Dum Mass Effect kaj The Expanse ambaŭ vidis siajn komencojn antaŭ pli ol jardeko, nur ĝis mia mizera enfermo-sperto mi komencis serĉi ion novan por tiu sciencfikcia juko kaj mi trovis ĉi-lastan. Dum Mass Effect verŝajne ĉiam tenos tiun lokon ĉe la unua por mia plej ŝatata spacopera ludo, ĝi estas The Expanse kiu rapide grimpis al la rangoj kiel nova amo. En ambaŭ, ĝia romanigo kaj televidserialo, la laboro de James SA Corey detronigis similaĵojn de personaj favoratoj kiel Stargate, Star Trek kaj Stelmilito. Kvankam estas multaj manieroj en kiuj ambaŭ diferencas, estas La Vastaĵo, kiu plenigis la truon en mia koro lasitan de Bioware post-Mass Effect 3.
Related: La Gardantoj Estas la Plej Interesa Vetkuro de Mass Effect
Mi neniam estis iu malkontenta de la fino de Mass Effect 3. Fakte, mi vere amis ĝin kaj asertas, ke ĝi estis taŭga konkludo al la trilogio, sed sendepende de kiel vi sentas pri la finalo, Mass Effect 3 estis antaŭ preskaŭ jardeko. La sekva enskribo de Bioware, Andromeda, estas meza daŭrigo, kiun mi povas nur resumi kiel bona, mi supozas. Kiel iu, kiu senfine reludis la trilogion, eĉ antaŭ ĝia Legenda Eldono-eldono, estas malfacile nei, ke moderna Bioware mankas, kaj mi malesperas por la kontento kiun Mass Effect iam alportis al mi.
Jen kie La Vastaĵo eniras, kaj mi sincere bedaŭras ne kapti la unuan romanon reen en la glortempo de Mass Effect. Tre al mia ĝojo, mi malkovris la serion ĉe la pinto de mia mizero dum la nova enfermo de 2020. Mia partnero kaj mi strebis ĉiujn kvar sezonojn en nur kelkaj semajnoj, kio igis min senprokraste mendi ĉiujn romanojn publikigitajn ĝis nun. Ĝi estas brila miksaĵo de nereala kaj reala, ege nekredebla rakonto en kredebla mondo. La Vastaĵo estas foriro de la stulteco de Stelmilito, malsovaĝante ĝiajn pli ĉiopovajn fortojn en maniero kiel kiu tenas ilin sufiĉe realismaj ke ĝi ludas laŭ kelkaj el la realaj reguloj de ĉiutaga vivo. Do, ĝi pli harmonias kun Mass Effect, dancante inter spaca magio kaj scienco anstataŭ plene ĉirkaŭpreni unu aŭ la alian.
Ambaŭ serioj traktas alimondan minacon, al kiu la galaksio malrapidas respondi, sed eĉ ne ĝiaj plej evidentaj similecoj kontentigas ion ajn ME Trilogy-bluson. La dramo kaj emocio de karakterrilatoj superbrilas multajn el la hej-ni-marsaj pecoj. La scenaro kaj mondkonstruado de The Expanse estas same ekscitaj kiel tio, kion vi renkontas en Mass Effect, kaj mi ĉiam multe pli interesiĝis pri la politika intrigo kaj ĉeno de kaoso estigita de la minaco de la Rikoltistoj ol la Rikoltistoj mem. La sama validas por kiel la rolantaro de The Expanse respondas al la Protomolecule, la originala granda malbona por tiu mondo. Nek la Protomolecule nek la Rikoltistoj estas tro kaptivaj solaj, sed servas ilian celon kiel ĉiam minacanta ekzisteca minaco kiu funkcias kiel aparato por movi la multe pli interesajn intrigpunktojn.
Kvankam estas vero, al La Vastiĝo mankas ĉifona skipo de eksterteraj kunuloj, verŝajne unu el la plej grandaj altiroj de Mass Effect, ĝi kompensas ĝin en multaj aliaj manieroj. Homoj estas sufiĉe volatilaj, ne necesas ĵeti aliajn speciojn tien por konservi aferojn interesaj, kaj la duopo malantaŭ la plumnomo James SA Corey scias tion. Vi havas homojn loĝantajn sur la Tero, Marso, kaj ene de la Asteroida Zono de nia galaksio, mallongigita al nur la Zono. La du superpotencoj, Tero kaj Marso, luktas por formi unuiĝintan fronton, eĉ antaŭ danĝero, kaj ili ambaŭ fidas je ekspluatado de la homoj de la Zono. Dum mi trovis, ke la lukto de Mass Effect por unuigi amason da eksterteraj rasoj kune por alfronti la Rikoltistojn estas ekscita, ĝi estas la Vastaĵo, kiu rakontas pli konvinkan rakonton ĉi tie. Vi eble ne ricevas tiujn eksterterajn renkontojn, sed kaj la televidserialo kaj la romanoj de The Expanse funkcias bone sen ili. Ĝi ne estis eĉ ĝis mi estis bone en la serio ke mi rimarkis ke mi eĉ mankis tiujn momentojn de Mass Effect.
Miaj plej ŝatataj pecoj de Mass Effect kaj The Expanse estas la strangaj momentoj, kie ili sentas, ke ili estas iom pli proksime al ĉi tiu galaksio ol galaksio malproksime. La stulta lukto raciigi super-rapidan kosmovojaĝon, la pseŭdo-sciencon malantaŭ alimondaj infektoj, la dolore precizaj portretadoj de homoj rifuzantaj kuniĝi - ĉio el ĝi, ĉi tiuj estas la manieroj kiel la Expanse kaj la origina Mass Effect-trilogio rilatigas loze. Mi estas multe pli altirita de la komunaj temoj, ol strange specifaj intrigpunktoj kiuj havas similecojn (precipe konsiderante ke tio estas ĉiu alia sciencfikcia serio, ĉiuokaze). Ĉu vi preferus legi ĝin aŭ spekti ĝin, The Expanse ne seniluziigas, kaj se vi estas enuigita Mass Effect-adoranto, ĝi certe tajdos vin.
