Είναι ντροπή Έχασε τυχαία είναι καλό, γιατί αν ήταν κακό θα μπορούσα να το ονομάσω χάλια. Αυτό δεν είναι μόνο μια εικόνα της διαδικασίας συγγραφής μου, η οποία δίνει προτεραιότητα στα λογοπαίγνια σε σχέση με οτιδήποτε άλλο, αλλά και τη χαρούμενη ανοησία του Lost in Random. Το παιχνίδι περιπέτειας αγκαλιάζει την παιδική απλότητα της προσμονής και του ενθουσιασμού που προέρχεται από τη ρίψη ενός ζαριού, και είναι έγκλημα που δεν μπορώ να σκεφτώ ένα κατάλληλο αστείο με ζάρια για αυτό. Χάσατε στα τυχαία ρολά διπλά εξάρια; Τι στο διάολο είναι αυτό; Αυτό είναι το είδος του αστείου που θα με κάνει να φύγω από την πόλη με τα κουτιά.
Πέρα από την υπέροχη γραφή μου που βασίζεται σε ζάρια, το Lost in Random προσφέρει έναν μαγικό χρόνο. Αν είχε κυκλοφορήσει πριν από μια δεκαετία, είμαι βέβαιος ότι θα το θυμόμαστε τώρα ως ένα καλτ κλασικό. Έχοντας παίξει μόνο στα αρχικά τμήματα του παιχνιδιού στην προεπισκόπηση μου, δεν είμαι ακόμα σίγουρος πόσο θα κολλήσει η προσγείωση. Αν διατηρήσει την αίσθηση του θαύματος που συλλαμβάνει τις πρώτες πρωινές ώρες, τότε σίγουρα θα καθιερωθεί ως επιτυχία και μια από τις μεγάλες εκπλήξεις της χρονιάς. Αν όμως αρχίσει να γίνεται επαναλαμβανόμενο, θα μπορούσε να μπαγιατέψει πολύ γρήγορα. Το ότι θα ήταν ένα κλασικό πριν από μια δεκαετία θα μπορούσε να είναι η ακύρωσή του – το gaming μπορεί να έχει προχωρήσει.
Συγγενεύων: Μια μπανάνα σχεδόν με σταμάτησε να ολοκληρώσω το Psychonauts 2
Το Lost in Random μοιάζει με ένα μείγμα μεταξύ Alice: Madness Returns και MediEvil. Στη συνέντευξή μου με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Zoink Klaus Lyngeled και τον σκηνοθέτη και συγγραφέα Olov Redmalm, επιβεβαίωσαν το ίδιο, προσθέτοντας ότι Psychonauts, MDK και, για τα ζάρια, το Baldur's Gate ήταν επίσης στη μίξη. Ενώ το Psychonauts 2 μόλις κυκλοφόρησε, δεν έχουμε την τάση να βλέπουμε πολλά παιχνίδια όπως το Lost in Random αυτές τις μέρες. Στην προεπισκόπηση της συνομιλίας μου με την ομάδα και στη συνέντευξη ένας προς έναν που ακολουθεί, το γεγονός ότι το Lost in Random είναι ένα παιχνίδι περιπέτειας τονίζεται ξανά και ξανά. Δεν υπάρχει καθόλου άλμα – ένας σκόπιμος μηχανικός για να υπογραμμίσει ότι το παιχνίδι δεν είναι εξόδου – και η μάχη έχει πάρα πολλές ενδιαφέρουσες ιδιορρυθμίες για να είναι ένα hack-and-slash. Με αρκετά περιορισμένες και γραμμικές ρυθμίσεις, δεν είναι ούτε ένα έπος ανοιχτού κόσμου. Είναι το είδος του παιχνιδιού που καθόρισε την εποχή του PS2 και μεταδόθηκε στις πρώτες μέρες του PS3 και του Xbox 360, πριν τα shooters γίνουν πιο κυρίαρχα.
Όλα αυτά είναι προς τιμή του παιχνιδιού. Σαφώς, το να φτιάξεις ένα παιχνίδι που να έρχεται σε αντίθεση με τις τρέχουσες τάσεις είναι ένας κίνδυνος, αλλά δεν υπάρχει κανένα ίχνος ότι το Lost in Random έχει ομαδοποιηθεί. Κάθε απόφαση έχει ληφθεί σκόπιμα, για να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερες ιδιοτροπίες από τον κόσμο.
Έχω χρησιμοποιήσει πολύ τέτοιες λέξεις. 'Ιδιοτροπία', 'χαρούμενη ανοησία', 'μαγική'. Μάλλον ακούγομαι ερωτευμένος από το Lost in Random, αλλά η αλήθεια είναι ότι με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο οι δυνατότητές του. Αυτήν τη στιγμή, είναι το Big Red, το οποίο είναι μια πολύ ωραία αργκό με ζάρια για «επτά». Είναι εντάξει. Είναι καλό, έστω. Αλλά αυτό είναι ένα παιχνίδι που θα ζήσει και θα πεθάνει από το επίπεδο του σχεδιασμού του και το πώς βασίζεται στον κεντρικό μηχανισμό ρίψης ζαριών. Όσο για τα επίπεδα, δεν έχω δει αρκετά από αυτά για να κρίνω, και ενώ τα γραφικά του Tim Burton είναι ενδιαφέροντα, το Lost in Random δεν είναι το πρώτο κομμάτι μέσων που προσπαθεί να φανεί σαν τον Burton.
