Sony, tre kiel Nintendo antaŭ ili, atingis punkton de sekureco laŭ sia markoforto kaj la potenco de la IP kaj studioj kiujn ili uzas sub la ombrelo de sia unua partio. Kion ĉi tio signifas, do, estas, ke Sony komprenas, ke ĝi povas fari aferojn laŭ siaj propraj kondiĉoj. Ĝi komprenas, ke homoj neeviteble devos aĉeti PlayStation por ludi la plej altnivelajn ludojn, kiujn vi ne povas akiri aliloke - ĉar Sony estas tiu kiu faras ilin. Do ne gravas kiom malbona la gazetaro ĉirkaŭ la movoj de Sony fariĝas, aŭ kiom longe Sony daŭras sen fari gravajn anoncojn. Sony havas nenion por pruvi. Ĉio, kion ĝi devas fari, estas daŭrigi fari tion, kion ĝi faris dum la lasta jardeko - kaj homoj aĉetos PlayStation.
La spektaklo de hieraŭ, la unua granda PlayStation-spektaklo en preskaŭ jaro, estis esence spektaklo prezentita de merkatgvidanto kiu komprenas ĉi tiun pozicion. Ĝi estis, tre laŭvorte, pli de la sama. Por multaj homoj, kiuj eble esperis, ke Sony eliru kaj faru maldekstre-kampajn anoncojn por generi hype kaj intereson kiel ili faris en la malfrua PS3 kaj frua PS4-epokoj, eble ĉi tiu spektaklo hieraŭ estis seniluziiga. Sed finfine, tio, kion ĝi liveris, estis pli ĝuste la sama speco de biletprezo, por kiu homoj estas surŝipe kun PlayStation - ni povis vidi pli da kinematografiaj rakontaj agaj aventurludoj de la studioj de Sony, ni vidis kelkajn bonegajn triajn kunlaborojn, ni ricevis por vidi iujn plurplatformajn ludojn, ni vidis kelkajn indie-ludojn, kaj ni vidis Deathloop kaj GTA5, kiuj ambaŭ estos fiksaĵoj de Sony-spektakloj ĝis la fino de tempoj.
Nenio estis vere mirinda. Mi volas diri, jes, Sendorma Wolverine ludo estas teknike surpriza, sed ĝi ne estas vere anonco pri maldekstra kampo, ĉar prioritato por Marvel-ludoj de Sony jam estas fiksita. Kaj por esti honesta, mi pensas ke estas bone nenio estis mirinda plu. Je ĉi tiu punkto, mi scias, kion PlayStation faras, kaj mi scias kion atendi de ĝi, kaj tion mi volas de ĝi. Male al Xbox, kiu ankoraŭ trovas sian voĉon kaj estetikon koncerne unuan partion, PlayStation, kiel Nintendo, nun havas difinitan pozicion kaj formulon por kio funkcias - kaj tiel, donante al homoj pli da tio, kio faris PlayStation tiel granda por komenci. estas absolute bonega afero farendaĵo kun nova spektaklo.
La paŝado de la spektaklo estis bonega - tre malmulte gajnas la manieron de lanugo, kaj nur ludo post ludo post ludo. Mi vidis iun senton interrete, ke individuaj ludantaŭfilmoj aŭ segmentoj emis treni, sed honeste, mi tute ne sentis tiel. La plej granda parto kiun ni vidis de iu ajn ludo estis 3-4 minutoj, do se vi ne ŝatis kio estis sur ekrano, vi ne devis toleri ĝin tro longe. Tio, kune kun la konferenco estanta tondigita de la speco de plenigaĵo kiun surscenejaj spektakloj kutime havas, signifas ke tio estis rapida moviĝanta spektaklo - ŝika kaj bone produktita, rapida kaj rapida moviĝanta.
