Ik herinner me dat ik behoorlijk opgewonden was voor Aas toen het voor het eerst werd aangekondigd. Het ding is een van de weinige horrorfilms die ik altijd erg leuk heb gevonden, en Aas haalt er veel uit.
"Omgekeerde horrorspellen" als geheel zijn een behoorlijk interessant concept dat verrassend onderbenut wordt in de game-industrie. Het was gemakkelijk om opgepompt te worden door het idee om te spelen als een gigantische, onbegrijpelijke massa tentakels en tanden terwijl je je prooi besluipt.
Vervolgens Aas vrijwel verdwenen uit het publieke oog. We gingen zo lang zonder nieuwe informatie dat ik het eigenlijk vergat, alleen voor de game om plotseling weer te verschijnen op de E3 van vorig jaar als onderdeel van Devolver Digital's nieuwste line-up van eigenzinnige, bizarre of anderszins unieke indietitels. Na weer een jaar wachten, Aas heeft eindelijk een volledige release ontvangen en ik ben blij te kunnen melden dat het net zo leuk is als het oorspronkelijke concept eruitzag.
Aas
Ontwikkelaar: Phobia Game Studio
Uitgever: Devolver Digital
Platformen: Windows-pc (beoordeeld), Linux, Mac, Nintendo Switch, Xbox One
Releasedatum: 23 juli 2020
Spelers: 1
Prijs: $ 19.99
In Aas je speelt als een amorfe klodder tentakels, tanden en klauwen met een onverzadigbare honger naar vlees; dat net is ontsnapt uit een streng beveiligd biolab. Een geheimzinnig en zwaar gemilitariseerd biotechbedrijf, vergelijkbaar met de Umbrella Corporation of Weyland-Yutani, vond uw weerzinwekkende biomassa en dacht: "Waarom verzamelen we daar niet wat monsters van? Wat zou er mis kunnen gaan?"
Het bleek dat ze veel monsters hebben verzameld en deze naar verschillende laboratoria en buitenposten overal ter wereld hebben verzonden. Als de hatelijke, onheilige gruwel die je bent, is het jouw taak om door bijna een dozijn labyrintische, onderling verbonden niveaus te navigeren, biomassa en DNA te absorberen om de mensheid te leren waarom ze geen willekeurige buitenaardse wangedrochten moeten porren om te zien of ze bijten.
Het eigenlijke verhaal van Aas wordt meestal verteld via de omgeving in plaats van je expliciet te vertellen wat er aan de hand is. Er is geen gesproken dialoog in het spel, tenzij je de afschuwelijke kreten van laboratoriumtechnici meetelt terwijl je hun vlees consumeert om je massa uit te breiden.
Er zijn een paar gebieden waar je mensen bestuurt die het achtergrondverhaal van het wezen uitdiepen en hoe het werd gevonden, maar voor het grootste deel zul je het allemaal zelf samenstellen door aandacht te besteden aan je omgeving.
Aas is een beetje gestructureerd als een pseudo-Metroidvania. Hoewel er geen grote nadruk ligt op verkenning en het vinden van veel verborgen geheimen, zul je vaak merken dat je teruggaat naar oude niveaus als je meer DNA hebt geabsorbeerd en nieuwe vaardigheden hebt verworven. De levels zijn zo ontworpen dat ze terug in het rond lopen en je subtiel begeleiden naar waar je heen moet om verder te komen in het verhaal.
Dat wil echter niet zeggen dat er geen optionele doelstellingen zijn. Er zijn negen extra DNA-containers die vaak behoorlijk serieus moeten worden teruggelopen om er te komen als je nieuwe vaardigheden verwerft. Deze bevatten kleine verbeteringen zoals extra energie, of meer tentakels om vijanden mee te grijpen.
Helaas, Aas heeft geen kaart, dus teruggaan om deze optionele containers te pakken kan behoorlijk vervelend zijn, vooral als je een slecht geheugen hebt of anderszins slecht bent in navigatie. In plaats daarvan kunt u alleen echolocatie gebruiken om een vaag idee te krijgen van waar de dichtstbijzijnde opslagpunten en reisknooppunten zijn.
Het ontbreken van een kaart is echter alleen echt een probleem als je teruggaat om de optionele containers te vinden, omdat de niveaus van het spel zo zijn ontworpen dat je over het algemeen de weg vooruit kunt vinden, alleen niet noodzakelijk de weg terug.
De primaire containers die je kapotmaakt, geven je belangrijkere upgrades, zoals nieuwe vaardigheden en uitgebreide biomassa. Je wezen heeft drie "vormen" die grofweg kunnen worden omschreven als klein, medium en groot. Je begint met vijf gezondheidspips, waarbij de middelgrote en grote vormen elk nog vijf extra toevoegen.
Elke vorm heeft een unieke aanval en vaardigheid. Je aanval kan eenvoudig worden uitgevoerd door de E-toets ingedrukt te houden, terwijl je vermogen energie vereist om te gebruiken. Je kunt je energie aanvullen door elektriciteit op te nemen uit strategisch geplaatste zekeringenkasten.
