Gellid maddau i chi am beidio â gofalu am gêm Gollum Daedalic. Roedd y deunyddiau datblygu cynnar a welais yn ystod ymweliad stiwdio yn 2019 yn sicr wedi fy ngadael â theimladau cymysg – diddordeb ac edmygedd ond rhywfaint o anesmwythder. I nodi un o'r elfennau mwy godidog: nid yw gêm Gollum lle mae Gollum yn gallu rhedeg ar y wal yn swnio'n Gollumy iawn. Mae Gollum yn adnabyddus am ei ystwythder, wrth gwrs – darluniwch ef yn The Two Towers, yn disgyn i glogwyn “fel rhyw beth mawr pryfyn o fath o bryfaid” – ond ni allwch chi ddim ond parkour dros y llinell rhwng “ymlusgo bygythiad” a “Prince o Persia", yn enwedig pan fydd eich cymeriad teitl y rhan orau o 600 mlwydd oed.
Ynghyd â rhai nodweddion plât boeler eraill, fel taflu gwrthrychau i ddenu gwarchodwyr allan o'u safle, mae'n awgrymu stiwdio heb fawr o brofiad o antur actio yn glynu'n selog wrth gonfensiynau ar draul ei rhagosodiad. Ond efallai mai'r broblem wirioneddol yw nad oes neb wir eisiau chwarae a a dweud y gwir Gêm Gollumy. Holl bwynt Gollum, wedi'r cyfan, yw eich bod yn ceisio peidio â dod yn ef. Ef yw'r stori rybuddiol y mae'n rhaid i Bilbo a Frodo ddysgu ohoni yn ystod eu brwydr gyda'r Fodrwy - yr Hobbit a syrthiodd, ei feddwl a'i gorff yn hollti o amgylch obsesiwn ofnadwy.
Ar lefel fwy rhyddiaith, mae bwrw Gollum mewn gêm lle rydych chi'n arwain y cymeriad o'r tu ôl yn ymddangos yn wastraff ar ei nodweddion diffiniol. Dyma sut y cyflwynodd The Hobbit ef, ymhell yn ôl yn 1937: "creadur bach, llysnafeddog ... mor dywyll â thywyllwch, heblaw am ddau lygad mawr crwn yn ei wyneb tenau". Dim ond am weddill corff Gollum sy'n cael ei awgrymu, i ddechrau - yn fwyaf syfrdanol, os dewch chi at lyfrau ffilmiau Jackson, yw'r datguddiad bod ganddo bocedi. Mae’r amwysedd hwn yn egluro’r amrywiaeth eang o ddehongliadau o’r cymeriad gan artistiaid Canol y ddaear dros y blynyddoedd: ffigurau Grendel sydd ar ddod, madfallod porffor a Ferguson Dewar's cychwr caredig o 1964, sy'n edrych fel ei fod yn genweirio ar gyfer capsiwn o Efrog Newydd.
