Bu özellik ilk olarak 25 Aralık 2019'da ekranlarınızı süsledi ve Streets of Rage'in 30. Yıldönümünü kutlamak için bugün yeniden yayınlandı.
Çoğumuz daha 'deneyimli' oyuncular için, Rage 4 Sokakları göz yaşı getirdi. Orijinal Mega Drive/Genesis Streets of Rage üçlemesinin kalbimizde özel bir yeri var ve tüm bu zamandan sonra Bay X'in gizemli Sendikasını çıplak parmak eklemlerimizle ele geçirmek için geri dönme ihtimali bizi oldukça… duygusal. Son giriş, 25 yıl önce şaşırtıcı bir şekilde ortaya çıktı, ancak adına sadece üç oyun (artı bir avuç liman) ile seri büyük övgü ve sevgi toplamaya devam ediyor.
İle varış gecikmiş üçüncü devam filminden, Sega'nın kemer kaydırmalı kavgacısını neyin bu kadar özel kıldığını görmek ve bu yeni giriş için neden bu kadar heyecanlandığımızı görmek için orijinal üçlemeye bakmanın tam zamanı.
Çıplak (Knuckle) İhtiyaçları
Mütevazı yandan kaydırmalı beat 'em up türü 1984'te hayata başladı. Kung Fu ustası (daha sonra NES'e şu şekilde aktarıldı: Kung fu), ama 1987'nin arcade hitiydi Double Dragon Bu, klasik bir kemer kaydırıcı dalgası başlattı. Ertesi yıl bir NES bağlantı noktası geldi ve konsept ev konsolu izleyicileriyle yakalandı. gibi oyunlar River City Ransom anlaşılması kolay, oynaması tatmin edici ve mükemmel iki oyunculu kooperatif yemi (80'lerin sonunda ve 90'ların başında kardeşleri olan herkesin kesinlikle onaylayacağı gibi).
Capcom'un gelişi Final Fight 1989'da atari salonlarında, büyük ve renkli karakter spriteları ve seç ve oynat mekaniğini tamamlayan güzel arka planlar ile türü tamamen yeni bir seviyeye taşıdı. Orijinal Rage Sokaklar - veya Çıplak Knuckle Japonya'da bilindiği gibi - 1991'de piyasaya sürüldü ve Capcom'un oyununa çok fazla bir yanıttı. Nintendo, orijinal arcade oyundan bazı önemli düşüşlere rağmen (en önemlisi iki oyunculu kooperatiften yoksun), yine de Super Nintendo'da etkileyici görünen Final Fight'ın konsol limanına münhasırlık verdi.
Sega ödünç aldı özgürce Final Fight'tan çöp kutularına ve yağ varillerine gizlenmiş kavrulmuş ete kadar, ancak Streets of Rage, büyük ölçüde yaydığı saf stil sayesinde bir şekilde kendi kimliğini oydu. Dövüş sanatları, judo ve boks, üç oynanabilir karaktere kendi görünümleri ve dövüş tarzları sağladı ve kontroller basit olsa da, tasarımcı ve yönetmen Noriyoshi Ohba (daha önce üzerinde çalışmış olan) Shinobi'nin İntikamı) sadece birkaç düğmeden güçlendirici bir hareket seti oluşturmayı başardı. 'A' üzerinde özel bir hareket, sahnenin daha önceki bir noktasından ekrana roketler atan ve ekrandaki tüm düşmanları silen bir polis arabası şeklinde süvarileri çağırır.
Bu küçük dokunuşlar onu rekabetin üstüne çıkardı; sadece bir kopyadan çok daha fazlası (neye rağmen kutu sanatı inanmış olabilirsiniz). Gibi oyunların temeli üzerine genişler. golden Axe (Streets of Rage, motorunun değiştirilmiş bir versiyonunu kullandı) 1987'lerin suç dolu Detroit'ini hatırlatan harap bir şehrin arka planını kullanarak RoboCop.
Daha parlak, daha akıcı devam oyununu oynadıktan sonra orijinal oyuna geri dönmek zor olsa da, müzik bunu başarıyor. daha çabaya değer.