In je kleine vorm kun je een net van pezen uitschieten om vijanden vast te pinnen, en camouflage gebruiken om op te gaan in je omgeving om langs vijanden te sluipen en enkele veiligheidsmaatregelen te nemen. De medium vorm heeft een krachtige uitvalaanval en kan honderden benige stekels laten groeien om jezelf tijdelijk in een levende sloopkogel te veranderen.
Ten slotte kan de grote vorm tientallen tentakels met weerhaken schieten die objecten en vijanden naar je toe trekken en naar je toe trekken, evenals een dikke laag chitineuze beplating die een enkele explosieve slag kan absorberen.
Ongeacht je huidige vorm, je hebt ook de mogelijkheid om vijanden en objecten met tentakels te grijpen als je basisaanval. Later krijg je de mogelijkheid om vijanden in de rug te steken met een mind control tentakel, zodat je ze als een vleespop kunt gebruiken om afleiding te veroorzaken of puzzels op te lossen.
Een van de grootste zorgen die ik had van de Halloween-demo van de game vorig jaar, was dat de beweging een beetje onhandig aanvoelde. Je speelt als een waggelende klodder biomassa voortgestuwd door kronkelende tentakels, en in veel opzichten bestuur je ongeveer zoals je zou verwachten van een plakkerige bal van bloed en orgels.
Gelukkig voelt de besturing in de volledige game veel soepeler aan. Dat gezegd hebbende, je groeiende biomassa wordt onhandelbaarder naarmate je groeit, waarbij je grote vorm in het bijzonder een beetje te dik is om snel door enkele gaten en tunnels te persen.
Hierdoor zul je af en toe een beetje moeten worstelen met de besturing om je wezen te laten gaan waar je wilt. Het is zeker geen spelbrekend probleem, maar het kan soms wat ergernissen veroorzaken.
De vaardigheden en aanvallen van elke vorm hebben specifieke toepassingen in zowel gevechten als navigatie. Door je vaardigheden aan elke vorm te koppelen, creëert het spel situaties waarin je moet uitzoeken welke vorm je moet gebruiken om voorbij de vele omgevingspuzzels van het spel te komen.
Er zijn waterpoelen waar je biomassa kunt deponeren, zodat je in kleinere vormen kunt veranderen om puzzels op te lossen, en later terug kunt komen om het weer op te nemen als dat nodig is.
Enkele voorbeelden van deze puzzels zijn onder meer het net van je kleine vorm door een opening schieten om een hendel te raken, door barricades breken met de uitvalaanval van de middelgrote vorm, of jezelf bedekken met de bepantsering van de grote vorm om voorbij een landmijn te komen.
Ondanks je arsenaal aan biologische wapens, Aas leunt een beetje meer naar de stealth-kant van de dingen als het gaat om gevechten. Hoewel je gemakkelijk een paar bewakers met pistolen kunt uitschakelen, kunnen sommige van de zwaarder bewapende vijanden je snel tot een rode pasta reduceren als je niet voorzichtig bent.
Enkele van deze hardere vijanden zijn androïden met taserschilden die altijd aanvalsgeweren of vlammenwerpers dragen, en grote stompige mechs met miniguns. Het blijkt dat vuur en gewoon kogelvolume beide goede manieren zijn om om te gaan met een vormloze massa organisch materiaal die door laboratoria raast.
Als je er nog niet uit bent gekomen uit de screenshots, Aas is een absoluut bloederige puinhoop. Menselijke vijanden worden in tweeën gescheurd en bijna elke gevechtsontmoeting eindigt in een bloedbad als ingewanden de muren en vloeren bedekken om je overlijden te markeren.
Door ventilatieschachten sluipen om je prooi te besluipen en vanuit verschillende hoeken aan te vallen, is opwindend, en de grotere gevechten geven je volop mogelijkheden om met je arsenaal aan tentakels, tanden en spikes te spelen. De manier waarop je tentakels besturen is ook bevredigend, waardoor je gemakkelijk een gevechtsdrone in de lucht kunt pakken en deze met een beweging van je muis tegen een muur aan de andere kant van de kamer kunt laten vliegen.
Mindcontrolerende vijanden kunnen ook leiden tot geweldige ontmoetingen. Misschien wel het leukste hiervan is wanneer je de kans krijgt om je menselijke pop te gebruiken om een mecha te kauwen, zodat je oneindige stromen lood naar vijandige beveiligingsteams kunt spuwen.
De game heeft een behoorlijk indrukwekkende en hilarische fysica, die misschien het beste wordt geïllustreerd in gevechten tegen mechs. Dit zijn de taaiste en interessantste vijanden in het spel, omdat je geleidelijk hun bepantsering moet afscheuren totdat je de piloot blootlegt, zodat je ze schoppend en schreeuwend vanuit de cockpit met je tentakels kunt scheuren.
