Mijn vader werd geboren een dag nadat Engeland het WK won in 1966 - zo lang is het geleden dat Engeland in een grote finale speelde. Ik herinner me de Seaman lob, de Rooney-stempel, de Wally met de Brolly, het spookdoel van Lampard, IJsland, oh zo veel penalty's... Ik heb ons veel zien verliezen. Ik weet niet of we vanavond zullen winnen. Ik zou alles voor ons geven om het te doen, maar ik ben zo, zo trots op hen voor het bereiken van hun eerste finale in 55 jaar. Dus rot op, hier is elk teamlid van Engeland als een... Pokemon.
Jordan Pickford – Tyranitarist
Kleine armen, toch? Goede speler wel.
Sam Johnstone - Shuckle
Hij is moeilijk te passeren, hoop ik. We hebben Johnstone helemaal niet gezien in dit toernooi met Pickford tussen de stokken, en wanneer Henderson (en mogelijk Pope) terug zijn, zullen we hem waarschijnlijk niet meer zien.
Zie ook: Ik heb FIFA gespeeld zoals Gareth Southgate - Vraag me iets
Aaron Ramsdale – Pelipper
Als je de derde keus keeper bent, ben jij de waterdrager. Sorry, ik maak de regels niet. Ramsdale is ook niet eens derde keus; hij is vijfde, met Dean Henderson en Nick Pope geblesseerd. Mijn handen zijn hier vastgebonden.
Luke Shaw – Crobat
Je kunt alleen een Crobat krijgen van een Golbat met een hoge vriendschap, en Luke Shaw is het soort jongen dat goed management nodig heeft om te slagen. Gelukkig zijn Southgate en OGS er een stuk beter in dan Mourinho.
Harry Maguire – Conkeldurr
Slabhead kan net zo goed de Pokemon zijn die rondloopt met twee gigantische platen, toch? Ook een enorme fysieke aanwezigheid, waarbij Maguire nauwelijks een voet verkeerd zette sinds hij terugkwam van een blessure.
John Stones – Rampardos
Rampardos staat bekend om zijn keiharde kop, en hoewel ik nog steeds niet zeker weet hoe hij het niet gewoon inslikte tegen Schotland, is Stones het hele toernooi enorm in de lucht geweest.
Kyle Walker – Regieleki
Zelfs in een ploeg vol bliksemjongens zijn de ervaren benen van Kyle Walker nog steeds de snelste. Denk ik dat het juist is dat Walker hier de enige Legendary is? Niet echt, maar het is niet mijn schuld dat Regileki de snelste Pokemon is, toch?
Kieron Trippier-Chikorita
Trippier is een OG, een van Southgate's originele keuzes, dus het is logisch dat hij een starter is. Aangezien hij niet universeel populair is en zwaar wordt onderschat, is Chikorita ook logisch.
Tyrone Mings – Snorlax
Mings bleek aan het begin van het toernooi onmogelijk voorbij te komen, maar nu Maguire terug is, heeft iemand de PokeFlute gespeeld en is hij veranderd.
Reece James – Staravia
De Starly-lijn is vreemd, omdat je denkt dat het gewoon een andere Route 1-vogel zal zijn die puur om sentimentele redenen wordt gehouden, dan evolueert het tot een van je grote hitters. Nadat hij schitterde in de Champions League-finale, worstelde James tegen Schotland en is sindsdien niet meer gezien. Moet een beetje meer levelen voor die laatste evolutie.
Ben Chilwell – Weezing
Ik hou van Chilwell, maar het enige dat hij het hele toernooi heeft gedaan, is een praatje maken met Billy Gilmour en bijna Covid pakken.
Ben White – Bellossom
Ben White zit in de selectie als vervanger van Trent Alexander-Arnold, en hij staat helemaal achteraan in de rij voor spelers die wachten om het veld op te mogen. Het voelt hard om te zeggen dat hij er is als cheerleader, maar...
Connor Coady – Gengar
De twee dingen waar Gengar om bekend staat, zijn aanstekelijk gelukkig zijn en onzichtbaar worden. Coady is een geweldig personage, maar hij is de dekmantel voor het achterste driesysteem dat we maar één keer hebben ingezet. Wees eerlijk, je was vergeten dat hij in de ploeg zat.
Kalvin Phillips – Espeon
De Yorkshire Pirlo leest gedachten. Hij weet wanneer Engelse spelers runs maken, hij weet wanneer hij naar buiten moet stappen en de bal moet oppakken, en hij weet wanneer hij diep moet vallen en dekking moet zoeken. Hij weet wanneer hij moet knijpen en wanneer hij het spel moet laten ademen, en zijn visie is fenomenaal. Hij leest gedachten, er is geen andere verklaring.
