Δεν νομίζω ότι κανείς στην Square Enix είδε το Nier Automata ως μια επιτυχία πολλών εκατομμυρίων πωλήσεων, που αψηφά το είδος. Το action-RPG έπεσε στο προσκήνιο το 2017, έχοντας ως αποστολή να συγκεντρώσει την προσοχή τους μήνες που ακολούθησαν το απίστευτο ντεμπούτο του Nintendo Switch με το The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Μια σκληρή πράξη που πρέπει να ακολουθήσετε, αναμφίβολα, αλλά μια πράξη που κατά κάποιο τρόπο κατάφερε η Automata, κερδίζοντας πολλά παιχνίδια της χρονιάς, προσέλκυσε εκατομμύρια θαυμαστές σε ένα προηγουμένως άγνωστο franchise και πουλώντας πάνω από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα σε τέσσερα χρόνια αργότερα.
Η εξέταση γιατί ο Nier έχει σημασία είναι λίγο σαν να κάνεις ένα παζλ προς τα πίσω. Υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους μπορείτε να το αποδομήσετε: είναι το κομψό gameplay που έχει κολλήσει με εκατομμύρια παίκτες σε όλο τον κόσμο ή είναι το μεγαλειώδες σκορ του Keiichi Okabe, που καταρρέει με κύματα συγκίνησης στον παίκτη; Εναλλακτικά, είναι οι ανόητες και εμπνευσμένες μέθοδοι αφήγησης του Automata ο λόγος που χαίρει τόσο μεγάλης εκτίμησης ή μήπως ο ίδιος ο απρόβλεπτος δημιουργικός διευθυντής, ο Yoko Taro, είναι υπεύθυνος για την ώθηση του παιχνιδιού σε θρυλικά ύψη;
Η απάντηση θα μπορούσε απλά να είναι όλα τα παραπάνω. Υπάρχει κάτι τόσο αβίαστα μοναδικό στο Nier Automata όπου κι αν κοιτάξετε, ξεκινώντας από τη στιγμή που κατεβαίνετε από την ατμόσφαιρα ως 2B με προσωπικό όπλο για να πολεμήσετε ορδές ρομπότ στον ουρανό, να προσγειωθείτε σε σύγκρουση και να πολεμήσετε έναν πανύψηλο μηχανικό μονόλιθο με γιγάντια πριόνια , όλα στα πρώτα λεπτά. Οι ενότητες του ντεμπούτου είναι σε μεγάλο βαθμό αντιπροσωπευτικές του τρόπου με τον οποίο το ομαλό και ρευστό gameplay συνδυάζεται με ευφάνταστους εχθρούς για λαμπρές μάχες, αλλά η ιστορία που εκτυλίσσεται αργότερα είναι που πραγματικά αγκάλιασε τους παίκτες για να σχηματίσουν μια κοινότητα.
