Als het tegenwoordig over moeilijke games gaat, gaat het gesprek vaak standaard over titels als Sekiro: Shadows Die Twice, Bloodborne, Nioh of Spelunky. Je vergeet gemakkelijk hoe frustrerend oudere titels kunnen zijn, vooral in het PlayStation 2-tijdperk. Laten we, zonder verder oponthoud, eens kijken naar enkele van de moeilijkste PS2-titels en waarom ze zo lang ploeteren.
Shinobi
van Nioh De "masocore"-beschrijving beschrijft eigenlijk die van Sega Shinobi veel beter. Hoewel het relatief goed begint, belanden de zaken al snel in de diepste diepten van de hel. Ben je voortdurend vijanden aan het doden? Als dat niet het geval is, sterf je aan het vervloekte zwaard dat langzaam je gezondheid aantast. Gestorven door de krankzinnige platformuitdagingen? Veel plezier met het opnieuw starten van het hele level, want er zijn geen checkpoints tussenin. De bazen zijn op dezelfde manier martelend. Je kunt Joe Musashi ontgrendelen via het origineel Shinobi, die niet voortdurend aan gezondheidsverlies lijdt en een onbeperkt aantal shurikens heeft die meer schade aanrichten, maar alleen nadat hij aanzienlijke vooruitgang heeft geboekt.