Yine de, oyunun stiline en büyük katkı sağlayan faktör, Yuzo Koshiro'nun muhteşem müzikleriydi. gibi klasiklerin bestecisi Hareket Yükseltici ve Shinobi'nin İntikamı adlı film müziği, oyuncuyu kavgadan kavgaya itmek için tekno ve evi diğer türlerle birleştirdi. Koshiro, modifiye ettiği eski donanımı kullanarak, Yamaha YM2612 ses yongasının yanı sıra Master System'in PSG'sini (Programlanabilir Ses Üreticisi - önceki konsolun ses yongası Mega Drive donanımında da mevcuttu) kullanarak Genesis'in gerçekten şarkı söylemesini sağlamayı başardı. Mevcut PCM kanalı aracılığıyla bir dizi canlı, gerçekçi perküsyon örnekleri üretti ve geri kalanı için FM synth ve PSG'nin bir kombinasyonunu kullandı. Eğer - cennet korusun! - değilsin bu arada Mega Drive'ın ses yapılandırmasının incelikleriyle, tavsiye ediyoruz bu videoyu kontrol etmek Bu, kısa bir genel bakış ve bu oyundan bir tanesi de dahil olmak üzere bazı izole örnekler sağlar.
Koshiro'nun yenilikçi çalışması, dizi bittikten kısa bir süre sonra gelecek kulüp müzik trendlerini tahmin etmeye ve hatta etkilemeye devam edecekti. Koshiro, Nick Dwyer'a "Sega bana hangi müziği istediklerini söylemedi veya bana herhangi bir yön vermedi" dedi. röportaj Red Bull'un mükemmel belgesel dizisi için Arabaları Kazıyorum. “Sadece kendimden hoşlandığım şeyler yaptım. Onlara kulüp müziğinin kesinlikle patlayacağını söyledim ve böyle olmasını istedim ve onlara bir demo verdim.” Neyse ki, Sega duyduklarını beğendi. Daha parlak, daha akıcı devam oyununu oynadıktan sonra orijinal oyuna geri dönmek zor olsa da, müzik bunu başarıyor. daha çabaya değer.
O zamanlar Streets of Rage harika bir açılış salvosuydu, ancak sorunsuz değildi ve bugün biraz barebone hissettiriyor. Yine de Sega'ya ihtiyaç duyduğu şeyi sağladı - Nintendo'nun Final Fight bağlantı noktasını taklit eden ve tartışmalı bir şekilde geliştirilmiş bir isabet. Daha zayıf sistemlerde çeviride (anlaşılır bir şekilde) çok fazla kayıp olmasına rağmen, orijinalin ruhundan bir şeyler yakalayan Ana Sistem ve Game Gear bağlantı noktaları oluşturuldu. Sega, başarısını hızlı bir devam filmi ile geliştirmeye hevesliydi ve yardım için Yuzo Koshiro'nun şirketi Ancient'a döndüler.
Ortalama Sokaklar, Kötü Vuruşlar
Öfke Sokakları II (ya da herhangi bir nedenle ABD'de '2') Aralık 1992'de ABD'de piyasaya sürüldü (Avrupa ve Japonya Ocak ayına kadar beklemek zorunda kaldı) ve orijinalin planını akla gelebilecek her şekilde genişletti. Geliştirme, Yuzo Koshiro'nun küçük kız kardeşi Ayano ve anneleriyle birlikte kurduğu şirket olan Ancient tarafından yönetildi. Ayano Koshiro, devam filminin planlama ve sanat tasarımını yönetti. “Muhtemelen Baş Grafik Tasarımcı derdim” diye açıkladı. şirketin blogunda bir röportaj (Shmuplations tarafından mükemmel bir şekilde tercüme edildi). “Bugünlerde buna 'sanat yönetimi' gibi bir şey derdik (oyunun genel görünümüne karar verir).”
