου. Νομίζω ότι αυτό μας έδωσε μια εστίαση που μπορεί να μην είχαμε αν εργαζόμασταν σε ένα πολύ πιο δημόσιο περιβάλλον.
«Για παράδειγμα, οι άνθρωποι μπορεί να είχαν πρόβλημα με τους θαυμαστές που κρέμονταν έξω από το σημείο όπου πυροβολούσαμε και άλλα. Μπορώ μόνο να φανταστώ τι προβλήματα θα είχε αυτό. Αλλά ναι, εμφανίστηκε ο Μικ [Μέλαμφι, ηθοποιός του Σον και προσωπικός φίλος του Κλαρκ] και είπα «Γεια σου, καλωσόρισες», και εκείνος μου είπε «Αγία σκατά, αυτό κάνεις». Και έφτασε στο σημείο που, μετά από τρία ή τέσσερα χρόνια, οι άνθρωποι μου έλεγαν, "Ω, εξακολουθείς να δουλεύεις σε αυτό το βιντεοπαιχνίδι, Rog". Είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι ήμουν γεμάτος σκατά».
Προφανώς, ο Κλαρκ δεν ήταν γεμάτος σκατά. Παρόλο που έπρεπε να κρατήσει τον ρόλο του σιωπηλός, ήταν στο σπίτι και έπαιζε ξανά Red Dead Redemption, για το οποίο είχε συμπτωματικά βάλει τίτλους περίπου ένα μήνα πριν από την οντισιόν. Αυτό εγείρει ένα ενδιαφέρον σημείο: ο Arthur Morgan δεν είναι ο πρωταγωνιστής του εναρκτήριου παιχνιδιού Red Dead Redemption. Ο Κλαρκ θα έπρεπε να γεμίσει τις τεράστιες καουμπόικες μπότες του ηθοποιού Τζον Μάρστον, Ρομπ Γουίθοφ.
«Αν είχα γνωστοποιηθεί λίγο πριν από την κυκλοφορία του παιχνιδιού, δεν μπορώ παρά να αρχίσω να σκέφτομαι πώς αυτό μπορεί να είχε επηρεάσει την απόδοσή μου», εξηγεί ο Clark. «Οι άνθρωποι [θα άρχιζαν] να σκέφτονται, «Ποιος είναι αυτός ο Ρότζερ Κλαρκ; Είναι σκατά». Αν το διαβάζω και έχω ακόμα ένα χρόνο από την ολοκλήρωση της δουλειάς μου, ποιος ξέρει τι αντίκτυπο θα είχε αυτό; Χαίρομαι που είχαμε το όραμα του τούνελ που είχαμε, αλλά και πάλι, την ίδια στιγμή, δεν διαχειρίζομαι ένα στούντιο παιχνιδιών. Η μυστικότητα για ένα βιντεοπαιχνίδι φαίνεται να είναι σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Εννοώ, ξέρω για ένα γεγονός ότι τα NDA μας ήταν πιο αυστηρά από αυτά της Disney ή της Marvel.
«Έχοντας την πολυτέλεια να συνεργαστώ με τον Ρομπ, ήξερα ότι θα έπρεπε να κάνω το δικό μου. Δεν μπορείς να ξεπεράσεις τον Marston John Marston, οπότε ήμουν πιο συγκεντρωμένος στο δικό μου ταξίδι – απλώς προσπάθησα να βγάλω τον John από το μυαλό μου. Πολλά από τα σενάρια βοήθησαν και αυτό, γιατί είναι ένας διαφορετικός John Marston. Δεν έχει μάθει πολλά από αυτά που βλέπουμε στο πρώτο Red Dead Redemption, και νόμιζα ότι ο Rob το απεικόνιζε όμορφα: αυτές τις μικρές λεπτομέρειες αυτού του νεότερου, ελαφρώς πιο ανώριμος άντρας. Αυτό έκανε και την αλληλεπίδραση μαζί του λίγο πιο εύκολη – δεν μου άρεσε να προσπαθήσω να δώσεις ο Ο Τζον Μάρστον πέρασε δύσκολα. Αυτό δεν είναι ο Ο John Marston βλέπουμε στο Red Dead Redemption. Είναι νεότερος και πιο γκρίζος στις άκρες. Η γραφή το αντικατόπτριζε και ο Ρομπ απλώς το πήρε και το συνέχισε, οπότε ήταν πιο εύκολο για μένα να ασχοληθώ λιγότερο με τον Τζον Μάρστον και να επικεντρωθώ στον Άρθουρ».