Η ρίψη ζαριών έχει επίσης πολύ χώρο να αναπτυχθεί. Το παιχνίδι σας βλέπει να παίζετε ως Ζυγός, που πρέπει να σώσει τη μεγαλύτερη αδερφή της, Odd. Για να το κάνει αυτό, πρέπει να τολμήσει σε έξι τοποθεσίες - η καθεμία φέρει το όνομά της από ένα πρόσωπο του ζευγαριού - έχοντας δίπλα της τον νέο της φίλο Dicey. Το Dicey εκφράζεται από τον ίδιο τον Redmalm και σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, θα συλλέγετε διαφορετικά σημεία για να ισοπεδώσετε το ζάρι. Όσο περισσότερες κηλίδες, τόσο περισσότερα πρόσωπα μπορείτε να κυλήσετε. Αυτά τα ρολά, που ενεργοποιούνται στη μέση της μάχης, θα επιβραδύνουν το χρόνο και θα εμφανίσουν μια τράπουλα, το καθένα με διαφορετικές δυνάμεις. Στην προεπισκόπηση, αυτό περιλάμβανε ένα ισχυρότερο τόξο, ένα ενεργειακό σπαθί και κάποια θεραπεία. Καθώς το παιχνίδι εξελίσσεται, ξεκλειδώνετε περισσότερες κάρτες και εισάγονται μηχανισμοί κατασκευής τράπουλας, αν και η προεπισκόπηση δεν κράτησε αρκετά για να δοκιμαστεί.
Αν και ακούγεται περίπλοκο με ένα ζάρι και μια τράπουλα για να αντιμετωπίσετε, είναι καλύτερο να το σκεφτείτε με όρους βιντεοπαιχνιδιών. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια δύναμη στη μάχη, αλλά αυτή η δύναμη είναι τυχαία. Μπορείτε να προσπαθήσετε να δώσετε στον εαυτό σας μια ευκαιρία παίζοντας με τις πιθανότητες, αλλά και πάλι δεν θα μπορέσετε να το επιλέξετε εντελώς. Όταν ενεργοποιείτε αυτήν την ισχύ, εμφανίζεται η τυχαία επιλογή σας και, όπως στο Mass Effect, ο χρόνος σταματά για λίγο. Επιλέγετε τη δύναμη και η μάχη συνεχίζεται, με ένα cooldown – που επιταχύνεται με τη θανάτωση εχθρών – τώρα σε ισχύ.
Ακόμη και με ένα τόξο και σπαθί, οι επιλογές έχουν βάρος. Ένα τόξο με άφησε να ξεχωρίσω τους μεγάλους εχθρούς με ασφάλεια, αλλά ήταν μια πιο αργή εμπειρία, ενώ το σπαθί παρέσυρε τα σμήνη θηρία, αλλά με άφησε ευάλωτο σε μια ισχυρή επίθεση από τους μεγαλύτερους, πιο σκληρούς συντρόφους τους. Μόλις πρέπει να γίνουν περισσότερες επιλογές, τόσο όσον αφορά την κατασκευή καταστρώματος όσο και τον πυρετό της μάχης, η αίσθηση της τυχαιότητας στην καρδιά του Lost in Random θα αρχίσει να ζωντανεύει.
Το Lost in Random είναι το είδος του παιχνιδιού που θέλω απεγνωσμένα να πετύχει – χρειαζόμαστε περισσότερα παιχνίδια όπως αυτό στο σημερινό μας τοπίο με φουσκωμένα slogs 100 ωρών, άψυχα shooters ή πάντα διαδικτυακές υποθέσεις μάχης. Ωστόσο, αυτά τα παιχνίδια μπορεί να είναι δύσκολο να αξιολογηθούν, ειδικά σε μια προεπισκόπηση όπου μπορώ να αποκαλύψω τυχόν λάθη ως χαρακτηριστικό που θα επιδιορθωθεί στην πλήρη έκδοση. Η μάχη χωρίς Dicey, για παράδειγμα, είναι μπαγιάτικη και βαρετή. Αυτό μπορεί να σας ωθήσει να χρησιμοποιήσετε το Dicey, ή ίσως να ανεβείτε επίπεδο, αλλά σίγουρα δεν έχει τη βασική γοητεία του MediEvil όταν επαναφορτίζεται το ζάρι. Αφηγηματικά, η ιστορία είναι επίσης λεπτή και θα πρέπει να εμπλουτιστεί με μίνι περιπέτειες σε κάθε κόσμο. Ας επιστρέψουμε στο crapshoot. Αισθάνομαι ότι στοιχηματίζω σε ένα σκληρό οκτάρι, και ένα ζάρι έχει προσγειωθεί σε ένα τέσσερα. Ο άλλος είναι ακόμα στον αέρα.
επόμενο: Ζητήσαμε από τους αναγνώστες μας να κατατάξουν το Eeveelutions, και όλοι το καταλάβατε λάθος
