Hier is iets. Verhalen van één woord. Verhalen van één woord? Verhalen van één woord! Hoe dan ook, Jacob loopt al een tijdje door de duisternis en het begint tot hem door te dringen. De stemming begint hem te overheersen, de sfeer is beklemmend en omsluitend. Dus stelt hij aan zijn vriend Riley voor: laten we verhalen van één woord spelen? Ieder van ons zegt om de beurt een woord, en vervolgens vormen de woorden het verhaal.
Ze spelen één ronde – er ontstaat een raar soort zin – en hij voelt zich er beter door. En dit raakt voor mij de kern van Oxenfree 2, denk ik. Aan de ene kant is er de duizelingwekkende complexiteit die zich achter de schermen afspeelt, omdat jij als Jacobs vriend Riley mag kiezen welk woord je wilt zeggen, wat op zijn beurt invloed moet hebben op welk woord Jacob vervolgens als reactie kiest. Ik sluit mijn ogen en zie de beslisboom zich vertakken, waarbij de heldere bladeren de ruimte boven mijn hoofd vullen. Wat een ding! Een wonder.