O zamanlar Final Fight ve benzerleri ne kadar popüler olsa da, bire bir dövüşçüler oyun salonlarında kemer kaydırıcıları gasp ediyorlardı ve dönemin en büyük hiti Sega'nın devamı üzerinde büyük bir etkiydi. "Eminim oynadın Street Fighter II-kardeşim ve ben de yaptık. O kadar beğendik ki bir dolap aldık ve Ancient'taki ofise kurdurduk. Kardeşim ve ben SFII'de savaşma biçimlerini beğendik ve ikimiz arasında, Streets of Rage 2'nin savaşına dair ortak bir vizyon ortaya çıktı: iki yumruk, ardından düz bir yumruk, sonra bir miktar ağır darbe ve düşman gider uçan! Bu tür bir akış orada olmalıydı.”
Antik, orijinali her yönden genişletmeye ve geliştirmeye baktı. Ayano, Super Famicom yerine Mega Drive'ı tercih etse de, şirket dönemin çeşitli konsolları için geliştirme deneyimine sahipti. “Pikseller çok büyüktü. Ve renklendirmeyi pek beğenmedim. Megadrive'ı daha çok sevdim. Sadece daha havalı hissettim. Super Famicom'da işler biraz durgun... Programcılar bana iki sistem arasında çok fazla hız farkı olmadığını söylediler, ama bana daha hızlı geldi. Neredeyse 'daha hafif'.”
Streets of Rage II, arcade Final Fight'ın her yönünü geliştirerek kendi mirasını oluşturmayı başardı: hareketli karakterler daha iyi canlandırıldı; kontroller daha sıkı; ortamlar daha ayrıntılı - ve hepsi bir ev konsolunda.
Devam oyununda karakter spriteları büyütüldü ve tüm düşman karakterler - ne kadar tesadüfi olursa olsun - yaşam göstergeleri ve isimler kazandı. İlk oyundaki popüler unsurlar bile karıştı veya basitçe atıldı; örneğin unutulmaz polis yedeği. Koshiro, "Artık çapraz kaydırma kullandığımız için bunu çıkarmak zorunda kaldık" dedi. “Karşılığında karakterlerin özel saldırıları için özel bir düğme verdik… Özel saldırınızı nasıl kullanacağınıza karar vermek ve strateji belirlemek bence daha eğlenceli.” Bu özel saldırılar sağlığınızın bir kısmını tüketebilir, ancak dar bir noktada çok değerli olabilir. Bir yöne iki kez dokunmak ve 'B'ye basmak, sağlık cezası olmadan da daha güçlü bir hamle başlattı. Büyük upparrr!
Adem de yol kenarına düştü. “Standart dövüşçünüz Axel, ardından hızlı karakter Blaze vardı. Ama ilk oyunda Adam da vardı…. ama Adam'ın gerçek bir uzmanlığı yoktu.” Onun yerine, farklı oyun tarzlarını etkinleştirmek için iki yeni dövüşçü eklendi: Adam'ın küçük kardeşi Sammy (batıda paten, patenlerini vurgulayarak) ve yavaş hareket eden ama güçlü bir güreşçi olan Max. "Bu kadro bize iyi bir denge gibi göründü: iki standart stil karakter ve iki tuhaflık."
Taklit gerçekten en içten iltifat şekliyse, Final Fight geliştirici ekibi özellikle onur duymuş olmalı. Capcom'un çığır açıcı sokak dövüşçüsünden, hareket seti ve mekanikten konumlara, düşman türlerine ve genel sunuma kadar unsurlar utanmadan çalındı. Buna rağmen, Streets of Rage II, arcade Final Fight'ın neredeyse her yönünü rafine ederek ve geliştirerek kendi mirasını oluşturmayı başardı: hareketli karakterler daha iyi canlandırıldı; kontroller daha sıkı; ortamlar daha ayrıntılı - ve bunların tümü bir ev konsolunda. Final Fight'ın sınırlı SNES portunun yanında, hiçbir karşılaştırma yok.
