«Το παιχνίδι δεν έχει μόνο πολλές επιρροές από την Ιαπωνία, είναι επίσης ένα μήνυμα από εμάς τους Κολομβιανούς προς τον κόσμο», μου λέει ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Dreams Uncorporated, Carlos Andrés Rocha Silva. Το Cris Tales είναι ένα επερχόμενο RPG από την Κολομβία. Αν και είναι σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένο από το Final Fantasy 6 και το Chrono Trigger, είναι πρωτίστως ένα γράμμα αγάπης για την κουλτούρα της χώρας και μια απόδειξη του τι μπορεί να κάνει η σκηνή των παιχνιδιών του όταν τους δίνονται οι πόροι και το ταλέντο για να ευημερήσει.
Από τη στιγμή που πάω σε μια κλήση με τον Σίλβα, ο ενθουσιασμός του είναι μεταδοτικός. Η καριέρα του ξεκίνησε με εσωτερικές εφαρμογές για εταιρείες, δουλεύοντας με λογισμικό που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι για εκπαιδευτικές ασκήσεις και διαφημίσεις που δεν προορίζονταν ποτέ για το κοινό. Ήταν ένας μοναχικός τρόπος να βελτιώσει τη δημιουργικότητά του, αλλά του επέτρεψε να συναντήσει άλλους δημιουργικούς σε όλη την Κολομβία και να ξεκινήσει την Dreams Uncorporated. «Δούλευα με μια πολύ ταλαντούχα ομάδα ανθρώπων», μου λέει η Silva. «Δεν είχαμε μεγάλη εμπειρία γιατί δεν υπάρχουν πολλές εταιρείες βιντεοπαιχνιδιών εδώ στην Κολομβία, ειδικά τότε. Διδάσκαμε βασικά τον εαυτό μας. Δεν υπήρχαν πολλά βίντεο στο YouTube, οπότε μελετούσαμε βιβλία και τους συνήθεις τρόπους να μαθαίνουμε πράγματα πριν από δέκα χρόνια. Σήμερα οι άνθρωποι το έχουν πολύ πιο εύκολο, είναι πιο αποτελεσματικό να μαθαίνουν πώς να φτιάχνουν παιχνίδια στο διαδίκτυο. Αλλά ήμασταν χαρούμενοι και ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι με το [δημιουργία της δικής μας εταιρείας], οπότε ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε παιχνίδια μέχρι να αποφασίσουμε ότι θέλαμε να φτιάξουμε κάτι που θα αντιπροσωπεύει αυτό που ήμασταν. Και είμαστε περίεργοι».
Συγγενεύων: Το The Owl House μόλις είχε το πιο ευγενικό του επεισόδιο
Ο Silva εργάστηκε σε μερικά μικρότερα παιχνίδια για κινητές πλατφόρμες και κονσόλες ενώ έπαιζε με πρωτότυπα στο παρασκήνιο, και από αυτόν τον πειραματισμό προέκυψε το Cris Tales, αν και η αρχική του μορφή δεν έμοιαζε σε τίποτα με το έργο εμπνευσμένο από το JRPG που γνωρίζουμε σήμερα. "Πολλοί άνθρωποι βλέπουν το Cris Tales και σκέφτονται, "Θεέ μου, είναι ένα JRPG, πάντα ήθελαν να κάνουν ένα JRPG" και κατά κάποιο τρόπο, ναι, αλλά αυτός ο μηχανικός γεννήθηκε γυμνός", εξηγεί η Silva. «Το Cris Tales γεννήθηκε από την ιδέα να δούμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα στην ίδια οθόνη. Πρέπει να κοιτάξεις πολλά μέρη ταυτόχρονα και είναι πολύ περίεργο, αλλά μου άρεσε η ιδέα. Έγιναν πολλές διαφορετικές επιρροές και κατέληξα σε αυτό το ενδιαφέρον concept, το οποίο στην αρχή είχε πολλές δυσκολίες. Αλλά αργότερα, καταλήξαμε σε αυτήν την ιδέα να βάλουμε αυτές τις πριγκίπισσες της Disney που γεννήθηκαν στην Κολομβία στο παιχνίδι μαζί με αυτήν την πραγματικά περίεργη προοπτική».
