Terug in 2015, Ridley Scott's The Martian werd vrijgegeven aan lovende kritieken, box office succes, en de waarde van verschillende prijzen in de schappen. Aangepast van de gelijknamige roman van Andy Weir, The Martian geeft een sci-fi draai op het bekende overlevingsdrama door de centrale schipbreukeling op Mars te laten stranden in plaats van op een onbewoond eiland of een scheepswrak.
Matt Damon schittert als botanicus Mark Watney, die door zijn medebemanningsleden wordt achtergelaten op een missie naar Mars wanneer hij wordt weggevaagd door een stofstorm en vermoedelijk dood is. Hij overleeft de storm, realiseert zich dat hij helemaal alleen is op de rode planeet, en begint aan een plan te werken om een week aan voedsel over meerdere maanden uit te strekken terwijl hij probeert in contact te komen met de aarde. Maar plaatsvinden op Mars is niet de enige manier waarop Scott's film ondermijnt de stijlfiguren van het overlevingsdrama.
De meeste overlevingsfilms, van Weggooien naar 127 uur naar The Revenant naar Alles is verloren naar De weg, zijn sombere, ellendige zaken over niet benijdenswaardige mensen die de slechtst mogelijke omstandigheden doorstaan, vechten tegen de meedogenloze elementen en langzaam de wil om te leven verliezen. Dit is misschien een nauwkeurig portret van menselijk lijden, maar het hoeft niet per se een leuke avond in de bioscoop te zijn.
Wat maakt The Martian anders dan andere overlevingsfilms (naast de setting) is dat de hoofdrolspeler optimistisch en opgewekt blijft ondanks onvoorstelbare tegenspoed. Watney, briljant gespeeld door Damon, behoudt zijn gevoel voor humor terwijl hij alleen op een andere planeet is gestrand. Hij heeft niemand om mee te praten behalve zijn videolog en niets anders te doen dan het onmogelijke mogelijk te maken. Voortdurend grappen maken tijdens de hele beproeving is wat hem ervan weerhoudt zijn verstand te verliezen.
De kansen zijn belachelijk gestapeld tegen Watney. Alle belangrijke apparatuur die hij kon gebruiken om contact met de aarde te maken, is vernietigd door de storm die hem daar heeft gestrand en omdat hij miljoenen kilometers verwijderd is van zijn thuisplaneet, betekent dit dat zelfs als hij contact met hen kan krijgen, het nog maanden zal duren voordat de bemanning kan terugkomen en hem halen. In een traditioneel overlevingsdrama zou Watney zijn lot accepteren en wachten om te sterven. Maar in The Martian, is hij vastbesloten om "de s*** hier uit te halen" en een manier te vinden om thuis te komen.
Terwijl er veel gelachen wordt The Martian, het is nog steeds vooral een drama. Toen de film werd genomineerd in de categorieën "Musical of Comedy" bij de Golden Globes, was het een beetje langdradig. Watney gaat door de angst heen omdat hij denkt dat hij zijn familie en vrienden nooit meer zal zien en de maanden van hongersnood en isolement eisen een echte mentale en fysieke tol van zijn welzijn. Damon nagelt alle komische leveringen, maar zijn beurt als Watney is een beslist dramatische uitvoering, die zijn Oscar-knik meer dan verdient. The Martian is grappig, maar het is geen komedie. Het is een emotioneel boeiende film die je hart raakt en een aantal zeer universele vragen stelt. Het is een van de meest typisch menselijke films van Scott's legendarische carrière.
Watney's gevoel voor humor is slechts een klein deel van zijn karakter. Een grapje maken door de pijn is zeker een van zijn belangrijkste coping-mechanismen, maar zijn belangrijkste eigenschap is zijn vastberadenheid. Hij bestrijdt de drang om op te geven en tart voortdurend de kansen. Al vroeg in de film zegt hij: "Ik ga hier niet dood", en het publiek wil dat dat waar is. Er is een groot verschil tussen een film waarin het publiek voor de hoofdpersoon wortelt omdat het hoort en een film waarin het publiek voor de hoofdpersoon wortelt omdat ze dat willen. kijkers van The Martian wil niet alleen dat Watney teruggaat naar de aarde omdat de film dat zegt; het is omdat ze hem echt dierbaar zijn en wil dat zijn verhaal een gelukkig einde heeft.
Jarenlang werd Mars beschouwd als box office-gif. The Martian werd verwacht te bombarderen, puur omdat vrijwel elke andere filmset op Mars had gebombardeerd: Red Planet, John Carter, Missie naar Mars, Ghosts of Mars, Mars Needs Moms. Met een indrukwekkende wereldwijde opbrengst van $ 630 miljoen, The Martian verbrak de vloek van de Mars-film, omdat de levensbevestigende boodschap en hartverwarmende toon resoneerde met het publiek. Een optimist als Mark Watney is iemand naar wie bioscoopbezoekers opkijken en aanmoedigen.
De markt voor studioblockbuster ontbreekt momenteel aan originaliteit en subversies van bekende formules. Als een sci-fi-epos met een groot budget dat zowel in schoppen, The Martian maakte nogal een plons toen het in de bioscoop kwam. Na een reeks teleurstellende blindgangers - Body of Lies, Robin Hood, Prometheus, de raadgever en Exodus: Gods and Kings - The Martian betekende een comeback in zijn carrière voor de legendarische filmmaker achter Vreemd en Blade Runner. Het geniale van een regisseur als Sir Ridley Scott is dat ze subversief bronnenmateriaal gebruiken zoals The Martian en de verwachtingen van het publiek nog verder ondermijnen.
MEER: Lord en Miller regisseren film gebaseerd op boek van de auteur van Martian