Yuzo Koshiro'nun film müziği aynı zamanda, orijinalin house ve techno temelini genişleterek ve bulaşıcı melodileri funk'tan ambiyansa, cazdan hip-hop'a kadar sürekli genişleyen bir tür etkileri listesiyle birleştirerek sınırları zorladı - tümü, etkileyici bir ritimle vurgulandı. oyunu çok güçlü bir şekilde yansıtıyor ve geliştiriyor gibiydi. PlayStation neslinin elektroniğinin habercisi olan bu film müziği, şimdiye kadar yaratılmış en iyi video oyun müziklerinden biri olarak kabul ediliyor.
Streets of Rage II büyük bir hit oldu. Konsol savaşları şiddetleniyordu ve okul bahçesi bağlamında, Sonic oyunlarının katıksız hızı ve akışkanlığı ve oyunun 'sansürsüz' versiyonuyla oradaydı. Mortal Kombat Genesis'in 'havalı' şapkasındaki en büyük (ve son) tüylerden biri olarak. Sega fanboyları, Sega'nın Nintendon'un yapmadığını gerçekten yaptığını kanıtlamak için tartışmasız asla daha iyi cephaneye sahip olmayacaktı.
Yuvarlak 3
Ne yazık ki, bu zaman zarfında Sega odağını kaybedecek ve sonuçta bir platform sahibi olarak ölümüne yol açan şirket içi kavga, kötü yönetim ve kendi kendini sabote etmenin zarar verici bir döngüsüne başlayacaktı. Piyasayı pahalı, hayal kırıklığı yaratan donanımlarla doldurdu. mega CD ve 32X, serbest bırakılmasını sağladı Sega Satürn hazırlıksız perakendeciler ve yazılım geliştiriciler üzerinde ve Genesis ile bankaya yatırdığı zor kazanılmış şerefiyeyi hızla kanamaya başladı. Sega Multi-Mega/Genesis CDX gibi diğer pahalı cihazlar ve Sega Yörük sadece siyah plastik donanımlarını saklamak için paraları ve yerleri değil, aynı zamanda devam eden konsol savaşı için mühimmatı tükenmekte olan hevesli Sega hayranları için suları daha da bulandırdı.
Birden fazla şekilde, Streets of Rage 3 her şeyi 11'e çıkardı… ve bazı hayranlar için bunaltıcıydı.
Rage 3 Sokakları sonun başında başlatıldı ve muhtemelen üçlemedeki statüsünün azalmasına neden olan bu bağlamdı. Selefinin pek çok hayranı onu oynamayı asla başaramadı ve sonraki yıllarda bulması zorlaştı (orijinal arabalar hala yüksek fiyatlar getiriyor). Tasarım görevlerinde Noriyoshi Ohba ile birlikte Sega'da bir kez daha şirket içinde geliştirilen oyun, bazı ilginç değişiklikler içeriyordu. Her karakter için (sadece Skate değil) yeni atılma hareketleri eklendi ve Max'in yerini, genişletilmiş bir hikayede önemli bir rol oynayan cyborg Dr. Zan aldı.
Ancak Batılı hayranlar, önemli ölçüde Japonya'daki orijinal Bare Knuckle III'e kıyasla oyunun değiştirilmiş versiyonu, en büyük değişiklik büyük bir zorluk zammı. Consensus, Batı sürümü için standart zorluğu Japon muadili üzerinde 'Zor' modun üzerine koyuyor (Sert sikiş 101 Bunun, Blockbuster Video'dan tek bir kiralamada tamamlanmasını engellemek için olabileceğini tahmin ediyor). Değişikliğin nedeni ne olursa olsun, sonuç en sert oyuncular dışında herkese dengesiz geliyor. Batı versiyonunda da, muhtemelen çoğu zaman zararlı olan birçok başka değişiklik vardı – kontrol edin Kesim Odası Zemini kapsamlı bir liste için.