De harpoenachtige tentakels met weerhaken van de grote vorm zijn ook des te bevredigender vanwege de physics-engine van het spel. Deze aanval zendt een spervuur van tentakels uit en spietst alles wat op hun pad komt, voordat een stortvloed van lichaamsdelen ontstaat die over het scherm vliegen.
Helaas zijn de physics en targeting niet zonder hun nadeel. Als de lichaamsdelen na een grote verloving zich opstapelen in de buurt van een object waarmee je moet communiceren, kan het een beetje moeilijk zijn om je tentakels te laten richten op wat je wilt, omdat ze de neiging hebben om vast te houden aan alles wat ze komen in contact met.
De soundtrack van de game en het geluid als geheel zijn ook erg goed. Je wezen bestuurt niet alleen als een glibberige massa tentakels en verteerde lichaamsdelen, maar het klinkt ook zo.
De miniguns op de mechs klinken bijzonder krachtig en geven je het gevoel alsof je met het roterende kanon op een A-10 schiet. De muziek schakelt naadloos tussen onheilspellende, omgevingsgeluiden; naar bloedstollende strijdsporen op precies de juiste momenten.
helaas, Aas's met bloed doordrenkte powerfantasie is iets te snel voorbij. Ik versloeg het spel in ongeveer vier en een half uur, vond vijf van de negen optionele DNA-containers en behaalde op twee na alle prestaties. De enige replay-waarde is gewoon genieten van een nieuwe razernij door het doolhof van afgelegen buitenposten en biolabs van de game.
De game is ook niet bijzonder uitdagend. Hoewel je vrij snel dood kunt gaan als je niet voorzichtig bent, gebeurde dat niet al te vaak in mijn playthrough. Save-gebieden komen vrij vaak voor, dus je zult ook niet veel voortgang verliezen als je sterft.
De omgevingspuzzels zijn ook vrij eenvoudig en gemakkelijk te achterhalen. Ik werd maar een paar keer even vastgelopen, en dat was alleen omdat ik iets belangrijks niet opmerkte waarmee ik op het eerste gezicht moest communiceren.
Ik begrijp dat een spel als Aas is in dat opzicht waarschijnlijk een moeilijke evenwichtsoefening. Hoewel de game veel leuke vaardigheden heeft, is het geen extreem mechanisch diepe titel. Als het spel te veel langer was, kan ik zeker zien dat het na een tijdje muf wordt. Hoe leuk de gore-engine van het spel ook is, je kunt schreeuwende wetenschappers waarschijnlijk maar zo vaak aan stukken scheuren voordat het zijn charme verliest.
Evenzo is het een dunne lijn tussen het maken van een actiespel op basis van wezens waarin je toegang hebt tot zoveel krankzinnige vaardigheden, zonder het wezen te over- of te zwak te laten voelen.
In termen van je algehele gevechtseffectiviteit, denk ik: Aas krijgt het grotendeels goed. Net als in Het ding, kan het monster snel werken aan individuen en kleine groepen als je ze onder de knie krijgt. Langdurige gevechten vereisen meer planning en zorgvuldig gebruik van vaardigheden, om te voorkomen dat je overweldigd wordt door vlammenwerpers of krachtige automatische wapens.
Toch denk ik dat het spel soms wat uitdagender had kunnen zijn. Wat de lengte van het spel betreft, zit het in dat ongemakkelijke gebied waar het niet te lang welkom is, maar ik wou dat het misschien een uur of twee langer was.
Hoewel het spel iets te snel voorbij is, Aas is een uiterst plezierige ervaring zolang het duurt. Het is ongelooflijk leuk om in zwaarbewaakte biolabs rond te struinen; grijp nietsvermoedende bewakers en wetenschappers met je tentakels voordat je ze naar je gruwelijke massa tanden en klauwen trekt om te worden geconsumeerd.
De game geeft je een gestage stroom van leuke nieuwe upgrades terwijl je meer biomassa verbruikt, verwoesting aanricht en terreur zaait. De fysica, geluidseffecten en enorme hoeveelheid bloed zorgen ervoor dat elke gevechtsontmoeting leuk is om door te spelen, en je hebt genoeg coole vaardigheden om mee te experimenteren.
Afgezien van wat onhandige controle- en targetmomenten en het ontbreken van een kaart, is mijn grootste probleem de totale lengte van het spel. Terwijl Aas is een onmiskenbaar leuk spel, $ 20 kan voor sommige mensen een beetje hoog zijn voor een ervaring van ongeveer vijf uur.
Als je echter vijf uur lang je een weg wilt banen door wetenschappers en bewakers als een bloeddorstig tentakelmonster, dan zul je waarschijnlijk veel plezier beleven aan Aas.
Carrion is beoordeeld op een Windows-pc met behulp van een recensie-exemplaar van Devolver Digital. U kunt aanvullende informatie vinden over het beoordelings-/ethiekbeleid van Niche Gamer hier.
