Capcom lastatempe anoncis 10-ludon Mega Man Battle Network Legacy Collection, kunigante la ses Game Boy Advance Battle Network-titolojn kaj la diversajn versiojn kiuj estis origine publikigitaj. Mi estas ekscitita de la novaĵo ĉar mi timis, ke ĉi tiuj bonegaj kromproduktoj neniam ricevus reviviĝon kiel la platforma serio Mega Man faris kelkajn jarojn antaŭe. Multaj ludoj de Battle Network estas nuntempe nur haveblaj sur la Game Boy Advance aŭ la nun mortanta Wii U virtuala konzolo, dum aliaj restas ŝlositaj for sur la Nintendo DS. Tamen, granda parto de la serio nun estos disponebla por ĉiu, kiu posedas PlayStation 4, Ŝaltilon aŭ komputilon kun Steam. Estas bonege vidi ĉi tiujn klasikajn ludojn sur modernaj platformoj, kaj mi esperas, ke aliaj kompanioj rimarkas la konservadstrategion kiun Capcom prenis en la lastaj jaroj.
Ĉi-monate, ni ricevis bonegan batalludan kolekton en la trafe nomita Capcom Fighting Collection. Ĝi kunigas havenojn de la usonaj kaj japanaj arkadversioj de la tuta Darkstalkers franĉizo kaj aliajn longe neaktivajn seriojn kiel Red Earth, Cyberbots kaj Super Gem Fighter Mini Mix. Eĉ preter ĉi tiuj pakoj, la serio Capcom Arcade Stadium (nova estas eliro ĉi-monate) plenigas la nebatalan ludmankojn kaj revivigas litanion de aliaj Capcom-arkadludoj. Antaŭ tio, Mega Man ricevis plurajn kolektojn por disponigi la originan serion kaj Mega Man X. Mi estas vere feliĉa havi ĉi tiujn kolektojn pretaj sur mia Ŝaltilo.
Unu el miaj plej ŝatataj partoj de la lastatempaj kolektoj de Capcom estas la arkivaj bildoj kaj dokumentoj inkluzivitaj en la pakaĵo. La fruaj skizoj, konceptarto, kaj aliaj gravaj kaj formaj desegnaj dokumentoj estas klerigaj. Eĉ vidi nur rigardon ĉe la pensprocezo de la dev dum kunmetado de ĉi tiuj klasikaĵoj tiutempe estas mirinda, kaj mi esperas, ke la praktiko fariĝas pli ĝenerala eĉ en nunaj ludeldonoj.
Atari ne estas nomo, kiun vi ofte aŭdas en la videoluda diskurso en 2022, sed eĉ ĝi provas konservi sian heredaĵon viva kaj ludebla. La marko festas sian 50-an datrevenon kun amasa kolekto de rimarkindaj Atari-titoloj el la tuta historio de la kompanio. Digital Eclipse pritraktas la evoluon de Atari 50: La Datrevenfesto, kiu inkluzivas pli ol 90 ludojn tra ses Atari-konzoloj kaj eĉ kelkajn novajn ludojn inspiritajn de kelkaj klasikaĵoj. Ĝi ankaŭ havas templinion de la historio de Atari, kun intervjuoj kun esencaj firmamembroj dum siaj kvin jardekoj.
Mi scias, ke ĉio supre ŝajnas, ke la alirebleco de ludoj plejparte estas en bona loko, sed ankoraŭ estas multe da laboro farenda. Estas multaj obskuraj Genesis-ludoj, kiujn mi sopiras provi, licencaj SNES-ludoj, kiujn mi ree luis, kiujn mi ŝatus sperti denove. Tuta generacio de ludoj en la transiro inter la malfruaj 90-aj jaroj al fruaj 2000-aj jaroj konzolgeneracioj sentas sin perdita kaj estas matura por reviviĝo. Eĉ sportaj titoloj estas kiel polvo en la vento, precipe kiam nova ludo estas publikigita ĉiujare. Mi prenus kolekton de Tiger Woods PGA Tour tuj por ludi tra la PS1 kaj PS2-enskriboj kaj vidi kiel la serio ŝanĝiĝis kaj evoluis laŭlonge de la tempo. Konzoloj kiel la Sega Saturn aŭ Gamecube sentas sin simile kaptitaj en la tempo malgraŭ emulado por ĉi tiuj aparatoj ebla kun la hodiaŭa teknologio. Kelkaj elektitaj ludoj aperis en la lastaj jaroj, kiel Nights Into Dreams kaj Super Mario Sunshine, sed multe pli povas esti farita por konservi tiujn platformojn.
Nintendo kaj Sony iomete klopodis igi ludojn de antaŭaj platformoj disponeblaj por aĉeti aŭ ludi. Dum kelkaj klasikaĵoj fluis sur la nova PlayStation Plus aŭ la Nintendo Switch Online servo, ambaŭ malproksimiĝas de tio, kio povus kaj devus esti ludebla sur nuna aparataro. Aliflanke, Mikrosofto disponigis multajn ludojn denaske en siaj konzoloj, ĝis ludoj publikigitaj sur la OG Xbox, kun grafikaj plibonigoj ne malpli. Se ĉiu grava kompanio komencus fari konsekvencan kaj kunordigitan klopodon konservi siajn antaŭajn generaciojn de ludoj disponeblaj, kiel Xbox kaj Capcom, la videoluda industrio kaj ekosistemo estus multe pli bone.