La reala enhavo ankaŭ estis sufiĉe solida, kaj dum homoj ebriis je tiel nomata "interna" ekzaltiĝo atendante Bluepoint. metalo Gear refilmigo kaj PlayStation-ekskluzivo Silent Hill estis verŝajne seniluziigitaj, ni fakte povis vidi sufiĉe da bonegaj aspektantaj venontaj ludoj - Malparolema (iuj realaj ludaj bildoj, trapasado kaj movebleco aspektas bonegaj, ĉio alia estas neklara); Stelmilito: Kavaliroj de la Malnova Respublikoc refilmigo (ekscita propono, sed malfacile vere alkroĉita sen ia ludado, aŭ io ajn krom CG vere); Projekto EVE (kiu aspektis kiel surprize interesa agoludo); triapartneraj plurplatformaj titoloj, kiel ekzemple La Mirlando de Tiny Tina, Rainbow Six Extraction, Alan Wake, kaj Gardistoj de la Galaksio; ankoraŭ pli da rigardoj Deathloop kaj GTA5, ĉar ni neniam povas havi sufiĉe (ĉi-lasta, surprize, prokrastita ĝis frua venontjare); Ghostwire Tokio (kiu aspektis sufiĉe bonorde!); chia, verŝajne unu el la plej ĉarmaj kaj interesaj aspektantaj ludoj montritaj; kaj tiam ni pluiris al la PlayStation Studios-segmento.
Eĉ ĉi tie, sincere, nenio estis vere neatendita, kun unu evidenta elstara. Granda Turismo 7 aspektas bonege, kaj Spider-Man 2 promesas vere ekscitan daŭrigon al la 2018-ludo kaj mejloj moralo, sed ambaŭ el tiuj estas atendataj daŭrigoj (same kiel daŭrigoj kiuj jam estis montritaj/anoncitaj/diskutitaj/agnoskitaj antaŭe). Wolverine de Insomniac estas ekscita propono, sed ni povis vidi neniun ludadon, ni apenaŭ povis vidi iun ajn.aĵo tio donus al ni ideon pri kia estas la ludo. La anonco de Naughty Dog estis sufiĉe seniluziiga - Neesplorita: Heredaĵo de Ŝtelistoj povas esti ekscita pro tio, ke ĝi finfine alportas Nathan Drake al komputilo, sed por PlayStation-posedantoj, devi pagi plenan prezon monon por akiri la saman ludon kiel ĉe la PS4 sed kun framfrekvenco kaj rezolucia akcelo estas neakceptebla, kaj espereble estos. ĝisdatigvojo por ekzistantaj posedantoj pri kiu ni lernos pli proksime al lanĉo.
Sony elektis fini la spektaklon Ragnarok, kaj tio estis bonega ideo, ĉar Ragnarok aspektas sensacia. Ĝi aspektas kiel Sony Santa Monica, kiuj ĵetas Ragnarok estas la konkludo de la norena rakonto, ĉiuj eniras kaj prenas ĉiujn religojn, kiujn la origina ludo enkalkulis. Kion ni vidis jam montris al ni pli diversajn malamikojn, kio aspektis esti pli grandaj kaj pli diversaj aro-pecoj kaj estroj, kaj pli loĝata mondo kun pli da NPC-oj; do ĝi jam aspektas Ragnarok povus fini plenumi la promeson de 2018, ludo kiu metis la fundamenton por unu el la plej grandaj ludoj iam ajn, sed neniam tute atingis tiun nivelon mem.
Finiĝante sur Ragnarok, Kaj efektive, sur segmento koncentrita nur sur siaj propraj ludoj, kiuj ankaŭ inkludis Wolverine, estis saĝa elekto. Kvankam la fruaj partoj de la konferenco eble finis seniluziigi multajn el la spektantaro de Sony, kiu tradicie agordus spektaklon kiel ĉi tiu, Ragnarok kaj Wolverine signifis ke la spektaklo subskribis for sur infero de alta noto, kaj ke la longedaŭra impreso por la spektaklo finis esti pozitiva - eĉ se ili eble estis seniluziigitaj aŭ subvenitaj kun kio antaŭe venis.
Sed honeste, mi ne pensas, ke iu ajn, kiu vere ĝuas PlayStation kaj la stilon de ludoj, kiujn PlayStation puŝas, povus esti seniluziigita de la hieraŭa spektaklo. Ĝi eble ne estis plej alta nivela spektaklo sur la sama nivelo kiel la legendaj spektakloj de Sony E3 2015 aŭ 2016, sed ĉe ĉi tiu punkto, ĝi ne devas esti. Je ĉi tiu punkto, Sony scias kion homoj ŝatas, kaj doni al ili pli da tio estas ĉio, kion ĝi devas fari. Kaj tion ili faris hieraŭ, kaj kion ni finis estis spektaklo kiu pentris promesplenan bildon de la estonteco de PlayStation.
Noto: La opinioj esprimitaj en ĉi tiu artikolo estas tiuj de la verkinto kaj ne nepre reprezentas la vidojn de, kaj ne devus esti atribuitaj al, GamingBolt kiel organizo.
