Kiam Antoine de Saint-Exupéry unue estis petita flugi la poŝton de Alakanto al Kazablanko, li petis alian piloton, Guillaumet, paroli lin tra la tereno anticipe. Tio estis 1926 kaj aviado estis iom magia komerco. "Guillaumet ne instruis min pri Hispanio," Saint-Exupéry poste skribis, "li faris Hispanion mia amiko. Li ne parolis pri hidrografio, nek populaciociferoj, nek pri brutaro. Anstataŭe, kiam li parolis pri Gaudix, li parolis pri tri oranĝaj arboj ĉe la rando de kampo."
La mondo aspektas tre malsama ol la aero. Malsamaj prioritatoj kaj malsamaj legaĵoj aperas. Tri oranĝaj arboj povas preni superan gravecon. "Iom post iom," konkludas Saint-Exupéry, "la Hispanio sur mia mapo fariĝis pejzaĝo de fabelo."
Saint-Exupéry daŭriĝis por verki realan fabelon, kompreneble, kaj La Eta Princo estas libro en kiu la bruado de frua aviado ĉiam ĉeestas, konstanta varma ronronado ĉe la sojlo de aŭdado. Sed en Vento, Sablo kaj Steloj, la memoraĵo en kiu li priskribas sian laboron sur la poŝtitinero, li daŭriĝas por sugesti ke, en la jardekoj ekde tiuj fruaj bruantaj aventuroj, io estis perdita. Vento, Sablo kaj Steloj estis skribita nur 13 jarojn post lia hispana koncerto, kaj tamen: “Hodiaŭ... la piloto, la inĝeniero kaj la radiofunkciigisto ne enŝipiĝas en aventuron... sed enfermas sin en laboratorio. Ili respondas al instrumentpingloj, ne al la disvolvado de pejzaĝo."
Kiam Antoine de Saint-Exupéry unue estis petita flugi la poŝton de Alakanto al Kazablanko, li petis alian piloton, Guillaumet, paroli lin tra la tereno anticipe. Tio estis 1926 kaj aviado estis iom magia komerco. "Guillaumet ne instruis min pri Hispanio," Saint-Exupéry poste skribis, "li faris Hispanion mia amiko. Li ne parolis pri hidrografio, nek populaciociferoj, nek pri brutaro. Anstataŭe, kiam li parolis pri Gaudix, li parolis pri tri oranĝaj arboj ĉe la rando de kampo.” La mondo aspektas tre malsama ol la aero. Malsamaj prioritatoj kaj malsamaj legaĵoj aperas. Tri oranĝaj arboj povas preni superan gravecon. "Iom post iom," Saint-Exupéry konkludas, "la Hispanio sur mia mapo fariĝis fabelpejzaĝo." Saint-Exupéry daŭriĝis por verki realan fabelon, kompreneble, kaj La Eta Princo estas libro en kiu la bruado de frua frua. aviado ĉiam ĉeestas, konstanta varma ronronado ĉe la sojlo de aŭdado. Sed en Vento, Sablo kaj Steloj, la memoraĵo en kiu li priskribas sian laboron sur la poŝtitinero, li daŭriĝas por sugesti ke, en la jardekoj ekde tiuj fruaj bruantaj aventuroj, io estis perdita. Vento, Sablo kaj Steloj estis skribita nur 13 jarojn post lia hispana koncerto, kaj tamen: “Hodiaŭ... la piloto, la inĝeniero kaj la radiofunkciigisto ne enŝipiĝas en aventuron... sed enfermas sin en laboratorio. Ili respondas al instrumentpingloj, ne al disvolvado de pejzaĝo.” Legu pli Eurogamer.net