Declan Rijst – Umbreon
Phillips' partner in crime, Rice, is de donkere kant van het duo. Phillips is niet bang om een voet tussen de deur te zetten (en Rice kan een pass kiezen), maar hij is de meer strijdlustige helft van dit metronomische partnerschap.
Mason Mount – Idem
Welke rol je ook wilt, Mount zal het doen. Hij is niet echt de nutsman die James Milner was, maar omdat hij in staat is om vooraan te spelen, wijds, het middenveld leiden of diep zitten, maakt hem een waardevol lid van de startende 11.
Jordan Henderson – Exploud
Henderson is verdomd luid. Een blessure dwong hem om de vroege wedstrijden uit te zitten voordat Phillips en Rice niet te laten vallen bleken. Toch hoor je, ooit de leider, Henderson altijd communiceren tijdens zijn cameo-optredens of gewoon schreeuwen vanaf de bank.
Jude Bellingham – Dratini
Bellingham is onze jongste Euros-speler ooit en wordt 18 tijdens het toernooi. Net als Dratini is hij nu al een indrukwekkende technicus, en zeer enthousiast. Over een paar jaar zal hij een onstuitbare Dragonite zijn. Laat hem niet in een sneeuwstorm spelen.
Raheem Sterling – Gyarados
Twee doelpunten in zijn eerste 45 wedstrijden in Engeland zijn Magikarp-statistieken. 15 op 22 sindsdien toont de evolutie van Sterling. Wat is dat? Houdt Gyarados ook van duiken? Wees nu niet brutaal.
Bukayo Saka – Rapidash
Niet alleen dat hij snel is (hoewel hij is), of in gloeiend hete vorm (alweer, waar), maar omdat het weergalmende beeld van het toernooi is dat Saka in het zwembad springt op een opblaasbare eenhoorn. Als hij vanavond de winnaar scoort, laten we er dan een standbeeld van maken buiten Wembley.
Jack Grealish – Dragapult
Dragapult is de nieuweling in de buurt, maakt zijn debuut in Galar en vestigt zich onmiddellijk als een van de meest opwindende sterren van Pokemon. Hoewel Grealish niet begint - vanwege tactische inflexibiliteit en defensieve zwakheden, wat ook geldt voor Dragapult - is hij een buitengewoon opwindend talent in de ploeg om dingen op te frissen. Wanneer Grealish over het veld drijft om lopers elkaar te laten overlappen, is er meer dan een passerende gelijkenis met Dragapult die zijn jongelingen eropuit stuurt om aan te vallen.
Phil Foden – Scraggy
Nieuw haar maakt niet uit. Iedereen in deze Engelse ploeg lijkt onmogelijk aardig, vooral in vergelijking met sommige van de ego's die we eerder hadden, dus het lijkt hard om een van hen te vergelijken met 'de Hoodlum Pokemon'. Maar als je je haar blond verft en een spleetje in je wenkbrauw scheert, is er eigenlijk maar één Pokemon voor jou.
Harry Kane – Greninja
In het bijzonder Ash's Greninja. Er zijn geen superlatieven meer voor onze kapitein, hij komt tot leven wanneer het er het meest toe doet en piekt precies op het juiste moment. Je zou er niet op wedden dat hij vanavond zijn beste wedstrijd van het toernooi speelt.
Jadon Sancho – Kekleon
Het is verre van mij om de teamselectie van Southgate in twijfel te trekken, maar met hoeveel minuten Sancho, een top-vijf-speler in deze wereld op zijn positie, heeft gekregen, voelt het alsof hij onzichtbaar is. Southgate kiest Saka tegen Italië, en wie kan hem na het toernooi de schuld geven van het toernooi dat de Arsenal-vleugelspeler heeft gehad? Toch lijkt Sancho gedoemd hier over het hoofd gezien te worden.
Marcus Rashford-Maractus
Ten eerste klinkt het als Marcus. Ten tweede, je denkt altijd dat Maractus zal evolueren, en dat gebeurt niet. Van Rashford werd verwacht dat hij zijn hele carrière uitgroeit tot een echte aanvaller, maar hij doet het eigenlijk prima als een vleugelspeler die naar binnen snijdt, bedankt.
Dominic Calvert-Lewin – Lucario
Lucario is sterk, snel en blauw, maar competitief zit hij in het UU-niveau; dat staat voor Under Used. Calvert-Lewin komt terug van een geweldig seizoen, maar met Engeland dat alleen als centrale spits speelt, heeft hij minutenlang geworsteld. Met hoe Engeland in het toernooi is gegroeid, kun je Southgate niet de schuld geven van zijn teamselectie, maar het voelt toch een beetje hard aan voor DCL.
Vervolg: Vijf jaar later voelt Pokemon Go nog steeds als de beste game van deze eeuw
