In Book Club bekijken we boeken over de videogame-industrie en de makers ervan, en bieden we onze indrukken en inzichten met betrekking tot het schrijven erin. Gedeeltelijke recensie, gedeeltelijke reflectie, Book Club is een geweldige manier om iets nieuws te lezen over al onze favoriete tijdverdrijf.
Bestel een exemplaar van Druk op Reset hier.
- Geschreven door Jason Schreier
- Uitgever: Grand Central Publishing (11 mei 2021)
- Lengte: 320-pagina's
- ISBN-10 1538735490
Ik wil overdrijving vermijden terwijl ik dit typ, maar ik denk niet dat ik overdreven dramatisch ben door te zeggen dat het nieuwste werk van Jason Schreier, Druk op Reset: ruïne en herstel in de videogame-industrie, is een van de belangrijkste boeken over de videogame-industrie die de afgelopen jaren is gepubliceerd. Druk op Reset is een kijkje in de sluitingen van verschillende opmerkelijke ontwikkelstudio's voor videogames de afgelopen tijd. Van Dead Space-ontwikkelaar Visceral tot BioShock-meesterbreinen Irrational, er zijn veel opmerkelijke ontwikkelingshuizen geweest waar fans ongetwijfeld nieuwsgierig naar zullen zijn geweest. Terwijl Schreier zich verdiept in het ‘waarom’ achter de reden waarom ze zijn gesloten, ontdekt hij niet alleen de ingewikkelde logistiek van hun verhalen, maar ook het meedogenloze systeem van inefficiëntie en hebzucht dat hieraan debet is.
Het systeem in kwestie is schokkend zowel door zijn onbekwaamheid als door zijn roofzucht. Zoals Schreier onthult, kan een hele studio in een oogwenk worden weggevaagd als een enkele ‘beroemde’ ontwikkelaar besluit te vertrekken, zoals het geval was met Ken Levine en Irrational. Studio's kunnen ook nauwkeurig de ontwerpmandaten van bedrijfsopperheren volgen, mandaten die soms geen zin hebben, en toch worden gesloten. Dat was de situatie voor Mythic toen de mobiele verjonging van Dungeon Keeper met vijandigheid en zwakke verkopen werd geconfronteerd. De ontwerpkeuzes die door de massa werden bekritiseerd, waren juist de ontwerpkeuzes waarvan EA volhield dat ze in het spel zouden voorkomen. Net zo verwoestend zijn de gevallen waarin management zonder toezicht, zoals 38 Studios, het slachtoffer wordt van onervarenheid en roekeloosheid. De verhalen erin Druk op Reset zijn fascinerend om te lezen, maar tegelijkertijd ook frustrerend. Zoals Schreir aantoont, bevindt een overweldigend aantal banen in de sector zich in een voortdurende staat van verandering en instabiliteit. Het zou begrijpelijker zijn als de industrie zelf in een vergelijkbare staat zou bestaan, maar met winsten in de miljarden en bedrijfsleiders die lucratieve salarissen en bonussen binnenhalen, is dit niet het geval.
Journalist Jason Schreier
Druk op Reset communiceert onbeschaamd hoe de eindeloze reeks ontslagen en studiosluitingen meer een constructie is van overijverige accountants die aandeelhouders tevreden stellen dan iets anders. Schud de lichamen van ontwikkelaars net genoeg rond en plotseling lijkt de kwartaalgroei van het bedrijf exponentieeler: die lichamen en hun levensonderhoud zijn verdoemd. Bovendien zijn studio's die opereren onder toezicht van bedrijven als EA of 2K overgeleverd aan administratief toezicht. Een functie of mechanisme wordt vaak uit het raam gegooid of gewijzigd als men denkt dat het niet genoeg winst zal opleveren (zoals vooral kenmerkend is voor de ontwikkeling van mobiele games).
Als onderzoekstekst, Druk op Reset is iets waar fans en consumenten echt de tijd voor moeten nemen om het te lezen als ze niet bekend zijn met de innerlijke werking van game-ontwikkeling. De studio's geportretteerd in Druk op Reset zijn niet noodzakelijkerwijs een representatie van de gehele industrie, maar illustreren niettemin situaties die vrij vaak voorkomen. Kwesties als crunch, dat ook wordt benadrukt in Druk op Resetgaan hand in hand met enkele van de andere systemische problemen die in het boek worden benadrukt en die eveneens door de sector als geheel moeten worden aangepakt. In alle eerlijkheid hebben bedrijven die IP’s en studio’s bezitten zeker het recht om te beheren hoe zij dat nodig achten, maar de situatie voor zoveel ontwikkelaars en studio’s is zo duidelijk oneerlijk en vluchtig dat boeken als Druk op Reset zijn essentieel om deze entiteiten (hopelijk) meer verantwoordelijk te maken voor twijfelachtige managementbeslissingen.