Δημιουργώντας αυτόν τον μοναδικό χαρακτήρα, ο Clark αντλούσε από μια πληθώρα διαφορετικών πηγών. Κάποιοι μπορεί να φαίνονται τυπικοί – το Red Dead Redemption 2 είναι ένα γουέστερν, επομένως δεν προκαλεί έκπληξη το να ακούς τον Clark να αναφέρει τον John Wayne ως επιρροή. Εν τω μεταξύ, ο Κλιντ Ίστγουντ είχε πολύ μικρότερο αντίκτυπο στον Άρθουρ – Ο Άνθρωπος Χωρίς Όνομα, ο εμβληματικός πρωταγωνιστής του Ίστγουντ στην Τριλογία Dollars του Σέρτζιο Λεόνε, είναι ιδιαίτερα γνωστός για το ότι δεν λέει σχεδόν τίποτα, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πολύ πιο φλύαρη διάθεση του Μόργκαν. Μια πιο απρόβλεπτη έμπνευση προήλθε από τον Toshiro Mifune, τον Ιάπωνα ηθοποιό του 20ου αιώνα, διάσημο για το ρόλο του σαμουράι σε ταινίες του Akira Kurosawa – με τα λόγια του ίδιου του Clark, «Ήταν καταπληκτικός γιατί μπορούσε να είναι αστείος, θα μπορούσε να είναι στωικός, θα μπορούσε να είναι εκατομμύρια διαφορετικά πράγματα σε διάστημα πέντε λεπτών».
Ωστόσο, τα τελευταία τρία χρόνια έχει γίνει φανερό ότι ο ίδιος ο Άρθουρ –ή μάλλον ο Κλαρκ πίσω του– έχει αρχίσει να ασκεί τη δική του επιρροή στον τρόπο με τον οποίο γράφονται και παίζονται οι χαρακτήρες. Για τον Κλαρκ, αυτό σχετίζεται άμεσα με κάτι που έχει ο Άρθουρ που πολλοί άλλοι σύγχρονοι κορυφαίοι άνδρες –τουλάχιστον στα βιντεοπαιχνίδια– δεν έχουν.
«Μου άρεσε πολύ η αίσθηση της ευαλωτότητάς του», μου λέει ο Κλαρκ. «Το να δείχνει λίγη ευθραυστότητα ήταν ένα από τα πράγματα που με τράβηξαν πραγματικά κοντά του. Τόσοι πολλοί έφηβοι και νεαροί άντρες έπαιξαν αυτό το παιχνίδι και τώρα έχοντας την πολυτέλεια να μιλήσουν με μερικούς από αυτούς, ξέρω ότι τους έδωσε την άδεια, κατά κάποιο τρόπο, να αντιμετωπίσουν τον φόβο τους, κάτι που είναι αστείο γιατί τις περισσότερες φορές ένας από τους οι τρόποι με τους οποίους ανακτούν αυτά τα συναισθήματα είναι να βυθιστούν σε ένα βιντεοπαιχνίδι. Είναι αυτό το ειρωνικό αίνιγμα, το γεγονός ότι προσπαθούν να ξεφύγουν από τα συναισθήματά τους βυθίζοντας τον εαυτό τους στο παιχνίδι και μετά αυτό το βιντεοπαιχνίδι τους διδάσκει ότι είναι εντάξει να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους. Είναι σχεδόν σαν θεραπεία κατά κάποιο τρόπο, ή τουλάχιστον αυτό μου είπαν κάποιοι από αυτούς.