Müzik de daha deneysel ve ton olarak daha sertti. Motohiro Kawashima, Streets of Rage II film müziğinde Koshiro ile işbirliği yaptı ve bu sefer ortaklıkta daha büyük bir rol üstlendi. Bare Knuckle III ile insan unsurundan daha da fazla kurtulduk, dedi. Red Bull Müzik Akademisi. "O oyun için yaptığımız şeyle gerçekten ölçüyü yükseltmeye çalışıyorduk. Sanırım Koshiro-san'ın aklında bu vardı… III'e daha dekadan bir his vermemizi istedi, sanırım.” Kesinlikle önceki oyunun tempolu ama melodik parçalarından bir adım uzaktaydı ve bu kadar geniş bir izleyici kitlesine hitap etmedi.
"Biraz çılgınca, değil mi? Bu, melodinin nerede olduğunu merak etmenize neden olan türden bir (ses) parça… O zamanlar dinleyicilerden kötü bir dayak yedi”, diye hatırlıyor Yoshiro. “İnsanların bunun müzik bile olmadığını söylediğini hatırlıyorum. Gerçekten deneyseldi ve ufukta böyle bir çağın olduğuna inandırdım.”
Birden fazla şekilde, Streets of Rage 3 her şeyi 11'e çıkardı (oynanabilir bir boks kangurusu içeriyor) ve bazı hayranlar için bunaltıcıydı. Yine de bunu hiç yaşamamış olanlar için, ikinci devam oyunu orijinal Japon kılığında bir vahiydir - önceki oyunda harika bir genişleme ve bir arkadaşla oynamak için kesinlikle izini sürmeye değer. Kıdemli liman sihirbazları M2'nin yaklaşmakta olan emülasyonu denetleyen bir utanç Mega Sürücü Mini, onu konsolun 42 oyun listesine sığdıramadı, ancak Sega Mega Sürücü Klasikleri bulmayı yeterince kolaylaştırıyor (ve bu koleksiyonun geri sarma/hızlı ileri sarma özelliği de Batı versiyonunun acımasız zorluğundan avantaj sağlıyor).
Beat devam ediyor
Dizi, canlandırma girişimlerine rağmen uzun bir süre atıl kaldı. Core Design'ın 1997 PlayStation oyunu Dövüş Kuvveti Hayata, Sega'nın reddettiği Streets of Rage'in Satürn taksiti için bir adım olarak başladı. 1999'da Yuzo Koshiro ön planlamaya dahil oldu ve Dreamcast'in devamı için prototip oluşturma hangi sonunda rafa kaldırıldı. Çok sonra, Ruffian Games bir araya geldi bir prototip 3D sahne olduğu gibi, doğru insanların dikkatini çekmeyi başaramayan Backbone Entertainment'ın çabası. Orijinal oyunlar aradan geçen yıllarda birden fazla derlemede ve platformda ortaya çıktı, ancak Streets of Rage 4 hiçbir yerde görülmedi.
2018'de Dotemu, Lizardcube ve Guard Crush Games'in seriyi canlandırdığına dair haberler büyük bir heyecan ve beklenti yarattı, ama aynı zamanda bir miktar korku da yarattı. Dotemu ve Lizardcube ile kanıtladı Wonder Boy: Ejderha Tuzağı Retro başlıklar için püf noktalarına sahip olduklarını ve kare tabanlı hassasiyetle çok iyi çalışan ve aynı zamanda piksel resmini 'alamayan' daha geniş bir kitlenin dikkatini çeken elle çizilmiş animasyonlu sanat stilinin büyük hayranlarıyız. . gibi bir şey olur mu Cuphead piksel sanat grafikleriyle inanılmaz derecede başarılı olabilir misiniz?
2015 yılında konuşan Ayano Koshiro, varsayımsal bir Streets of Rage 4 “modern donanımdan yararlanan ve herkesin birlikte oynamasına izin veren bir şey” yapacağını söyledi. Sizin ve beş arkadaşınızın bir çete gibi caddede dolaşabileceğiniz çevrimiçi çok oyunculu bir şey gibi.” Streets of Rage 4 için çevrimiçi işbirliği iki oyuncuyla sınırlıyken, dört oyuncuya kadar yerel işbirliğinin tadını çıkarabilir.
