Voorbeeld van de deur van de dood
Dodenpoort verkent een weliswaar bekend terrein. De hook houdt in dat je eigenzinnige zielen verzamelt om de jouwe te redden. De actie en de verkenning zijn gepolijste varianten van algemeen aanvaarde ideeën. En toch wordt elk element met ademloze gratie uitgevoerd. Misschien zie je trailers voor dit spel en overweeg je het meteen terzijde te schuiven, omdat je echo's ziet van andere titels die je niet kunt negeren. Ik smeek je om het nog eens te overwegen. Death's Door is een tactiel, meeslepend spel waarvan elk stukje met een bevredigende klik past. De build die ik speelde was vlezig, maar het voelde voor mij allemaal te kort.
Nogmaals, het verhaal. Je bent een stille verzamelaar van zielen, verlost van je levensdraad zolang je het werk doet. Een ernstige fout verandert in een wanhopige zoektocht naar de zielen die nodig zijn om de titulaire deur te openen, waardoor jouw bestaan op het spel staat. Het verhaal is op de een of andere manier zowel enorm als ingetogen, een eenvoudig verzoek met een kluwen van grotere implicaties. De ware omvang van deze taak wordt onmiddellijk onthuld, met een baasgevecht dat een grimmige standaard zet voor alle komende gevechten.
Zielen verzamelen is niet eenvoudig
Het is een echte kurker van een eerste gevecht, is wat ik zeg. Ik werd minstens tien keer in de modder geduwd voordat ik erdoorheen reed. Maar ach, wat was het druk! Elk verlies is een deskundige les, elke dood een perfecte tutorial over effectieve gevechtsstrategieën. Tegen het einde van dat gevecht voelde ik me zo lenig en lenig als een tijger. Dit gevoel duurde uiteraard niet lang. Min of meer voelt elk gevecht als een nagelbijter. Het voordeel is dat elk gevecht ook geweldig is. Je bent vrij om te leren en te experimenteren, omdat je niets verliest als je sterft. Welke valuta je tot dan toe hebt opgebouwd, blijft behouden, wat een enorme opluchting is. Dit betekent uiteraard dat valuta iets minder waardevol is, maar het is een eerlijke handel. Ik heb liever dat mijn vaardigheden verbeteren door te oefenen dan door te kopen.
Hoewel ik minder te zeggen heb over de graphics, heeft de muziek in Death's Door een serieuze impact gehad. Met een paar keuzenoten op de piano kun je veel doen. De partituur is onopvallend en ingetogen, maar ontvouwde zich langzaam in mijn hoofd totdat ik er niet langer omheen kon. Ik zou je niet kunnen vertellen hoe de muziek van de baasgevechten klinkt, omdat ik er meestal behoorlijk druk mee ben. Maar de geluiden van het verkennen en oplossen van puzzels zijn droevig en soulvol, met een lichte zweem van weemoedige spijt. Het is de perfecte aanvulling op je zorgvuldige onderzoek van de gamewereld.
Het is allemaal piano aan de andere kant
Verkenning speelt een grote rol in dit spel. Hoewel je toegang hebt tot controleposten in de vorm van deuren, wordt reizen binnen de wereld bepaald door sluiproutes, in de stijl van duistere zielen. De jacht op sluiproutes moedigt je aan om elk geheim en zijpad te verkennen. Hierdoor kreeg ik meer waardering voor het levelontwerp van de game. Tussen de scherpe beelden en het ¾ perspectief schenkt het een enorme voldoening om deze geheimen te ontrafelen.
Was mijn eerste indruk nog mild, nu kijk ik reikhalzend uit naar de release van Deaths Door. Min of meer elk element van het spel glinstert van de glans. De gevechten voelen pittig en responsief aan, de muziek is krachtig en het levelontwerp is diep met elkaar verbonden. De beelden zijn mij steeds meer bijgebleven, en ook al houd ik niet van de eenvoud van het upgradesysteem, ik begrijp het wel. Bij elk baasgevecht is er een balans tussen intensiteit en toegankelijkheid. De gevechten voelen bijna (maar niet helemaal!) Onmogelijk, wat een moeilijke lijn is om te rijden. Ik ben benieuwd wat de volledige release in petto heeft. Ik raad je ten zeerste aan om Death's Door te bekijken wanneer deze op 20 juli uitkomt.
***Er is een Steam-sleutel verstrekt door de uitgever***
De post Verken een angstaanjagende, brutale wereld met Death's Door verscheen eerst op COG-verbonden.
