ਮੈਂ ਰੇਨਬੋ ਸਿਕਸ: ਐਕਸਟਰੈਕਸ਼ਨ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਖੁਰਕਣਾ ਛੱਡ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। Ubisoft Montreal ਤੋਂ ਇਹ sci-fi FPS ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕਈ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਈ ਭੀੜਾਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਵਧਣ-ਫੁੱਲਣ ਨਾਲ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਜਨੂੰਨ ਨੂੰ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਲੰਮਾ ਸਫ਼ਰ ਤੈਅ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਉੱਥੇ ਥੋੜਾ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੱਢਣਾ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਹੈ, ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਪਰ ਇਸ ਦੀਆਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ।
ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਜੋ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ, ਰੇਨਬੋ ਸਿਕਸ: ਐਕਸਟਰੈਕਸ਼ਨ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ, ਨਾ ਕਿ ਸ਼ਾਨਦਾਰ, ਮਲਟੀਪਲੇਅਰ ਐਫਪੀਐਸ ਦੀ ਨੀਂਹ ਦੇ ਉੱਪਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ Rainbow ਛੇ: ਘੇਰਾਬੰਦੀ - ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਖੇਡ ਜਿਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦਿਲਚਸਪ ਚਰਿੱਤਰ-ਆਧਾਰਿਤ ਅਨੁਭਵ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇੱਕ ਕੱਟੜ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਹੱਥ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਫੜਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਗੋਲੀ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਕੁਝ ਕੁ ਛਾਤੀ ਤੇ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮਰ ਚੁੱਕੇ ਹੋ; ਇੱਕ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਗਲਤ ਜਾਲ ਜਾਂ ਇੱਕ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਇੱਕ ਝਲਕ ਅਤੇ ਖੇਡ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ ਹੈ।
ਯੂਬੀਸੌਫਟ ਮਾਂਟਰੀਅਲ ਨੇ ਐਕਸਟਰੈਕਸ਼ਨ ਦੇ ਨਾਲ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੋ ਕੀਤਾ ਹੈ ਉਹ ਹੈ ਸੀਜ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦ - ਗਨਪਲੇ, ਇੰਜਣ, ਅਤੇ ਕੁਝ ਆਪਰੇਟਰਾਂ - ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਗੇਮ ਬਣਾਈ ਹੈ। PvP ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇੱਕ ਗੇਮ, ਪਰ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਨਵੀਂ ਕਸਟਮਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਦੂਸ਼ਿਤ ਸਾਈਟਾਂ, ਮੁੜ ਕੰਮ ਕੀਤੀਆਂ ਆਪਰੇਟਰ ਕਿੱਟਾਂ, ਅਤੇ ਏਲੀਅਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕਈ ਵੱਖਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ। ਜੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ, ਤਾਂ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਕੋਨੇ-ਕੋਨੇ ਝਾਕਦੇ ਹੋਏ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਘਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋਗੇ।
