Fans van bepaalde geliefde Sega-franchises zouden de naam van deze componist inmiddels heel goed moeten kennen. Tee Lopes begon in de VGM-scene met het uitbrengen van geremixte en opnieuw vormgegeven versies van enkele van de meest geliefde muziek van gaming, met een speciale focus op een blauwe egel in het bijzonder, en zijn composities en arrangementen staan nu naast die van serielegendes als Masato Nakamura, Jun Senoue en Yuzo Koshiro in de Sonic-canon.
Zijn talent en passie trokken het afgelopen decennium de aandacht van de juiste mensen, en de afgelopen jaren heeft hij de soundtrack geleverd voor de briljante Sonic Mania (een game die nu vier jaar oud is!) en de Mr. X Nightmare DLC voor Streets of Rage 4, en zijn werk zal ook te horen zijn in de komende Teenage Mutant Ninja Turtles: Shredder's Revenge en Metal Slug-tactieken. Als je een retro-revival in de maak hebt en de geest van een dierbare serie wilt vastleggen en tegelijkertijd de audio naar nieuwe en opwindende plaatsen wilt brengen, dan lijkt Tee Lopes je favoriete componist.
We trappen af met de Nintendo Life Video Game Muziekfestival — een seizoen van op VGM gerichte functies en interviews — met een e-mailchat met Tee waarin we hem vroegen hoe hij begon, hoe hij nieuwe muziek maakt voor retro-geïnspireerde titels en zijn eerste ervaring met de Sonic-serie...
Nintendo Life: Hoe oud was je toen je begon met het maken van muziek? Weet je nog hoe je begon met experimenteren?
Tee-Lopes: Ik componeerde mijn eerste originele nummer toen ik 8 was met een klein arrangeurtoetsenbord dat ik bezat. Ik herinner me het nummer goed - traag en oubollig, maar pakkend! In 1999, toen ik 12 was, kwam ik een zeer unieke titel voor de PlayStation tegen, genaamd Muziek 2000 [zie onder], waardoor ik mijn muziek kon sequencen met een PS1-controller en de projectbestanden vervolgens op mijn geheugenkaart kon opslaan. Ik zou dan de console aansluiten op een boombox en mijn liedjes opnemen op cassettebandjes die ik aan mijn vrienden zou geven.
Ik heb veel inspiratie gehaald uit de games die ik tijdens die experimentperiode heb gespeeld. Het is merkwaardig dat ik game-geïnspireerde muziek begon te maken met een gameconsole, en nu componeer ik voor videogames.
Wat waren je grootste muzikale invloeden toen je begon? Is uw smaak in de loop der jaren veranderd?
Ik kom uit een klein stadje in Portugal en toen ik opgroeide, was mijn toegang tot muziek zeer beperkt. We hadden maar vier tv-zenders en een lokaal radiostation, dat meestal draaide wat toen populair was, en er was geen muziekwinkel in de verre omtrek. Hierdoor waren videogames als een dimensionaal portaal waardoor ik muziek kon ontdekken die ik nergens anders had gehoord. Vooral Japanse muziek, waar ik me meteen mee identificeerde.
videogames waren als een dimensionaal portaal waardoor ik muziek kon ontdekken die ik nergens anders had gehoord. Vooral Japanse muziek, waar ik me meteen mee identificeerde
Mijn lijst met invloeden is lang, maar ik noem een paar namen: Jun Senoue, Michiru Yamane, Nobuo Uematsu, Harumi Fujita, Takenobu Mitsuyoshi, Yuzo Koshiro, Shusaku Uchiyama en vele anderen. Ik kan niet zeggen dat mijn smaak is veranderd (en dat heb ik op de proef gesteld), maar ze zijn zeker geëvolueerd en uitgebreid. Veel van de dingen die ik tegenwoordig interessant vind, zouden een paar jaar geleden waarschijnlijk te vreemd voor me hebben geklonken.
Welke instrumenten bespeel je? Heb je een favoriet?
Ik bespeel het toetsenbord momenteel vrij slecht - ik heb getraind! Geloof het of niet, ik volg al mijn muziek met een muis en een QWERTY-toetsenbord. Mijn proces omvat veel bewerking en automatisering, en het is een ontelbare keer minder interessant dan het bespelen van een instrument.
Als ik er echter meteen een zou kunnen domineren, zou ik waarschijnlijk de gitaar kiezen - alles aan gitaren is ongelooflijk slecht.
Kun je ons als gamer door je persoonlijke geschiedenis met de Sonic-serie praten?
Mijn fascinatie voor Sonic begon voordat ik de game daadwerkelijk speelde. Als jong kind hield ik van de tekenfilms op zaterdagochtend, de advertenties op tv, de merchandise... SEGA had in de jaren '90 een grote culturele impact op de Portugese jeugd. Sonic's houding en snelheid waren het coolste ter wereld voor mij!