Η κολομβιανή κουλτούρα είναι παντού στο Cris Tales, αν και ορισμένοι μπορεί να μην το προσέξουν λόγω της εμμονής των δυτικών μέσων ενημέρωσης να απεικονίζουν το έθνος ως τόπο ναρκωτικών, εγκλήματος και αναταραχής. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, γι' αυτό ο Silva θέλει να ανατρέψει αυτές τις προκαταλήψεις και να προσφέρει κάτι σημαντικό πολιτισμικά όχι μόνο στην ομάδα του, αλλά και σε παίκτες που μπορεί να ασχολούνται με αυτό το μέρος του κόσμου για πρώτη φορά.
«Ο τρόπος που ντύνεται η Crisbell, η αρχιτεκτονική στο παιχνίδι, τα χρώματα που χρησιμοποιούμε, είναι όλα εμπνευσμένα από την Κολομβία», λέει η Silva. «Από το ποιοι είμαστε, τον τρόπο που ντύνονται οι άνθρωποι σε ορισμένες πόλεις, τα μέρη. Το St. Clarity, το οποίο είναι ένα βασίλειο στο παιχνίδι, είναι ένα μείγμα από πολλές διαφορετικές παράκτιες πόλεις στην Κολομβία. Θέλαμε πραγματικά να εμπνεύσουμε τους εαυτούς μας με αληθινά μέρη και να προσπαθήσουμε να βάλουμε αυτή την ουσία στο παιχνίδι τόσο στη μηχανική όσο και στην οπτική. Φυσικά, έχεις και ένα φλιτζάνι καφέ που σου δίνει βιασύνη».
Υπάρχει επίσης ένας αξιολάτρευτος χρυσός βάτραχος γνωστός ως Matias που εμπνέεται από την τοπική άγρια ζωή. Αν και όλα αυτά τα πολιτιστικά νεύρα είναι σημαντικά για τον Σίλβα, θέλει επίσης τα ΜΜΕ να δουν την Κολομβία σε ένα επίπεδο που υπερβαίνει την επιπολαιότητα, ενεργώντας ταυτόχρονα ως καταλύτης για λεπτές συζητήσεις και ως σκαλοπάτι για άλλους πολιτισμούς να εισέλθουν σε μια βιομηχανία που εδώ και πολύ καιρό. ικανοποιημένος με το status quo.
«Σίγουρα δεν εξετάζεται από τα μέσα ενημέρωσης», μου λέει ο Silva. «Θέλαμε λοιπόν να πούμε πολλά από αυτά τα πράγματα που θα πουν στους ανθρώπους ότι είμαστε πολύ περισσότερα από τις συνηθισμένες συζητήσεις που περιστρέφονται γύρω από την Κολομβία. Είμαστε ένα μαγικό μέρος και θέλουμε πραγματικά να δείξουμε στον κόσμο ποιοι είμαστε και ότι έχουμε πολλά να είμαστε περήφανοι».
Ο Σίλβα αναδεικνύει την ιδέα της «ενδημικής φαντασίας» και το πώς θέλει να απεικονίσει σχετικά φυσιολογικά πράγματα που βρίσκονται σε όλη την κολομβιανή κουλτούρα και να τους εμφυσήσει μια αίσθηση μαγικού ρεαλισμού. Ένα παράδειγμα αυτού είναι το Caño Cristales, ένα πολύχρωμο ποτάμι στη χώρα που είναι πανέμορφο να το δεις. Αυτό αναπαράγεται στο Cris Tales ως η Λίμνη του Ουράνιου Τόξου, ένα πλούσιο επίπεδο που απηχεί τις εικόνες του φυσικού κόσμου της Κολομβίας ενώ τον μεταφέρει σε ένα δικό του μέρος. Υπάρχει ένα στοιχείο ρομαντισμού εδώ που ο Σίλβα γνωρίζει πλήρως, λέγοντάς μου ότι λατρεύει πώς η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο μπορούν να μετατρέψουν τις πολιτιστικές τους εικόνες σε πράγματα που θαυμάζουν, και ελπίζει ότι η Λατινική Αμερική μπορεί να κάνει το ίδιο με τα χρόνια Έλα.
