na een recent verslag, Ubisoft heeft het bestaan ervan bevestigd Assassin's Creed Infinity, wat in wezen een live-serviceplatform is dat de komende jaren als thuisbasis voor de serie zal fungeren. Hoe cynisch het ook mag lijken, we hadden dit allemaal moeten zien aankomen. Assassin's Creed Het ging altijd om kwantiteit boven kwaliteit, waarbij de prachtige werelden werden gevuld met allerlei soorten speurtochten, personages en schatten om te ontdekken waardoor spelers zichzelf honderden uren lang konden verliezen.
Walhalla was de meest ambitieuze inzending tot nu toe, en ook de grootste, waarbij Ubisoft bevestigde dat er een tweede jaar ondersteuning na de lancering op komst is na de lancering van twee enorm succesvolle uitbreidingen. Zodra dat voorbij is, lijkt het erop dat Infinity de leiding zal nemen en zal fungeren als een ecosysteem dat is ontworpen om een aantal historische omgevingen onder één samenhangende vlag te huisvesten. Vanuit economisch en toekomstbestendig perspectief is dit een volkomen zinvolle stap. Het is er echter een die lijkt te vergeten wat Assassin’s Creed in de eerste plaats zo aantrekkelijk maakt, wat verder gaat dan alleen het vullen van ons met regelmatige inhoudsupdates en kaarten die de voorkeur geven aan materiële overdaad boven betekenisvolle inhoud.
Zie ook: Monster Hunter Stories 2 recensie – Rijd of sterf
“In plaats van het stokje van game naar game door te geven, zijn we ervan overtuigd dat dit een kans is voor een van de meest geliefde franchises van Ubisoft om zich op een meer geïntegreerde en collaboratieve manier te ontwikkelen”, aldus de officiële blogpost, wat lijkt te bevestigen dat reguliere games zoals we die kennen voor deze serie tot het verleden behoren. Assassin’s Creed evolueert al jaren om in dit specifieke model te passen. Hoewel Origins weinig met RPG-systemen bezig was, zouden Odyssey en Valhalla deze verder uitbreiden met dieper uitrustingsbeheer, optionele cosmetica en zelfs seizoensevenementen die lijken op Destiny 2 en Overwatch.
Valhalla is gevuld met de gebruikelijke live-service-attributen, waarvan ik denk dat dit een fundamenteel onderdeel van het toekomstige pakket zal zijn. Ik weet zeker dat sommigen het geweldig zullen vinden, maar voor mij is het een teken om weg te lopen. Ik had al moeite om in Valhalla te investeren, omdat ik wist dat wat het van mij vroeg te groot was als ik ooit alles wilde zien wat deze weelderige kijk op de Vikinggeschiedenis te bieden had. Wrath of the Druids wist mijn aandacht te trekken, grotendeels omdat de uitbreiding zichzelf presenteerde als een op zichzelf staande ervaring, een ervaring die bestond ver weg van de drukte van de uitgestrekte open wereld en tegelijkertijd een ingesloten verhaal bood waar van genoten kon worden en die met rust gelaten kon worden zodra alles klaar was. gezegd en gedaan.
De hoofdgames zijn simpelweg niet meer zo en kiezen ervoor om je volledig betrokken te houden bij de doelstellingen, zelfs als de actie van moment tot moment hol aanvoelt. Een deel van mij maakt zich zorgen dat het volledig vertalen naar een live-servicemodel ertoe zal leiden dat deze excursies achterwege zullen blijven ten gunste van iets groters, iets groters in omvang dat simpelweg niet goed genoeg is samengesteld om een blijvende indruk achter te laten.
Abstergo en het Animus-programma zullen waarschijnlijk de basis vormen voor Assassin’s Creed Infinity in het universum en fungeren als uitvalsbasis voor spelers om toegang te krijgen tot een aantal verschillende locaties. Elk seizoen kan een nieuwe stad of locatie met zich meebrengen, een met zijn eigen individuele boog die tegelijkertijd bijdraagt aan een groter verhaal. In dit opzicht heeft het veel potentieel voor gevechtspassen, seizoensbetrokkenheid en misschien zelfs een eigen kijk op de groeiende populariteit van virtuele metaverses. Het leent zich echter ook voor een trend van onnodig grote open werelden en inhoud omwille van de inhoud, waardoor studio's gedwongen worden eindeloze stromen wapens, kostuums, speurtochten en alles wat ze verder nodig achten uit te pompen om de retentie van spelers hoog te houden en het geld Zoals ik al zei, ik haat het om cynisch te zijn, maar de manier waarop Ubisoft de afgelopen jaren zaken heeft gedaan, versterkt alleen maar veel van mijn zorgen, die nu allemaal werkelijkheid worden.
Oneindigheid voelt als een bitterzoet teken van een toekomst die ik misschien net iets te koppig ben om te accepteren. Jarenlang heb ik door de scheuren in het openwereldontwerp van Ubisoft kunnen kijken, of het nu in Assassin’s Creed, Far Cry of zelfs The Crew is. Ze zijn allemaal gebouwd op hetzelfde model, waarbij een kaart gevuld is met dingen die je kunt doen en het jouw taak is om eropuit te gaan en ze allemaal te doen. Valhalla heeft uitstekend werk geleverd door dit een samenhangender gevoel te geven, alsof je natuurlijke ontdekkingen deed op een vergelijkbare manier als Breath of the Wild, maar het was nog steeds te gemakkelijk om te zien hoe alle componenten in elkaar zaten. Een live-servicebenadering loopt het risico deze kunstmatigheid te bevorderen, en niet op een manier die deze games recht doet.
Ubisoft beschikt over een gevestigde bibliotheek met eigendommen die gemakkelijk kunnen worden vertaald in toekomstige live-servicezaken, zeker als het economische plaatje vruchtbaarder blijkt te zijn. Far Cry zou een vergelijkbare aanpak kunnen hanteren als Assassin’s Creed, terwijl Rainbow Six Siege zichzelf al lang geleden heeft gevestigd als een van de grootste shooters ter wereld. Het wordt steeds gebruikelijker dat grote ontwikkelaars van spelers verwachten dat ze hun aandacht de hele tijd aan één game besteden en investeringen in regelmatige updates eisen om te voorkomen dat ze iets missen en achterblijven. De markt is al verzadigd, en zal nog meer verzadigd worden als we zien dat RPG-giganten als Assassin’s Creed zich bij de gelederen voegen. Ik ben er niet van overtuigd, maar ik blijf bij mijn oordeel, aangezien Infinity waarschijnlijk nog enkele jaren verwijderd is van de lancering. Had een andere naam kunnen gebruiken als ik het wist Halo Oneindig is toch al een ding.
