Wacht even, is de beweging van Super Mario 64 nog het beste op het gebied van gamen?
Laad het spel en je wordt teruggezet bij de ingang van Peach's Castle, met de sussen van die verre waterval. Het gefladder van vogels tussen de bomen. ZIJN groene heuvel en dat blauwe lucht en een specifiek, vertrouwd gevoel van kalmte. Dan rond je je eerste hinkstapspringen af - Wauw! HOOhoo! – en laat het los – Yahoo! En nu is het allemaal 😮 en de mond open en ik denk serieus dat deze ene zet alleen al het beste en meest lonende in mijn Switch-bibliotheek zou kunnen zijn. Het beste aan gamen? Zeker het beste wat je kunt doen met een tweevoetige avatar en een pad in de hand, aangezien Mario zo hoog en zo snel schiet dat de camera omhoog gaat om hem bij te houden. Dan draait hij zich om en steekt hij in – armen naar voren, armen naar binnen, te snel om te tellen – terwijl hij de lucht doorklieft met het geluid van twee swooshes voordat hij landt met een gymnastische finish. Met triomf en vreugde. Natuurlijk. Super Mario 64. Nog steeds perfect geanimeerd, gewogen en getimed en je hebt het verspringen nog niet eens geprobeerd. Je hebt de Dire Dire Docks-thema nog! Wat zijn andere games zelfs voor?
Ik denk dat veel spelers de 3D All-Stars Collection spel voor spel hebben doorgenomen. Maar ik heb genoten van een viergangenspel – inclusief Odyssey – Uber-Mario: Ja, alsjeblieft allemaal tegelijk geserveerd, dank je. Zoals Triple Jump Tapas! Als je tussen games bladert, worden de verschillen duidelijker in reliëf. En zo gespeeld, veranderen ze elkaar een beetje, zoals albumtracks in volgorde. En pond voor pond en sprong voor sprong, voor mij 64 nog voelt als de GEIT
