Minute of Islands Review
Minute of Islands, van de Duitse ontwikkelaar Studio Fizbin, heeft een goed doordacht verhaal te vertellen, boordevol actuele thema's en interessante wendingen op eeuwenoude verhaalconventies. Helaas, en ik schijn dit vaak te voelen bij recente indiegames, heeft de ontwikkelaar ervoor gekozen om het verhaal te vertellen via het medium interactief entertainment, maar waarbij de inbreng van de speler niets anders doet dan het verhaal van pagina naar pagina verplaatsen en geen echte impact heeft op het verhaal. de wereld of het karakter. Nu hebben veel – misschien zelfs de meeste – games lineaire verhalen waarvan de uitkomst min of meer vooraf bepaald is, maar om daar te komen vereist denkvermogen of vaardigheid of het overwinnen van een interessant obstakel. Bij Minute of Islands zijn de mechanismen niet boeiend, inconsistent en hebben ze het gevoel dat ze helemaal niets toevoegen aan het verhaal.
Minute of Islands is het verhaal van Mo, een jong meisje dat de taak heeft om ventilatoren te repareren die de lucht van haar thuiseilanden van giftige, hallucinogene sporen doorzoeken, terwijl ze ook vier gigantische broers nieuw leven inblaast die ondergronds leven en de machines aandrijven. Ze vaart rond de archipel, bezoekt verschillende verwoeste en bekende locaties, lost eenvoudige puzzels op en ontwikkelt zich door een verhaal dat elementen bevat van een familiedrama, emotioneel trauma en post-apocalyptische overleving. Als verhaal raakt Minute of Islands veel interessante noten en voelt het tegelijkertijd zowel mythisch als intiem aan, en doet het uiteindelijk uitstekend werk door het reissjabloon van de klassieke held te deconstrueren en op zijn kop te zetten. Te veel meer zeggen zou het beste deel van het spel bederven: het verhaal en de emotionele, psychologische en verhalende beats.
De visuele stijl en art direction van de game passen hand in hand bij de toon van het verhaal en de treurige subtekst. Met de hand geschilderd, het is een wereld die uit zijn voegen valt en er zijn afbeeldingen van verval, onbruik en dood zowel in de marges als in het middenkader. Meeuwen scheuren de ingewanden van een gestrande walvis open en de eilanden sterven langzaam uit. Reuzen met holle ogen hangen bewegingloos onder holle slagaders van biomechanische structuren. De kunst is kleurrijk en fantasierijk, maar tegelijkertijd grotesk, angstaanjagend en verontrustend. Het Kafkaëske verhaal wordt geïntoneerd door een onzichtbare verteller en hoewel de muziek voornamelijk gespannen is, met accentuerende akkoorden, zijn er uitstekende details in het omgevingsgeluidsontwerp.
Lauwe platformactie en zinloze puzzels
In feite vertellen de kunst, de verhalende stem en de animaties het verhaal zo goed dat Minute of Islands zich gemakkelijk tevreden zou kunnen stellen zonder spelmechanismen en gewoon een donker sprookje zou kunnen zijn. In plaats daarvan hebben de ontwikkelaars hun verhaal gecombineerd met puzzelplatformmechanismen waarvan ik veronderstel dat ze bedoeld zijn om de speler te boeien, maar die zich consequent zinloos, zo niet echt vervelend voelen. Mo heeft één enkel hulpmiddel genaamd de Omni Switch, dat ze op een handvol manieren gebruikt om de krukas te draaien of de stroom om te leiden, of om eenvoudige omgevingspuzzels op te lossen. Ze kan springen of klimmen, maar natuurlijk alleen waar de game haar dat willekeurig toestaat (en wat niets te maken heeft met de logisch consistente hoogte van platforms). Ze onderzoekt willekeurig gemarkeerde objecten, waarvan de beschrijvingen het verhaal helpen verhelderen. Op bijna elk punt vertelt het spel de speler expliciet wat hij moet doen, en het noemen van de mechanica ‘puzzels oplossen’ zou zijn om een soort spelerscreativiteit te initiëren die simpelweg niet bestaat. Gedurende het grootste deel van Minute of Islands voelen de gameplay-mechanismen vaak aan als een onnodig uitgebreide variatie op het vegen van een e-boek om de pagina om te slaan.
Minute of Islands begint met een triggerwaarschuwing en een hint dat het verontrustende thema's niet zal schuwen, en het maakt die belofte waar met een verhaal dat gelaagd is met emoties en thematisch complex, verteld via een visueel medium dat beklijvend is en vol details. en beangstigend in zijn implicaties. Minute of Islands vertelt zijn verhaal vol vertrouwen, maar zijn potentiële kracht wordt ondermijnd door de grotendeels ongeïnspireerde en grotendeels irrelevante gameplay-mechanismen. Het voelde nooit alsof het ertoe deed hoe ik het spel speelde, want vroeg of laat zou het verhaal zich uiteindelijk ontvouwen zolang ik bleef klikken en het personage door haar kleine reeks taken duwde. Ik denk dat het spelen van Minute of Islands de moeite waard is als je houdt van donkere themaverhalen en bijzondere kunst, maar geen hoge verwachtingen hebt van de puzzels of platformactie.
***PC-code verstrekt door de uitgever ter beoordeling***
De post Minute of Islands Review - Krachtig verhaal ondermijnd door twijfelachtige mechanica verscheen eerst op COG-verbonden.
