Το Ratchet & Clank είχε δύο ξεχωριστά τμήματα καθ 'όλη τη διάρκεια της θητείας του. Το πρώτο είναι η πιο κατακερματισμένη αφήγηση του την εποχή του PS2 Αυτό ήταν, στην ουσία, αφήγηση σε στιλ Monster of the Week με έναν ακμάζοντα δεσμό μεταξύ των ομότιτλων χαρακτήρων του. Το δεύτερο τμήμα ήταν η αφήγηση σε στυλ Main Arc του PS3, με επίκεντρο το τελευταίο από τα lombaxes. Η επανεκκίνηση του PS2016 του 4 είναι η πιο περίεργη αφήγηση του αρχικού. Rift Apart, από την άλλη, είναι ένα μείγμα αυτών των δύο ταυτοτήτων, φέρνοντας μαζί και τις δύο εποχές της σειράς με έναν όμορφο τρόπο όπως ποτέ πριν. Δεν φοβάται να προσεγγίσει ένα νέο κοινό, προσκαλώντας ακόμη περισσότερους ανθρώπους να απολαύσουν αυτή τη θεαματική ιστορία φιλίας και οικογένειας.
Από την αρχή, αυτό το μείγμα εμφανίζεται. Κυριολεκτικά. Σίγουρα, όλα τεχνικά ανοίγουν με το Rivet στην πόλη του Nefarious και όλη αυτή τη τζαζ, αλλά γρήγορα παρακάμπτει την παρέλαση, προβάλλοντας την ιστορία των Ratchet & Clank, λέγοντας πρώτα και κύρια: «Αυτό είναι η συνέχεια του παλιού χρονοδιαγράμματος, όχι η επανεκκίνηση». Εκείνη τη στιγμή, βλέπουμε ένα trifecta από εμβληματικούς χαρακτήρες στις εξέδρες, όλοι με μικρόφωνα, όλοι να φιλοξενούν αυτήν την παρέλαση. Υπάρχουν οι Qwark και Skid McMarx, δύο αξιαγάπητοι ναυαρχίδες που ήταν μαζί μας από την πρώτη μέρα το 2002, αν και με έναν νέο ηθοποιό πίσω από τον χαρούμενο πράσινο γίγαντα, αλλά μετά υπάρχει ο Rusty Pete. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην εποχή του PS3 και το να τον βλέπεις να στέκεται εκεί με τον Skid ήταν απίστευτο. Το Qwark, όπως και οι ίδιοι οι Ratchet και Clank, ξεπερνούν τις εποχές. Ήταν πάντα τριγύρω. Δεν είναι εγγενώς συνδεδεμένος με τα παιχνίδια PS2 ή PS3. Είναι εγγενώς συνδεδεμένος με τη μάρκα. Ολισθαίνω? Είναι μια διαφορετική ιστορία, όπως και οι πειρατές. Βλέποντάς τους σε συνεργασία εδραίωσε αυτή τη συγχώνευση.
ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ: Ratchet & Clank: Το άνοιγμα του Rift Apart ήταν το γράμμα αγάπης προς τα πρωτότυπα που ήθελα για σχεδόν δέκα χρόνια
Αυτή η συγχώνευση είναι ίσως πιο εμφανής σε κάτι που είναι απτό, που παρουσιάζεται προς τα έξω. Αυτοί είναι οι «κακοί» ή μάλλον, οι δύο αντιμαχόμενες φατρίες που ξεπροβάλλουν συνεχώς, διεκδικώντας την ουρά σου και τον ρομποτικό σύντροφό σου. Από την πρώτη στιγμή, θα τα βάλεις με το Goons4Less και τους επαναλαμβανόμενους πειρατές. δεν έχουμε δει Goons4Less, που τότε ονομαζόταν Thugs4Less, από την εποχή του PS2 και του PSP, ενώ οι πειρατές αποτελούσαν βασικό στοιχείο της εποχής του PS3, τόσο πολύ που κατέκτησαν το δικό τους παιχνίδι, το προσωρινό tie-in Quest for Booty. Και οι δύο αντιπροσωπεύουν τις κονσόλες από τις οποίες προέρχονται, και έτσι όταν βλέπουμε εκείνη τη στιγμή στο Rift Apart όπου οι δύο μάχονται και μετά ενώνουν τις δυνάμεις τους, είναι ένα θέαμα – μια μεταφορική επίδειξη συγγένειας μεταξύ της αρχής του Insomniac και του σημείου που βρίσκεται τώρα. Πάντα ένιωθα ότι η εποχή του PS2 ήταν εκείνο το διασκεδαστικό μικρό πειραματικό εναρκτήριο λάκτισμα που έκανε την μπάλα να κυλήσει, ενώ η Insomniac ήθελε να προχωρήσει για να πει μια πιο συνεκτική, συνεκτική και συναισθηματική ιστορία. Αυτό είναι δίκαιο. Η εποχή του PS3 διέπρεψε αφηγηματικά με τρόπο που οι τρεις αρχικοί δεν μπορούσαν ποτέ, αλλά το Rift Apart τους φέρνει κοντά και καταφέρνει να κάνει και τα δύο.