«Ένα πράγμα που ακούω συχνά από τους θαυμαστές να λένε είναι ότι τους έδεσε με τον μπαμπά ή τον παππού τους, επειδή ο παππούς τους μπορεί να ταυτιστεί με τα γουέστερν – ίσως όχι στο Xbox ή στο PlayStation, αλλά ξέρουν γουέστερν. Τόσες φορές άκουσα για γενιές που συνδέονται με το Red Dead 2, όπως ένας 60χρονος μπαμπάς να λέει «Δημιουργήστε ένα χώρο αρχείων για μένα, θέλω να παίξω κι εγώ». Το άκουσμά του γεφύρωσε τόσες πολλές σχέσεις – και πάλι, νομίζω ότι αυτό μπορεί να μην είχε συμβεί τόσο γρήγορα, αν η γραφή δεν αντιμετώπιζε αυτή την ευπάθεια. Επειδή ο παίκτης προσδιορίζεται ως Άρθουρ. Πολλές δουλειές μου γίνονται για μένα, σε αντίθεση με μια ταινία. Βλέπεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ταινία και δεν είσαι αυτός, δεν είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις τους. Αλλά σε ένα βιντεοπαιχνίδι, είστε αυτοί, και έτσι σας τραβάει πολύ περισσότερο στην ιστορία. Αισθάνονται περισσότερο εμπλεκόμενοι, τουλάχιστον όταν γίνεται καλά».
Αυτό δεν σημαίνει ότι η καταγραφή της απόδοσης για ένα βιντεοπαιχνίδι είναι εύκολη. Ο Κλαρκ έπρεπε συχνά να παίζει πολλές σκηνές για να αντικατοπτρίζει με ακρίβεια τις επιλογές των παικτών είτε ως έντιμος είτε ως άτιμος Άρθουρ. Αν και αυτό από μόνο του ακούγεται δύσκολο, αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι αυτό δεν ήταν πάντα εφικτό – ο Κλαρκ είχε συχνά χρόνο μόνο για μια σκηνή, και έτσι έπρεπε να επικεντρωθεί στο να παίξει έναν Άρθουρ που ήταν αρκετά διφορούμενος ώστε να είναι κατάλληλος τόσο για αξιόλογα όσο και για άτιμα αρχέτυπα. εξακολουθεί να είναι ειλικρινής για το ποιος είναι αυτός ο χαρακτήρας. Στα μάτια του Κλαρκ, υπάρχει ένας συναισθηματικός πυρήνας στον Άρθουρ που υπάρχει ανεξάρτητα από το αν επιλέγει να πυροβολήσει ή να σώσει ανθρώπους.
«Ακόμη και ο άτιμος Άρθουρ έχει πολύ ισχυρή πίστη στη συμμορία», μου λέει ο Κλαρκ. «Το θέμα των Rockstar Games – πάντα προσπαθούσαν να μεγιστοποιήσουν την ελευθερία που μπορούν να απολαύσουν οι παίκτες. Νομίζω ότι η υπόδειξη βρίσκεται στο ίδιο το όνομα - αυτό ονομάζεται Red Dead Redemption. Υπάρχουν κίνητρα για να παίξετε τον Άρθουρ με έντιμο τρόπο: δεν έχετε τόσους κυνηγούς επικηρυγμένων μετά από εσάς, τα πράγματα στο κατάστημα κοστίζουν λιγότερα χρήματα. Νομίζω ότι σίγουρα προσπαθούν να σε οδηγήσουν σε αυτό που πιστεύουν ότι θα είναι το πιο ικανοποιητικό αφηγηματικό ταξίδι. Αλλά το γεγονός ότι μπορείς να τον παίξεις και ως ολικό κάθαρμα είναι μαρτυρία της ανοιχτής ιδεολογίας της Rockstar. Το μόνο κοινό πράγμα [και οι δύο πλευρές του Άρθουρ] είναι ότι είναι μια βαθιά υποκείμενη πίστη. Ο άτιμος Άρθουρ το εκφράζει λίγο διαφορετικά από τον τρόπο που το κάνει ο Άρθουρ, αλλά και οι δύο εξακολουθούν να είναι αυτός.
