Out of Line, rahatsız edici bir şekilde çöp veya bozuk değil, mekaniği de sinir bozucu bir şekilde opak değil. Bakmak ya da dinlemek korkunç değil ve onu oynamak beni üşüttü, bu da tüm platform oturumlarımı nasıl bitirdiğim değil, inan bana. Bulmacalar ve platform oluşturma mükemmel bir şekilde eksik ve mızrağınıza alışmak biraz zaman alsa da - bir saniye içinde daha fazlası - yolculuğunuzu mahvetmek için tek bir çıldırtıcı sekans veya sinir bozucu patron dövüşü yok, bu da onlar için harika erişilebilir hale getiriyor türde yeni olanlar (hatta oyun oynamak için tamamen yeni olanlar).
Ama ikinci oyunumu bitirdikten sonra - ilkim 90 dakika sürdü; saniyem bir saatten biraz fazla – bu hikayede ne olduğu ve neden olduğu konusunda hala bir bilgim yok. Bir saat uzakta olmanın en kötü yolları vardır, tabii ki, ancak oyun oldukça basit ve tek kelimeyle güzel olsa da, gerçek şu ki, biraz… şey, dikkat çekici değil. Elle çizilmiş çizimleri ve akıldan çıkmayan ses ortamıyla Out of Line kadar güzel olsa da, ne sıkıcı ne de büyüleyici. Ne korkunç ne de müthiş. Bunun yerine, vasat bir sahipsiz arazinin ortasında bir yerde oturuyor.
Açık olmak gerekirse, bu hiç kimsenin olmadığı bir ülke olmak zorunda değil. kötü yer. Sadece Out of Line'da çıktığınız yolculuk ve karşılaştığınız bulmacalar pek akılda kalıcı değil. Burada sıfır zorluk var. İnanılmaz derecede hafif dokunuşlu bir hikaye ile birleştiğinde - oynadığınız karakterle hiçbir zaman resmi olarak tanışmıyorsunuz ve onların motivasyonlarını veya arka planını asla anlamıyorsunuz - tam olarak ne olduğunu deşifre etmek zor.
