Mae gan Ratchet & Clank ddwy ran benodol trwy gydol ei gyfnod. Y cyntaf yw adrodd straeon mwy tameidiog yr oes PS2 dyna, yn ei hanfod, oedd adrodd straeon arddull Monster of the Week gyda chwlwm llewyrchus rhwng ei gymeriadau teitl. Yr ail segment oedd adrodd straeon arddull Prif Arc y PS3, gan ganolbwyntio ar yr olaf o'r Lombaxes. Ailgychwyn PS2016 4 yw'r allglaf fel ailadroddiad rhyfedd o'r gwreiddiol. Rift ar wahân, ar y llaw arall, yn gyfuniad o'r ddwy hunaniaeth, gan ddod â'r ddau gyfnod o'r gyfres at ei gilydd mewn dull hardd fel erioed o'r blaen. Nid yw'n ofni estyn allan at gynulleidfa newydd, gan wahodd hyd yn oed mwy o bobl i fwynhau'r stori ysblennydd hon am gyfeillgarwch a theulu.
O'r cychwyn, mae'r cyfuniad hwnnw'n cael ei arddangos. Yn llythrennol. Wrth gwrs, mae popeth yn dechnegol yn agor gyda Rivet yn ninas Nefarious a’r holl jazz yna, ond mae’n camu i’r ochr yn gyflym i’r orymdaith, gan arddangos hanes Ratchet & Clank, gan ddweud yn gyntaf oll, “Dyma ddilyniant i’r hen linell amser, nid yr ailgychwyn.” Ar y foment honno, rydym yn gweld trifecta o gymeriadau eiconig ar ben podiums, pob un â meicroffonau, i gyd yn cynnal yr orymdaith hon. Mae yna Qwark a Skid McMarx, dwy long flaenllaw hoffus sydd wedi bod gyda ni ers y diwrnod cyntaf yn ôl yn 2002, er bod actor llais newydd y tu ôl i'r cawr gwyrdd hwyliog, ond yna mae Rusty Pete. Ymddangosodd am y tro cyntaf yn oes PS3, ac roedd ei weld yn sefyll yn union yno gyda Skid yn anghredadwy. Mae Qwark, fel Ratchet a Clank eu hunain, yn mynd y tu hwnt i'r cyfnodau. Mae e wastad wedi bod o gwmpas. Nid yw wedi'i gysylltu'n gynhenid â'r PS2 na'r gemau PS3. Mae ganddo gysylltiad annatod â'r brand. Sgid? Mae'n stori wahanol, ac felly hefyd y môr-ladron. Roedd eu gweld ar y cyd yn cadarnhau'r uno hwn.
CYSYLLTIEDIG: Ratchet & Clank: Agoriad Rift Apart oedd Y Llythyr Cariad at y Gwreiddioldebau Dwi Wedi Eisiau Am Bron i Ddeng Mlynedd
Efallai bod yr uno hwnnw yn fwyaf amlwg mewn rhywbeth diriaethol, wedi'i gyflwyno'n allanol. Dyna'r 'dihirod' neu'n hytrach, y ddwy garfan ryfelgar sy'n codi'n gyson, yn cystadlu am eich cynffon lombax a'ch partner robotig. O'r cychwyn cyntaf, rydych chi'n duking it out with Goons4Less a'r môr-ladron cylchol. Nid ydym wedi gweld Goons4Llai, a elwir wedyn yn Thugs4Less, ers y dyddiau PS2 a PSP, tra bod y môr-ladron yn staple o'r oes PS3, cymaint fel eu bod yn rhwydo eu gêm eu hunain, y gêm dros dro Quest am Booty. Mae'r ddau yn cynrychioli'r consolau y maent yn hanu ohonynt, ac felly pan welwn y foment honno yn Rift Apart lle mae'r ddau yn ymladd ac yna'n ymuno, mae'n olygfa - arddangosfa drosiadol o berthynas rhwng dechreuadau Insomniac a lle y mae nawr. Roedd bob amser yn teimlo fel y cyfnod PS2 oedd y kickstart arbrofol bach hwyliog a oedd yn rhoi'r bêl i mewn, tra bod Insomniac yn dymuno symud ymlaen i adrodd stori fwy cydlynol, cydlynol ac emosiynol. Mae hynny'n deg. Rhagorodd oes y PS3 yn naratif mewn ffordd na allai'r tri gwreiddiol byth, ond mae Rift Apart yn dod â nhw at ei gilydd ac yn llwyddo i wneud y ddau.