Επιφανειακά, υπάρχουν προφανή πράγματα που συνδέουν και τις δύο εποχές, αλλά υπάρχουν και οι διακριτικοί συνυφασμένοι σύνδεσμοι – ο τόνος, τα θέματα, η παρουσίαση. Στον πυρήνα του, το Rift Apart είναι μια ιστορία προέλευσης για το Rivet and Kit, μια κάπως γνώριμη αλλά παράξενα μακρινή απόδοση. Βλέπουμε ότι, χωρίς το άλλο μισό, ο Ράτσετ και ο Κλανκ δεν θα κατάφερναν ποτέ να είναι τόσο επιτυχημένοι όσο ήταν. Είναι εξίσου σημαντικοί με τους άλλους όταν πρόκειται για ηρωισμούς, και έτσι, όταν οι Rivet και Kit δεν συναντιούνται ποτέ, παίρνουμε μια εικόνα για το πώς θα έμοιαζε ο κόσμος, και αυτός είναι ένας κόσμος που κυριαρχείται από κακία με εξεγέρσεις που σφίγγουν σε καλαμάκια, δοκιμάζοντας τους το πιο καταραμένο να μείνεις στη ζωή. Τα δύο είναι ένα εγγενές ζευγάρι, και έτσι επιστρέφουμε σε αυτό το κομβικό σημείο των τριών πρώτων αγώνων, τη φιλία και τη σημασία των δύο ημιχρόνων, κάτι που ήταν αναπόσπαστο στην πλοκή του αρχικού παιχνιδιού του 2002, αν και με έναν φίλε σκέιτερ απόχρωση στη φωνή του Ράτσετ.
Το ταξίδι του ίδιου του Rivet και του Kit χρησιμεύει για να παραλληλίσει την εποχή του PS2, ενώ ο Ratchet υφίσταται μια παρόμοια δυναμική και αγώνα με αυτό που πέρασε στην εποχή του PS3, αυτό για το αν αξίζει τον κόπο ο Dimensionator, αν μπορεί να βρει τους δικούς του ανθρώπους, αν θα είναι περήφανοι για αυτόν ή θα ανταποκριθούν στις προσδοκίες του. Εν τω μεταξύ, και οι τέσσερις χαρακτήρες προσπαθούν να σταματήσουν κάτι σε μια κοσμική αναλογία, αντιμετωπίζοντας μια μεγάλης κλίμακας απειλή σε επίπεδο πραγματικότητας, αυτή ολόκληρου του πολυσύμπαντος κυριολεκτικά καταρρέει μόνος του λόγω κακής χρήσης αυτού του εργαλείου που δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους του Ratchet . Είναι μια άλλη ιστορία της κληρονομιάς του είδους του που μένει μαζί του για να μαζέψει τα κομμάτια.
Είναι τα θέματα του PS3, η αφήγησή του, η ζουμερή συναισθηματική του ιστορία, σε συνδυασμό με την απλότητα της εποχής του PS2, αυτή ενός κακού δικτάτορα που ανατρέπεται από δύο αγνώστους που γίνονται φίλοι και μάλιστα έχουν μια σύγκρουση που τους χωρίζει για λίγο. Αυτές οι δύο ιστορίες είναι τέλεια δεμένες μεταξύ τους και δεν θα λειτουργούσαν χωρίς το Rivet και το Kit, αλλά αυτό φέρνουν στο τραπέζι, και το πιο προφανές περιεχόμενο σε επίπεδο επιφάνειας, όπως οι πειρατές και οι κακοποιοί. Το να βλέπεις το Insomniac να συγχωνεύει τα δύο μαζί είναι μια απόλαυση, γιατί όχι μόνο είναι αιματηρή νοσταλγία, αλλά το κάνει ένα τέλειο σημείο εκκίνησης για νεοφερμένους και μια τέλεια συνέχεια για παλιούς, αν μπορείς να καλέσεις έναν 20χρονο παίκτη όπως εγω παλιοχρονος.
επόμενο: Μοιάζει με το Ratchet & Clank's Angela Isn't A Lombax… Και πάλι
