Ĉu vi sciis tion Persona 5 inventis ĵazmuzikon, la ruĝan koloron, kaj turnobazitajn batalsistemojn? Mi scias ĝuste - Atlus estas ĉi tie farante pli signifan kulturan efikon ol la Katedralo de Notre Dame kaj Mona Lisa kune. Krom ke ĝi ne inventis iun ajn el tiuj aferoj, malgraŭ tio, ke granda parto de la admiranto ŝatus konvinki vin, ke ĝi faris. Estas kiel tiu ĉi tweet pri la ulo, kiu nur iam vidis Boss Baby, kaj rigardante alian filmon, ĉio estas kiel: "Mi ricevas seriozajn vicojn de Boss Baby de ĉi tio." Aŭ la tweet de Elon Musk pri kiel Lokio estas reala agado Rick & Morty. Kiom ajn mi adoras Personan 5, mi pensas, ke ĝi povus esti la Boss Baby de JRPG-oj. Antaŭ ol vi nuligi min en forgeson, bonvolu aŭskulti min.
Persona 5 metis la serion sur la mapon, kvankam ĝi malrapide sed certe konstruis tutmondan spektantaron kun la lanĉoj de Persona 3 kaj Persona 4 en antaŭaj generacioj. Estis nur demando de tempo ĝis la ora ansero de Atlus trapikis la ĉielon kaj neniam rigardis malantaŭen, kaj tiu momento finfine okazis kun Persona 5. La vanila liberigo, Royal, kaj Strikers ĉiuj estis monstrosukcesoj, manĝitaj de malsata. admiranto kiuj simple volas vidi pli de ĉi tiu mondo kaj ĝiaj karakteroj. Dum la skribo estas sternita de problemaj elementoj kaj plenkreskaj roluloj, kiuj meritas pli bonan, la kerna mesaĝado kaj temoj de junuloj batalantaj kontraŭ aŭtoritato ankoraŭ resonas kun tiom da, kaj tio sufiĉis por ke ĝi atingu furoraĵon.
Related: Persona 5 Royal Sur Xbox Game Pass Povus Ŝanĝi La JRPG-Pejzaĝon
Kiam Shin Megami Tensei 5 estis montrita dum la plej nova Nintendo Direct, multaj spektantoj estis ekscititaj vidi ludon kiu prenis klaran inspiron de Persona 5 dum vi enriskiĝis tra post-apokalipsa mondo por varbi monstrojn kaj renkonti kelkajn samideanajn karakterojn. La ironia afero estas, ke Shin Megami Tensei estas la ludo mem kiu generis Personan en la unua loko, kun la posedaĵo forlasante la titolon de sia antaŭulo ĉar ĝi malrapide sed certe superis ĝin. Shin Megami Tensei nun estas la niĉa gefrato, altirante frakcion de la spektantaro malgraŭ ekzekuti multajn el ĝiaj mekanikoj kaj rakontelementoj en la sama maniero. Ĝi ne estas preskaŭ tiel eleganta kaj estas evidente malmoderna, sed estas domaĝe, ke ĝia heredaĵo estas tiel facile forgesita.
La 25-a datreveno de Persona estas tuj ĉirkaŭ la angulo, kaj kvankam mi dubas, ke ni vidos multon de ĝiaj pli fruaj titoloj, mi amus vidi ĉi tiujn gemojn alportitajn en la spoton, eĉ se nur por doni historian lecionon al tiuj, kiuj nur lastatempe falis. enamiĝinte kun la serio. Kaj mi ankaŭ ne volas diri ĉi tion laŭ la maniero "Mi estis en ĝi antaŭ ol ĝi estis mojosa". Eldonita por la origina PlayStation en 1996 kiel Revelations: Persona , la unua ludo en la serio estas tre arkaika laŭ la hodiaŭaj normoj, tamen ĝi daŭre konservas multajn el la tropoj kaj arketipoj kiujn ni vidas en Persona 5. Ĝi estas pli malhela sperto, denove sekvante grupo de gimnazianoj kiam ili trovas sin kun la kapablo alvoki monstrojn kiam ĝenerala komploto malvolviĝas antaŭ ili. Tamen ne atendu altnivelan waifu-materialon kaj animean melodramon - ĉi tio venas de tempo antaŭ ol ĉiuj tiuj aĵoj estis hip kaj mojosa.
Konsiderante la epokon de ĝia lanĉo, multe de ĝia skribo kaj temoj ne eltenis la provon de la tempo, sed ĝi restas tre defia RPG por tiuj kun reala malmola punkto por tiaj aferoj. Mi elektus por la PSP-refilmigo se vi ludos ĝin hodiaŭ, parte ĉar ĝi ĝisdatigas la vidaĵojn, lokalizadon kaj mildigas la datitan naturon de batalo kaj esplorado. Tamen ne atendu ion kiel Persona 5, ĉar ĝi ne povus esti pli malproksimigita de kie aferoj eventuale evoluus. Persona 2 denove komencis vivon sur PlayStation antaŭ ricevi ĝisdatigitan PSP-havenon dum jardeko poste. Multaj priskribis la serion kiel kolekton de dormantsukcesoj antaŭ la alveno de Persona 3, kiam okcidentaj sintenoj direkte al ĝi ŝanĝiĝis kaj Atlus rimarkis ke eble ĝi sidis sur ebla orminejo.
La dua epizodo ankaŭ ricevis rektan daŭrigon anstataŭe de rafinita liberigo en la vejno de FES, Golden, aŭ Royal. Ĝi estis daŭrigo de sia ĝenerala rakonto, kaj unu kiu faris konvinkan laboron konstrui universon kiu restis netuŝita ekde tiam. Mi lastatempe prenis Twitter kaj esprimis mian eksciton pri Persona 3 Remake kaj Golden adaptitaj al novaj konzoloj, sed multaj el la respondoj deziris revenon al la unua Persona kaj Persona 2 - eble kompilo kiu remasterigas la PSP-refilmojn kaj adaptas ilin por novaj publikoj. Mi ne certas kiom varme ricevita io tia estus, sed mi sentas, ke ĝi gravas por konservi markon, kiu kreskis multe preter siaj originoj. Ĝi estas tutmonda potenco nun, farante ĉiam pli grave revizii tion, kio ebligis ĉion unue.
Dum mi ege volas vidi Personan 3 ricevi signifan remasterigon aŭ eĉ refilmigon kadre de la 25-a datreveno, mi volonte lasus ĉi tiun gliti se pli malnovaj ludoj okupus la ĉefan scenejon. Persona 3 jam ricevis plibonigitan kaj porteblan version, kvankam ĝi estas koŝmaro ludi sur modernaj platformoj. Mi imagas, ke Atlus baldaŭ profitos sian popularecon per io tia, sed tio ne devus rezultigi la malĝojon de Persona kaj Persona 2. Tiuj ludoj estas bonegaj, kaj se mi estas malakra, granda plimulto de ŝatantoj verŝajne havas' Mi ludis ilin aŭ eĉ ne scias, ke ili ekzistas. Kiel mi menciis ĉe la supro de ĉi tiu peco, Persona 5 estas sange bonega, sed ĝi estas ofte traktata kiel la sola kaj sola JRPG kiu gravas, kiam la historio malantaŭ ĝi estas same riĉa kaj influa. Atlus estus saĝe ne forgesi tion.
sekva: La Nova Harartondado de Zelda Estas Pli ol Moda Deklaro, Ĝi Estas Signo De Kresko
