2064: Read Only Memories heeft misschien wel mijn favoriete opening van welk spel dan ook. Ik denk specifiek aan het bit dat je in een demonstratie op Stoom. Je bent een schrijver, zit in je kleine appartement en stelt het schrijven van een recensie over een mooie nieuwe koptelefoon uit. Je slaagt erin de recensie door te werken en gaat slapen nadat je door het lokale nieuws hebt gekeken, en dan word je midden in de nacht wakker als een beleefde robot inbreekt en opruimt.
2064 is het werk van MidBoss, een studio gevestigd in Berkeley, Californië, en gespecialiseerd in games met een LGBTQIA+ focus en een sterk gevoel van diversiteit en inclusiviteit. De game is een avontuurlijke aangelegenheid die zich afspeelt in een toekomst die op de rand van drie singulariteiten staat, en in de eerste tien minuten is er een briljante grap over het schrijverschap en een uitstekende discussie over Asimovs wetten van de robotica. Ik heb de hele ochtend de demo gespeeld Alleen-lezen herinneringen: Neurodiver, het vervolg van de studio. Het is net zo goed als 2064. Het kan liefde zijn.
De Neurodiver in kwestie is een genetisch gemanipuleerde levensvorm waarmee Espers door de herinneringen van anderen kan bewegen. In de demo, die kort is maar vol details, gesprekken en mogelijkheden, kun je terug in de tijd reizen naar de ontbrekende herinneringen van een klant aan een bartransactie van lang geleden die wel of niet mis is gegaan.