In '94 kocht mijn vader een Master System voor me, dat toen de budgetconsole van SEGA was, maar hij kwam met Sonic 8-bit in het interne geheugen. Dit was genoeg om me in tranen van geluk te laten uitbarsten. Dat was de eerste Sonic die ik bezat, en het is nog steeds een geweldige game met een geweldige soundtrack van Koshiro-san. Ik heb de Genesis-titels pas een paar jaar later volledig ervaren, maar uiteindelijk raakte ik er ook bekend mee.
Wat was je eerste muzikale project met Sonic-thema en wat inspireerde het destijds?
Het was een snel arrangement van 'Green Hill Zone' dat ik in 2006 maakte om de klanken van een nieuw arrangerkeyboard dat ik kocht te testen. Het was nergens door geïnspireerd ... het was gewoon het nummer dat op dat moment in me opkwam. Ik liet het aan een vriend zien, en hij vond het heel cool klinken... en ik denk dat dat me ertoe aanzette om meer van dit soort dingen te maken. Ik heb het op Youtube gezet!
Je hebt een aanhang en reputatie gekregen, niet alleen door vroeg te werken aan Sonic the Hedgehog 2 hd downloaden, maar door remixen van verschillende soundtracks op YouTube. Kun je iets vertellen over de rol van sociale media en deze passieprojecten bij het opzetten van je muziekcarrière?
Sociale media speelden een bepalende rol in mijn carrière. Ik herinner me dat ik op de middelbare school mijn nieuwe muziek op cd's zou branden en ze mee naar school zou nemen om aan mijn vrienden te laten zien. Toen, een paar jaar later, kwam YouTube, en plotseling had ik toegang tot dit wereldwijde podium waardoor ik mijn creaties met de hele planeet kon delen ... wat een gigantische stap vooruit was ten opzichte van een publiek van vier of vijf goede vrienden.
Zonder dit platform om mijn werk te laten zien, zou het voor mij moeilijk zijn geweest om contact te maken met de getalenteerde mensen die ik onderweg heb ontmoet; sommigen die de sleutel waren tot veel van de kansen die op mijn pad zouden komen.
Als je muziek schrijft voor iets retro-geïnspireerd, hoe vind je dan die balans tussen het vastleggen van de geest van de originelen en het creëren van iets dat helemaal van jou is en niet alleen een eerbetoon? Heb je bepaalde ingrediënten nodig om bijvoorbeeld een geweldige Sonic-track te maken? Een stukje electropop, een druppeltje jazz, een flinke snuf new jack swing…
Ik geloof dat een geweldig Sonic-nummer elke stijl kan zijn. Sonic muziek kwam altijd in vele smaken. Ik denk dat het meer om attitude gaat dan om genre
Eerlijk gezegd is het niet iets waar ik al te technisch over nadenk. Als ik voor zo'n project schrijf, probeer ik gewoon muziek te maken die me het gevoel geeft dat ik me voelde toen ik als kind een game speelde, en de ingrediënten die ik gebruik werken gewoon om die visie te vervullen. Mijn retro-geïnspireerde werk heeft de neiging om gevestigde elementen, kenmerkend voor een ander tijdperk, te mixen met mijn persoonlijke smaak en invloeden, en ik denk dat het resultaat iets nieuws is, maar toch vertrouwd; een beetje zoals wat Bruno Mars doet met popmuziek.
Ik geloof dat een geweldig Sonic-nummer elke stijl kan zijn. Sonic muziek kwam altijd in vele smaken. Ik denk dat het meer om houding dan om genre gaat als het om de blauwe man gaat. Als je bekend bent met Sonic-muziek, zal dit logisch voor je zijn.
Hoe belangrijk was werken aan Sonic Mania voor jou persoonlijk?
Sonic Mania was de belangrijkste stap in mijn carrière tot nu toe, in termen van exposure, in die zin dat het mijn schrijfvaardigheid in de schijnwerpers zette, die tot dan toe weinig zichtbaar was. Dat opende professioneel veel deuren voor mij. Ik had mijn eerste originele soundtrack gecomponeerd voor een spel genaamd Grote Magneet In 2013, en hoewel het prijzen en veel lof won, pakte het niet op zoals we hadden verwacht, dus ik bleef vooral bekend om mijn game-remixen totdat Mania uitkwam. De ervaring heeft me ook veel geleerd over de industrie en de fijne kneepjes van game-ontwikkeling. Voor die tijd wist ik weinig van die wereld. Het was ook een kinderdroom die werkelijkheid werd, wat natuurlijk geweldig aanvoelt en veel emoties met zich meebrengt.
We zijn grote fans van de Streets of Rage-serie en zijn muziek. Vertel ons iets over hoe de Straten van Rage 4 Het DLC-project kwam naar je toe en hoe je het aanpakte om aan die serie te werken.
