Ayo de Clown is iets zeldzaams; een puur 2.5D-platformspel dat zich afspeelt in hapklare lineaire fasen. Het heeft veel van zijn belangrijkste gameplay-ideeën te danken aan klassieke Mario-titels – en haalt heel expliciet inspiratie uit verschillende inzendingen in de Yoshi -serie — met schattig karakterontwerp, niveaus die verkenning en verticaliteit bevorderen, en een groot aantal vijanden en obstakels die je voortgang tegenhouden. Met vrij eenvoudige graphics en een kindvriendelijke presentatie zou Ayo the Clown vrij gemakkelijk te negeren zijn, maar de gameplay is hier aangenaam strak, waardoor dit een geweldig, toegankelijk alternatief is voor een Yoshi-platformgame.
Het verhaal begint met Ayo en zijn geliefde hond die vredig slapen, voordat de clown ruw wakker wordt gemaakt en ontdekt dat zijn beste vriend op mysterieuze wijze is verdwenen. Het is zeker een eenvoudig verhaal, maar wel een verhaal dat het verhaal op passende wijze tot het einde drijft. Naarmate je verder komt in de levels, ontmoet je een reeks vriendelijke NPCS, van wie sommigen de hulp van Ayo vragen, en anderen je nieuwe vaardigheden aanbieden die je kunt gebruiken.
In de beginfase van het avontuur heeft Ayo de meeste van zijn kenmerkende bewegingen niet; de arme clown kan niet eens springen totdat de schoenmaker zijn springschoenen repareert. Naarmate je vordert, krijg je echter meer vaardigheden, waaronder het gebruik van een ballon om hoger gelegen terrein te bereiken, en een kopstoot waarmee Ayo kan springen en terug in de aarde kan slaan, waarbij hij vijanden verslaat en obstakels doorbreekt, grotendeels in de stijl van Mario's groene dino-maatje. Sommige bewegingen kunnen soms wat lastig zijn om uit te voeren; de ballon kan bijvoorbeeld moeilijk manoeuvreerbaar zijn in krappere ruimtes.
Het levelontwerp is hier bijzonder sterk; er zijn genoeg mogelijkheden om te verkennen, maar de game laat je nooit te ver afdwalen om te verdwalen. In die zin is het een ongelooflijk toegankelijke titel; bijna iedereen kan Ayo de Clown oppakken en spelen en er zijn tijd mee doorbrengen. Degenen die een beetje meer uitdaging wensen, kunnen de moeilijkheidsgraad verhogen en meer vijanden en obstakels aan de mix toevoegen, terwijl degenen die een wat zachtere ervaring willen, deze kunnen verlagen, waardoor Ayo's gezondheid wordt vergroot en bepaalde gevaren worden weggenomen.
Ongeacht welke moeilijkheidsgraad je ook kiest, we kunnen niet anders dan wensen dat het spel slechts een... op bepaalde punten uitdagender. Het heeft alle kenmerken van een goede platformgame, inclusief enkele fatsoenlijke eindbaasgevechten en zelfs een sectie waarin je in een tank en grote schade aanrichten aan elke arme blighter die je in de weg staat. Het is echter onnodig om te zeggen dat het een fluitje van een cent is om het te voltooien, en de enige andere manier om de moeilijkheidsgraad te verhogen is door terug te gaan en alle optionele items te verzamelen die rond elk niveau liggen.
Ondanks het ontbreken van een echte uitdaging is Ayo de Clown toch een leuk alternatief voor het gebruikelijke go-to-platformgames op Switch. Het heeft een prachtige, opbeurende soundtrack, met verschillende deuntjes die je nog lang na het voltooien van de game zult blijven neuriën. Toegegeven, als je coulrofoob bent en alleen al de gedachte aan het spelen van een spel met een clown ervoor zorgt dat je het koude zweet uitbreekt, dan wil je misschien wegblijven. Voor alle anderen is dit echter zeker de moeite waard om op te pikken als je een fan bent van luchtige, gemakkelijke platformgames.