Streets of Rage'in kalıcı çekiciliğini tek bir şeye bağlamamız gerekseydi, o da mekanik ve müziğin birleşimi olurdu… oyun ve sesin bale gibi bir karışımı…
Daha da önemlisi, Wonder Boy, geliştiricilerin bir şeyleri karıştırmaktan ve yorumuyla orijinal oyundan sapmaktan korkmadıklarını gösterdi (bu başlığın altında yatan yapının orijinalin 1: 1 rekreasyonu olmasına rağmen). Taraftarlar olarak, son İstediğimiz şey, taze fikirlerle dolup taşmayan, kölece bir güncelleme veya remiks. Sonic Mania doğru yapan son bir canlanmadır. Christian Whitehead, iki buçuk yıldır 'klasik' Sonic'in geri dönüşünün hayalini kuran, haklarından mahrum bırakılmış eski tarz hayranlarını, fiziği ve 'his'i kesinlikle çivileyerek ve aynı zamanda yeni fikirler sunarak yatıştırmaya çalıştı. orijinallerle aynı ruhta. Streets of Rage 4'ün bir özür olarak ikiye katlanması gerekmiyor, ancak daha genç bir izleyici kitlesine, biz dinozorların eski bir 2D kayış kaydırma oyunu serisi hakkında neden bu kadar tutkulu olduğunu göstermesi gerekiyor. kiraz avcısı, orijinal oyundan Adem'in kızı, babasına yeni çocukla birlikte katılıyor Floyd ve mücadeleye taze bir şey getiriyor. Evrim, her girişin yeni ve ilginç yollarla sınırları zorladığı Streets of Rage'in önemli bir özelliğidir. biz böyleydik Gerçekten mi Streets of Rage 4'ü sabırsızlıkla bekliyorum.
Eh, bu işin yarısıydı. Yuzo Koshiro'dan yeni parçalar, en azından diğer %50 idi. Streets of Rage'in kalıcı çekiciliğini tek bir şeye bağlamamız gerekseydi, sizi bir sonraki kavgaya iten şey mekanik ve müziğin birleşimi olurdu; oyuncuyu bir oluk içine kaydıran bir oyun ve sesin bale karışımı. Bu parçayı yazarken, biz film müziğini dinlemek ve - benim kelimem - tutar mı? Koshiro ve Motohiro Kawashima katıldı video oyunu müzik efsanelerinden oluşan bir ekip Fransız besteciye ek olarak en son giriş için Olivier Derivere işitsel olarak ağır kaldırmanın çoğunu kim yaptı, bu yüzden geliştiriciler bir kez daha formülü tazeledi.
Bu oyunları daha modern bir konsolda yakalamak isteyen herkes için, 3DS'deki 3D Classics sürümleri M2'nin eseridir ve ilk iki oyunu tekrar ziyaret etmenin harika bir yoludur. Alternatif olarak, Switch'teki yukarıda bahsedilen Sega Mega Drive Classics koleksiyonu, tüm üçlemeyi içerir, böylece 4 numara havasına doğru bir şekilde girebilirsiniz.
Bir şey açık: Streets of Rage 4'ün yaşaması gereken çok şey vardı. Konuşmayı konuşmamıza rağmen, Dotemu, Lizardcube ve Guard Crush'ın gerçekten yürümeyi ve layık bir devam filmi sunup sunamayacağı konusunda meşru bir soru işareti vardı. Olarak inceleme onaylıyor, bunu keşfetmek için bir rahatlama – evet!– inişi buna takmışlar. 'Yukarı' ve 'C'yi tutuyor olmalılar.
Uzun bir bekleyiş oldu, ama sonunda güzelce kavrulmuş sokak kümes hayvanlarını bir kez daha yemenin zamanı geldi.
check out emin olun mükemmel Shmupulations için Ayano Koshiro ile çevrilmiş röportajın tamamı ve Nick Dwyer'ın Arabalarda Kazma, Yuzo Koshiro ile röportaj ve Motohiro Kawashima dizi ve diğer oyunlardaki çalışmaları hakkında daha fazla bilgi için.