«Υπάρχει μια τεράστια γκάμα θεμάτων. Μπορεί να είναι αστείο το ένα λεπτό και μετά το επόμενο πράγμα που ξέρεις ότι βγάζεις τα μάτια σου έξω – νομίζω ότι αυτή είναι η επικότητα που θέλει το σενάριο. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι πιστεύουν τον Άρθουρ και στις δύο περιπτώσεις είναι μια τεράστια ανακούφιση για μένα. Διότι έτσι είναι και η ζωή – έχουμε μεγάλη κραυγή σε κάποιες στιγμές της ζωής μας και άλλες φορές η ζωή μας δεν είναι παρά καθαρή τραγωδία».
Εδώ που τα λέμε, η ιστορία του Άρθουρ –αν και ζεστή και γεμάτη από καρδιά μερικές φορές– είναι τελικά μια τραγωδία. Είναι σημαντικό να το εξετάσουμε και από την οπτική γωνία του Clark. Θα μπορούσατε να παίζετε το Red Dead 2 και να βιώνετε γεγονότα που φαινομενικά έχουν διαφορά μισής ώρας μεταξύ τους, αλλά στην πραγματικότητα καταγράφηκαν και στις δύο πλευρές ενός χάσματος τεσσάρων ετών. Ένα συγκεκριμένο μέρος, ωστόσο, ηχογραφήθηκε ακριβώς κοντά στο τέλος της πενταετούς οδύσσειας του Κλαρκ μέσα από την εικονική Άγρια Δύση: Ο θάνατος του Άρθουρ.
«Αρχίσαμε να κάνουμε τους θανάτους περίπου μετά από τέσσερα χρόνια», λέει ο Clark. «Υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί θάνατοι για τον Άρθουρ. Κάναμε το πρώτο με μεγάλη τιμή που βγήκαμε για να βοηθήσουμε τον John. Ήξερα ότι θα ερχόταν για τέσσερα χρόνια, αλλά ποτέ δεν ήξερα τις ακριβείς λεπτομέρειες μέχρι περίπου δύο εβδομάδες πριν, οπότε ήμουν αρκετά νευρικός. Ήταν περίεργο και εκνευριστικό, γιατί πέρασα τόσο καιρό με αυτόν τον χαρακτήρα γνωρίζοντας ότι θα πέθαιναν, και τώρα ήρθε η ώρα να αρχίσω να κάνω θανάτους. Μου είχε δοθεί τόσος καιρός να συνηθίσω να λέω αντίο, αλλά και πάλι δεν το διευκόλυνε. Όταν αρχίσαμε να εργαζόμαστε πάνω σε αυτό στις αρχές του πέμπτου έτους, ήταν αρκετά μια στιγμή.
«Υποθέτω ότι μεγάλο μέρος [η δύναμη του τέλους] έχει να κάνει με τη διάρκεια του χρόνου που περνάτε με τον Άρθουρ, το γεγονός ότι ξέρετε ότι αυτό έρχεται από τότε που επιστρέψατε από τη Γκουάρμα και λάβατε αυτή τη διάγνωση στο Σεν Ντενί. Η γραφή είναι στον τοίχο εδώ και αρκετό καιρό. Και σε αυτό το σημείο, έχετε περάσει πιθανώς 50 ώρες, εσείς και ο Άρθουρ, οπότε έχετε κολλήσει μαζί του. Νομίζω επίσης ότι αυτό που βοηθά επίσης είναι το γεγονός ότι το καστ είχε γίνει μια συμμορία του εαυτού τους σε αυτό το σημείο. Δουλεύαμε όλοι μαζί τρία ή τέσσερα χρόνια. Εγώ και ο Ρομπ γίναμε σαν αδέρφια στην πραγματική ζωή αλλά και στο παιχνίδι. Χαίρομαι που δεν το κάναμε στην αρχή της πενταετίας, ας το πούμε έτσι. Νομίζω ότι το γεγονός ότι περιμέναμε το τέλος μετέφερε τη βαρύτητα όλων».
Είναι όμως ποτέ πραγματικά το τέλος; Το Red Dead Redemption 2 είναι ήδη ένα prequel του Red Dead Redemption – ενώ είναι αλήθεια ότι ο κεραυνός σπάνια χτυπά δύο φορές, αν υπάρχει κάποιο στούντιο με καλά τοποθετημένο καλάμι στην οροφή του, μάλλον είναι το Rockstar. Ρωτώ τον Κλαρκ για τις σκέψεις του σχετικά με το αν ο Άρθουρ θα μπορούσε ποτέ να επιστρέψει.