Ar yr wyneb, mae yna bethau amlwg sy'n cysylltu'r ddau gyfnod, ond mae yna gysylltiadau cynnil wedi'u cydblethu hefyd - y naws, y themâu, y cyflwyniad. Wrth ei graidd, mae Rift Apart yn stori darddiad ar gyfer Rivet and Kit, dehongliad braidd yn gyfarwydd ond yn rhyfedd o bell. Gwelwn, heb yr hanner arall, na fyddai Ratchet a Clank byth wedi llwyddo i fod mor llwyddiannus ag y buont. Maen nhw mor bwysig â’r llall o ran arwriaeth, ac felly wrth i Rivet a Kit byth gyfarfod, cawn gipolwg ar sut olwg fyddai ar y byd, a dyna fyd sy’n cael ei ddominyddu gan ddihirod gyda gwrthryfeloedd yn cydio ar wellt, yn ceisio eu damndest i aros ar y dŵr. Mae'r ddau yn bâr cynhenid, ac felly rydyn ni'n morthwylio'n ôl i ganolbwynt y tair gêm gyntaf, y cyfeillgarwch, a phwysigrwydd y ddau hanner, rhywbeth a oedd yn rhan annatod o gynllwyn gwreiddiol gêm 2002, er gyda choegyn sglefrwyr. arlliw i lais Ratchet.
Mae taith Rivet a Kit ei hun yn cyfateb i oes PS2, tra bod Ratchet yn mynd trwy ddeinameg a brwydr debyg i'r hyn yr aeth drwyddo yn oes PS3, sef a yw'r Dimensionator yn werth y drafferth, a yw'n gallu stumogi dod o hyd i'w bobl ei hun, boed. byddant yn falch ohono neu'n bodloni ei ddisgwyliadau. Yn y cyfamser, mae pob un o'r pedwar cymeriad yn ceisio atal rhywbeth ar gyfran gosmig, gan ddelio â bygythiad ar raddfa fawr, ar lefel ffabrig-o-realiti, bod y multiverse cyfan yn llythrennol yn cwympo arno'i hun oherwydd camddefnydd o'r offeryn hwn a grëwyd gan bobl Ratchet. . Mae'n stori arall am etifeddiaeth ei rywogaeth yn aros gydag ef ar ôl i godi'r darnau.
Mae'n themâu'r PS3, ei naratif, ei stori emosiynol suddlon, ynghyd â symlrwydd oes PS2, sef unben drwg yn cael ei dorchi gan ddau ddieithryn sy'n blodeuo i mewn i ffrindiau a hyd yn oed yn cael poeri sy'n eu hollti ar wahân am ychydig. Mae'r ddwy stori yna wedi'u clymu'n berffaith gyda'i gilydd, ac ni fyddai wedi gweithio heb Rivet a Kit, ond dyna maen nhw, a'r cynnwys mwy amlwg, ar lefel wyneb fel y môr-ladron a'r goons, yn ei ddwyn i'r bwrdd. Mae gweld Insomniac yn uno'r ddau gyda'i gilydd yn wledd, oherwydd nid yn unig mae'n hiraeth gwaedlyd, ond mae'n gwneud hwn yn bwynt neidio perffaith i newydd-ddyfodiaid ac yn barhad perffaith i hen amser os gallwch chi ffonio chwaraewr 20 oed fel mi yn hen-amserydd.
nesaf: Mae'n Edrych Fel Nid yw Angela Ratchet & Clank yn Lombax… Eto
