Video oyunlarında daha fazla pembe, piksel sanatlı bulutlar lütfen – Disjunction oynadıktan sonra ana düşüncem bu oldu. Gizlilik harika, aksiyon iyi, hikaye işini yapıyor, ama şükürler olsun ki bulutlar. Büyük, dalgalı dalgalar, göklere kadar uzanan pencerenizin önünde dolaşıyor, duman rengi sonbahar altın rengi ve şekerlenmiş, sakız pembesi. Aşk.
Disjunction'ı siberpunk havası taşıyan yukarıdan aşağıya, piksel sanatlı bir gizlilik oyunu olmaktan çıkarıp biraz daha fazlasına yükselten, o güzel bulutlar gibi dokunuşlar var. Bu, New York merkezli üç kardeşten oluşan küçük bir stüdyo olan Ape Tribe Games'in ilk çalışması ve gerçekten oldukça iyi. Aksiyon ilerledikçe ve hikayeleriniz iç içe geçtikçe, fütüristik yeraltı dünyalarına ve tüm olağan yalan ağlarına daldıkça aralarında dönen üç karakter olarak oynuyorsunuz.
Tanıdık bir şey ama yeterince işe yarıyor. Siz mahvolmuş dedektifler, eski mahkûmlar ve bilgisayar korsanları, bazı çeteler, bazı yozlaşmış politikacılar, çift namlulu isimlere sahip bazı mega boyutlu askeri şirketler ve işin içine atılmış geleceğin teknolojisinden oluşan bir nokta var. hepsi bu. Açıklama biraz bilgi açısından eksiktir (bir sürü uzun paragraf ve özel isimde olduğu gibi) ancak Disjunction'ın alışılmadık türden kasıtlı yavaşlığı, bu dalgın, metin ağırlıklı şeyin işe yaramasını sağlayabilir.