«Όλοι ξέρουμε τι του συμβαίνει», λέει ο Κλαρκ. «Δεν ξέρω πώς θα λειτουργούσε αυτό, εκτός κι αν συνέχιζαν να γυρίζουν πίσω τον χρόνο. Δεν θέλω να κάνω εικασίες, αλλά ήταν ένα υπέροχο συμβόλαιο για μένα και οι δημιουργικοί της Rockstar Games είναι υπέροχοι άνθρωποι για να συνεργαστείς μαζί τους. Αν έπαιρναν ξανά τηλέφωνο, σίγουρα θα έπαιρνα τηλέφωνο. Αλλά δεν ξέρω πού θα μπορούσε να πάει από εδώ. Δεν νομίζω ότι θα λειτουργούσε ως ταινία, τουλάχιστον όχι με τον ίδιο τρόπο. Δεν ξέρω αν θα λειτουργούσε και ως τηλεοπτική σειρά. Και αν γινόταν, το ευρύ κοινό θα ήταν πολύ ενθουσιασμένο για το ποιος A-lister θα έπαιζε τον Άρθουρ Μόργκαν. Το οποίο καταλαβαίνω, αλλά ταυτόχρονα, είναι σαν, «Θεέ μου, έκανες τόσο σπουδαία δουλειά, ας δώσεις τη δουλειά σου σε κάποιον άλλο». Νομίζω ότι πολλά από αυτά είναι επίσης έλλειψη κατανόησης του τι είναι στην πραγματικότητα η σύλληψη απόδοσης. Τόσοι πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτό που κάναμε ήταν η φωνητική υποκριτική, την οποία κάναμε για περίπου δέκα τοις εκατό. Αλλά δεν ξέρω. Επισκεπτόμενοι ξανά τον Άρθουρ Μόργκαν – θα επέστρεφαν και θα έκαναν άλλο ένα prequel; Επειδή ένα πράγμα δεν κάνουν τα Rockstar Games – δεν μένουν στην ίδια μορφή. Πάντα εκπλήσσουν."
Ο Clark έχει δίκιο – πολλοί παίκτες σήμερα δεν γνωρίζουν ακόμη τη σημαντική διάκριση μεταξύ λήψης απόδοσης και φωνητικής δράσης. Πολλοί ηθοποιοί βιντεοπαιχνιδιών αναφέρονται συχνά ότι χρησιμοποιούν τον 'ηθοποιό φωνής' ως γενικό όρο, αλλά ειδικά στη σύγχρονη σκηνή του triple-A, αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
«Πριν βγει το Red Dead, ήμουν πολύ άγνωστος ηθοποιός», λέει ο Clark. «Κανείς δεν ήξερε ποιος ήμουν. Και αυτό εξακολουθεί να ισχύει σε μεγάλο βαθμό, αν και το Red Dead έχει σίγουρα αυξήσει την έκθεσή μου στην κοινότητα του gaming. Δεν ήξερα τι να περιμένω και, φυσικά, ο COVID έριξε και ένα κλειδί στα σκαριά. Αλλά οι Red Dead σίγουρα άνοιξαν τις πόρτες για πολλές ευκαιρίες. Περιέργως, οι περισσότερες από αυτές τις ευκαιρίες ήταν στη φωνητική υποκριτική, η οποία, κατά ειρωνικό τρόπο, οι άνθρωποι λένε, "Είσαι ένας καταπληκτικός ηθοποιός φωνής Rog", ενώ δεν νομίζω ότι είμαι, επειδή δεν είμαι ο ηθοποιός φωνής που όλοι νομίζετε. Είμαι. Δεν το έχω κάνει τόσο όσο νομίζετε ότι έχω κάνει. Είναι σαν να λες ότι αυτός ο υδραυλικός έχτισε το πιο όμορφο σπίτι στον κόσμο – μόλις έκανα τους σωλήνες, φίλε, πρέπει να μιλήσεις στον ξυλουργό γι' αυτό. Αλλά «Όχι, θέλουμε να φτιάξεις αυτό το τραπέζι». Όχι, είμαι υδραυλικός. «Μα εσύ έχτισες αυτό το σπίτι, άρα πρέπει να μας κάνεις αυτό το τραπέζι». Εντάξει ωραία.