"Υπάρχουν ορισμένα θέματα που ανακύπτουν όταν μιλάς για τη Λατινική Αμερική και όταν μιλάς για την Κολομβία, και είναι λίγο κουραστική συζήτηση", λέει ο Silva. «Ας το ξεπεράσουμε, ας σας δείξουμε περί τίνος πρόκειται. Δεν προσπαθούμε να βάλουμε μια στρώση χρώματος πάνω στο ποιοι είμαστε, είναι το αντίθετο. Είναι κάτι που θαυμάζουμε από τις ΗΠΑ ή την Αγγλία, πολιτισμούς που έχουν [δαπανήσει] αιώνες δουλεύοντας με αυτό το είδος τέχνης και αυτό το είδος ψυχαγωγίας».
Ο Σίλβα βρίσκει ένα στοιχείο ειρωνείας στον όρο «Αμερικανός» και πώς, τεχνικά, είναι Αμερικανός, αλλά η κολομβιανή κουλτούρα απομακρύνεται υπέρ κάτι άλλο. «Όταν λες «Αμερικανός», είναι πολύ περίεργο γιατί είμαστε όλοι Αμερικανοί», δηλώνει ο Σίλβα. «Οπότε είναι λίγο απογοητευτικό που πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν για το Dia de los Muertos [Ημέρα των Νεκρών]… και η Pixar πήρε αυτή την ιδέα και την έκανε τόσο δημοφιλής παγκοσμίως. Αντιμετωπίζει αυτή την ιδέα με έναν τόσο mainstream τρόπο και το λάτρεψα απολύτως. Οπότε είναι λίγη πρόκληση το πώς να το κάνουμε αυτό μόνοι μας; Όπως γνωρίζουμε τον πολιτισμό μας, πώς μπορούμε να τον ρομαντικοποιήσουμε με πιο mainstream τρόπο;»
Είναι μια αποστολή χωρίς άμεση λύση, επομένως ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός είναι παιχνίδια όπως το Cris Tales να αναδείξουν το ταλέντο των Κολομβιανών προγραμματιστών και πώς η κουλτούρα τους μπορεί να ξεπεράσει πολύ τις κλισέ απεικονίσεις που εμφανίζονται σε εκπομπές όπως το Narcos. Ο Silva λέει ότι η σκηνή ανάπτυξης παιχνιδιών στην Κολομβία μεγαλώνει, με ολοένα και περισσότερα στούντιο να εμφανίζονται σε τακτική βάση, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν στο περιθώριο και δεν έχουν ακόμη μια επιτυχία για να τα αποκαλέσουν δικά τους. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην αγορά που έχει εμμονή με τις κυκλοφορίες blockbuster και τίποτα άλλο, με τις ανεξάρτητες εμπειρίες να έχουν πολύ λιγότερο περιθώριο επιτυχίας, εκτός και αν συζητηθούν μεταξύ των ίδιων των ενθουσιωδών και των προγραμματιστών.
«Ελπίζουμε ότι είμαστε και εμείς μέρος αυτής της Αναγέννησης της Λατινικής Αμερικής στη βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών», λέει ο Silva. «Πρόκειται για το τι θέλουμε να πούμε στον κόσμο – θέλουμε να δούμε τι είμαστε ικανοί να κάνουμε».
επόμενο: The Struggle Of Playing Final Fantasy 14 with Anxiety