Ik ben ook een grote fan! Ik wilde een soundtrack maken met elementen die verwijzen naar de old-school thema's, maar met een frisse draai. Aanvankelijk klonken mijn demo's meer als wat je zou verwachten van een SOR-titel (ongebruikte vroege demo gevonden in de gegevens van de game) [zie onder], maar toen ik begon te experimenteren met verschillende genres, en naarmate het hectische tempo van Survival Mode duidelijker werd, evolueerde de soundtrack om daaraan tegemoet te komen. Deze nummers hebben niet veel pauzes - ze zijn chaotisch van aard en structuur, net als de gebeurtenissen op het scherm, vooral na een paar golven vijanden!
Toen ik bij het project kwam, hadden Olivier Deriviere en de andere betrokken componisten al vrijheden genomen die SOR-muziek opnieuw definieerden, door modernere en zelfs akoestische elementen te gebruiken die onmogelijk na te maken waren op een Sega Genesis, dus ging ik verder op dat pad door nog meer toe te voegen bizarre kenmerken; heavy metal, trap, dub, jungle en andere elementen die we nog niet eerder in een Streets of Rage-game hadden gehoord. Ik heb veel inspiratie gehaald uit klassieke SOR-muziek, maar ook uit oude films, moderne muziek en popcultuurmedia.
Elk van de vijf fasethema's heeft twee verschillende arrangementen, een beetje zoals de "Act 1 / Act 2"-deal in Sonic-games, behalve dat de twee versies willekeurig afwisselen in Survival Mode. Dit was erg leuk om te maken, want ik hou ervan om bestaande muziek te herschikken en opnieuw te harmoniseren.
Heb je een vast schrijfproces of -methode om je muzikale ideeën vast te leggen? Gaat het om het opnemen van ideeën op je telefoon of het noteren van aantekeningen op papier? Welke programma's gebruik je als je werkt?
Ik noteer niet echt ideeën buiten de studio, omdat mijn hersenen meestal in de "ontvanger" -modus staan ... wanneer het tijd is om te werken, schakel ik gewoon over naar "zender" en giet het er allemaal uit
Er is niet veel van een methode - soms begin ik met een pakkende riff, andere keren met een drumbeat of een baslijn, het hangt echt af van het nummer. Ik schrijf meestal terwijl ik bezig ben, sectie na sectie, vele malen lineair. Ik noteer niet echt ideeën buiten de studio, omdat mijn hersenen meestal in de "ontvanger" -modus staan, gewoon mijn omgeving absorberen (of conceptuele kunst van een game in wording), en wanneer het tijd is om te werken, schakel ik gewoon over om te "zenden" en het allemaal uit te gieten - wat ik ook in mijn hoofd heb verzameld.
Mijn favoriete programma is FL Studio, dat ik sinds 2003 gebruik, en verschillende virtuele instrumenten, afhankelijk van wat de baan vereist. Ik werk ook graag samen met andere componisten en uitvoerders als ik voel dat het project daarom vraagt.
Van buitenaf (en vooral als grote Sega-fans), lijkt het alsof je een heleboel droomprojecten afvinkt, met fantastische Sonic- en Streets of Rage-games onder je riem, en Schildpadden onderweg. Met welke andere series of ontwikkelaars zou je willen werken?
Ik voel me altijd gelukkig wanneer ik de kans krijg om aan een franchise te werken waarin ik ben opgegroeid; het is alsof het kind in mij zich voldaan voelt. Er zijn veel eigendommen waar ik graag over zou schrijven, zoals een nieuwe Castlevaniaof Mega Manof straatvechter, om er maar een paar te noemen. Klonoa en Graf! komen ook voor de geest, aan de meer obscure kant.
Ik zou ook graag de kans krijgen om op een dag aan een traditionele RPG te werken, gewoon om een meer emotionele reeks spieren aan te spannen. Dat gezegd hebbende, ben ik altijd erg enthousiast om ook aan gloednieuwe, originele titels te werken.
Eindelijk je achternaam - we hebben allerlei soorten uitspraken gehoord van 'Lopez' naar 'Loaps', maar zoals we het begrijpen, ligt de juiste Portugese uitspraak dichter bij 'Wet-psh'. Kunt u het record rechtzetten?
'Law-psh' is absoluut correct, maar ik verwacht niet dat iemand het op die manier zal uitspreken. Ik stel mezelf altijd voor als "Tee 'Loaps'", maar begrijpelijkerwijs hoor ik "Lo-pez" vaak.
Veel dank aan Tee voor het nemen van de tijd om met ons te praten. Je kunt hem volgen op Twitter @teelopesmuziek en bekijk zijn werk op teelopesmusic. com, Bandcamp, en uw streamingplatform(s) naar keuze.