«Νομίζω ότι το voice acting είναι εξίσου έγκυρο και σημαντικό με την σύλληψη της ερμηνείας. Οι δυο τους είναι εξίσου διαφορετικοί. Ο λόγος που πιστεύω ότι είναι σημαντικό να διευκρινιστεί αυτή η διαφορά είναι λόγω της ακρίβειας. Αν συνεχίσετε να με προσλαμβάνετε ως φωνητικό ηθοποιό λόγω αυτού που έκανα στο Red Dead 2, δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι θα μείνετε ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα, επειδή η φωνητική ηθοποιός δεν είναι αυτό που έκανα στο Red Dead. Υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ των ηθοποιών του κινηματογράφου και των ηθοποιών του θεάτρου και νομίζω ότι δεν διαφέρει μεταξύ των ηθοποιών φωνής και των ανθρώπων που είναι καλά έμπειροι στην αποτύπωση ερμηνείας. Η σύλληψη της παράστασης έχει περισσότερα κοινά με την κινηματογραφική ηθοποιία παρά με τη φωνητική, και αυτό είναι γεγονός. Σε πολλούς ανθρώπους αρέσει να διαφωνούν μαζί μου, αλλά δεν έχουν 20 χρόνια εμπειρία σε αυτό, οπότε δεν ξέρω τι να τους πω πραγματικά. Ο λόγος που είναι σημαντικός είναι επειδή επηρεάζει σοβαρά τις μελλοντικές ευκαιρίες του ερμηνευτή. Αν είναι αρκετά τυχεροί που έχουν παίξει έναν ρόλο και η δουλειά τους εκτιμάται από τόσους πολλούς ανθρώπους, αλλά αυτή η δουλειά είναι ουσιαστικά παρεξηγημένη, τότε αυτό δεν μπορεί παρά να επηρεάσει αρνητικά τις μελλοντικές τους ευκαιρίες».
Μιλώντας για μελλοντικές ευκαιρίες, ο Clark αυτή τη στιγμή εργάζεται σκληρά σε πολλά έργα, τα περισσότερα από τα οποία παραμένουν κρυφά προς το παρόν. Ένα πράγμα που μπορεί να αποκαλύψει είναι ότι υποδύεται ένα ιρλανδικό κουνέλι στο επερχόμενο Lunafon του Ddraig House, το οποίο είναι λίγο κομβικό από τον τραχύ και φρικτό Άρθουρ Μόργκαν. Εκφράζει επίσης ένα σωρό ηχητικά βιβλία. «Φαίνεται να είμαι ο τύπος του βιβλίου ιστορίας», μου λέει. «Το απολαμβάνω πάρα πολύ. Ο πατέρας μου συνήθιζε να κάνει εφημερίδες στην Ιρλανδία. Για φιλανθρωπικό σκοπό συνήθιζε να ηχογραφεί το The Sligo Champion και το βάζαμε σε κασέτα και το ταχυδρομούσαμε. Νιώθω ότι ακολουθώ τα βήματά του».
Κοιτάζοντας πίσω τώρα, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί η δημοτικότητα του Clark έχει εκτοξευθεί στα ύψη. Αλλά δεν είναι μόνο το γεγονός ότι έπαιξε τον Άρθουρ Μόργκαν που οδήγησε σε αυτό – είναι το χάρισμα, η ειλικρίνεια και το ταλέντο του ίδιου του Κλαρκ που κάνουν τον Άρθουρ αυτό που είναι. Δεδομένων αυτών των δύο παραδοχών – ότι ο Κλαρκ έχει γίνει εξαιρετικά δημοφιλής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ότι είναι πολύς στον Άρθουρ – σκέφτηκα ότι άξιζε να ρωτήσω για το εάν η ευπάθεια και η ευθραυστότητα που βρίσκουμε στον Άρθουρ είναι σημαντικό να υπερασπιζόμαστε σε πλατφόρμες πραγματικής ζωής. πολύ.