Druk op Reset is een luchtig boek; het kostte me slechts een paar dagen om er doorheen te komen dankzij Schreiers vlotte proza en minzame humor. Soms had ik het gevoel dat het boek een beetje overbodig kon zijn, waarbij punten soms meer dan noodzakelijk werden herhaald. Ook al was het de bedoeling het geheugen van de lezer op te frissen, sommige passages (hoe klein ze ook waren) werden onnodige vernieuwingen. Ik vond ook dat het handjevol verwijzingen naar Donald Trump schokkend was en geen enkel doel leek te dienen binnen de context van het verhaal. Op een gegeven moment zou een ontwikkelaar zich zorgen hebben gemaakt over wat Trump tweette, en ik wist niet hoe relevant het was om hierop te wijzen. Als het bedoeld was als een knipoog-en-duw-moment van herkenbaarheid of gewoon grappig bedoeld was, viel het volkomen plat.
Ik was op dezelfde manier in de war door Schreiers schrijven over Curt Schilling. De voormalige MLB-werper was de oprichter van het inmiddels ter ziele gegane 38 Studios. Toen Schreier het gedeelte van het boek begon af te ronden dat het lot van 38 Studios besprak, verviel hij in commentaar op de politieke voorkeuren van Schilling, een onderwerp dat geen waarneembaar verband hield met het verhaal dat in Druk op Reset. Openbare informatie over de sluiting van dat ontwikkelingshuis heeft ook geen enkele connectie met de politiek van Schilling, dus het opnemen ervan hier voelde niet op zijn plaats. Misschien was dit weer een moment waarop Schreier een soort opleving of wetende reactie van de lezer verwachtte, maar ik stond opnieuw verbijsterd. De politiek is zeker een prominent onderdeel geweest van het nationale discours, maar de tussenkomst ervan, zelfs op een kleine manier, is daarin meegenomen Druk op Reset werkte niet.
Terwijl Schreier zich omwikkelt Druk op ResetEen onderwerp waar hij zich op bewonderenswaardige wijze mee bezighoudt, is vakbondsvorming. Er zijn steeds meer stemmen van experts en leden van de ontwikkelingsgemeenschap die oproepen tot vakbondsvorming als een poging om eerlijke lonen te garanderen en om de gewelddadige cyclus van studiosluitingen te bestrijden. Schreier geeft toe dat hij niet weet of dat zo is de oplossing voor het probleem, maar het is zeker een mogelijk een. Ik vind het bewonderenswaardig als een schrijver eerlijk kan zijn over zijn ideeën en er niet honderd procent zeker van is of ze goed of fout zijn. Ik weet eerlijk gezegd niet waar ik sta als het gaat om vakbondsvorming in de videogame-industrie, maar Druk op Reset maakte duidelijk dat er krachten binnenin zitten die niet willen dat een dergelijke regeling werkelijkheid wordt. Wat dat uiteindelijk betekent, is een onderwerp dat ik graag verder onderzocht zou zien, en ik zou het steunen als Shreier degene is die dat doet.
Druk op Reset is het soort onderzoeksjournalistiek waar de industrie meer van nodig heeft. Na zoveel decennia van geweldige winsten en grote stappen om een zogenaamd legitiem onderdeel van entertainment en kunst te worden, zowel hier als in het buitenland, lijkt het bizar dat vergankelijkheid de norm is voor talloze ontwikkelaars van videogames. Schreier neemt een ingewikkeld onderwerp en ontwart het zodat iedereen het kan innemen en er een mening over kan vormen. Ik raakte ontmoedigd door de overduidelijke hebzucht en dwaasheid die zoveel van de studiosluitingen veroorzaakte die in het boek worden beschreven, maar ik bleef ook met enige hoop achter dat Schreier, door er de aandacht op te vestigen, hopelijk helpt de industrie in de goede richting te duwen. . Bestel gerust een exemplaar van Druk op Reset via bovenstaande link of bij een boekhandelaar naar keuze.
De post Boekenclub: druk op Reset: ruïnering en herstel in de videogame-industrie verscheen eerst op Nintendojo.