«Αν με ρωτούσατε κατευθείαν από την πύλη στο Red Dead 2, θα είχα μια διαφορετική απάντηση σε αυτή που θα σας δώσω τώρα», λέει ο Clark. «Νομίζω ότι ένας από τους λόγους που ένας ηθοποιός μπορεί να είναι επιτυχημένος είναι αν το κοινό τον πιστεύει σε έναν ρόλο. Αν το κοινό γνωρίσει τον ηθοποιό, τον πραγματικό ηθοποιό, όπως κάνουν συχνά τώρα στα social media, το κοινό αισθάνεται ότι γνωρίζει τον ηθοποιό προσωπικά. Νομίζω ότι αυτό μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ικανότητά τους να μεταφέρουν διαφορετικούς χαρακτήρες σε αυτούς. Αλλά ένα πράγμα που έμαθα είναι ότι δεν με ακολουθούν στα social media για να ακούσουν τις απόψεις μου. Είναι εκεί γιατί θέλουν να σου ζητήσουν να ουρλιάξεις τον Λένι ή να δεις τον τύπο που έπαιξε τον Άρθουρ. Και αυτό είναι επίσης εντάξει, αλλά έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ότι μερικές φορές θέλετε να είστε σε θέση να κρατήσετε ένα πέπλο ανάμεσα στον εαυτό σας και το κοινό σας, γιατί αν σας γνωρίσει πολύ καλά, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τους ρόλους που θα πιστέψτε ότι θα παίξετε αργότερα. Προς το παρόν, χρησιμοποιώ κυρίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μόνο για να διαδίδω καλοπροαίρετα καλά vibes και να προσπαθώ να κάνω τους ανθρώπους να γελούν – απλώς να πω ένα αστείο και να κάνω τους ανθρώπους χαρούμενους.»
Μετά από πάνω από μια ώρα κουβέντας για όλα τα πράγματα Red Dead, ρωτάω τον Clark αν έχει κάποιες σκέψεις για το κλείσιμο – οτιδήποτε θέλει να πει για την πενταετή περιπέτειά του με τη συμμορία Van der Linde.
«Ήμουν αρκετά τυχερός να δουλέψω με μια τεράστια δεξαμενή πολύ ταλαντούχων ηθοποιών, σκηνοθετών και εμψυχωτών για πολύ καιρό», εξηγεί. «Σε πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι τόσο τυχερός όσο μπορείς σε αυτόν τον κλάδο. Και προσωπικά, το βρίσκω όλο το μέσο συναρπαστικό. Το έχω δει να εξελίσσεται και να εκρήγνυται μπροστά στα μάτια μου σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου. Η πρώτη φορά που έκανα mocap ήταν το '06 ή το '07. Το να βλέπουμε τις τεχνολογικές εξελίξεις από τότε είναι συναρπαστικό – το πώς αυτό επηρεάζει την ερμηνεία του ηθοποιού και μας έδωσε περισσότερη ελευθερία ήταν πολύ ευχάριστο να το δούμε.
«Ήθελα απλώς να κάνω όλο και περισσότερα. Πάντα ήμουν σε αυτό το επάγγελμα. Ποτέ δεν ήθελα να γίνω διάσημος, ποτέ δεν ήθελα να γίνω ογκώδης… Λοιπόν, μια τεράστια επιτυχία, δεν θα έλεγα όχι, αλλά ποτέ δεν ήθελα το αστέρι. Ήθελα απλώς να γίνω ένας εργαζόμενος ηθοποιός που συνεχώς προκλήθηκε από τα πράγματα που έκανε. Για πέντε χρόνια, το είχα κάθε μέρα. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία – και μοναδική. Δούλευα σε ένα μέσο [όπου] δεν πολλοί άνθρωποι εκτιμούσαν τι μπορεί να γίνει με την καταγραφή της παράστασης μέχρι να δούμε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, μέχρι να δούμε τον Planet of the Apes, και τολμώ να το πω, μέχρι να παίξουμε το Red Dead Redemption 2.”
επόμενο: Η άγρια περιοχή σταμάτησε το ταξίδι μου με το ξίφος και την ασπίδα πριν ξεκινήσει
