De reboot van Saints Row werd gisteren op de Gamescom getoond in een glamoureuze trailer, in een korte clip met explosies, auto-achtervolgingen, funky nieuwe wapens en, belangrijker nog, helemaal geen bekende gezichten. De toon keert niet terug naar de basis zoals bij de eerste twee games, maar het voelt ook niet als een voortzetting van de meedogenloze chaos van de meest recente games. In plaats daarvan is het iets nieuws, en dat betekent een nieuwe cast. Het lijkt erop dat Johnny Gat of zijn bende gangsters helemaal niet in de game voorkomen. We hebben Shaundi, Pierce, Kinzie, Zemo of iemand anders niet gezien, en er was absoluut geen spoor van Zinyak.
Gat bestaat al sinds dag één. De originele Xbox 360-game bevatte een kleine bende in de stad Stilwater onder leiding van Die van Keith David Julius en de overloper undercoveragent Troy. Er waren er nog meer, maar de meeste werden onbelangrijk door het vervolg, waarin Shaundi en Pierce werden vastgebonden aan de Third Street Saints, en al snel net zo iconisch werden binnen de fandom als Gat en The Boss zelf. Dit team dook weer op in Saints Row 3 – uitgebreid met onder meer Kinzie en Oleg, – vervolgens Saints Row 4 en Gat out of Hell, en verscheen zelfs in de alternatieve universumtitel Agents of Mayhem. Eerlijk gezegd zijn ze tot het uiterste gedreven. Er is niet veel meer ruimte om met ze te spelen, afgezien van volledige herschrijvingen van hun personages, wat eigenlijk al gebeurde tussen Saints Row 2 en 3.
VERWANT: Saints Row Preview - Een nieuwe bende, een nieuwe game-engine en een nieuwe stad om over te nemen
Deze personages zijn een cruciaal onderdeel van de geschiedenis van Saints Row, maar ze hebben de tijd gehad om te schitteren. Het is tijd voor nieuw talent, maar het is ook van cruciaal belang dat Saints Row zichzelf bewijst als meer dan een reeks iconen die gekke dingen doen in weelderige paarse outfits met een beroep op vroegere glorie. Volition kan de serie hier tot het uiterste drijven en onderzoeken wat Saints Row kan zijn als het niet het gewicht van fanfavorieten aan zijn enkel heeft gebonden. Het kan gloednieuwe persona's vanaf de basis creëren, waardoor het een hernieuwde vrijheid krijgt, terwijl het nog steeds voortborduurt op ideeën uit het verleden, de beste elementen van sleutelfiguren gebruikt en die betekenaars door nieuwe lenzen benadert.
Gat is de rechterhand en de krachtpatser, Shaundi is de vriendelijke, no-nonsense badass die het bedrijf draaiende houdt terwijl iedereen zich rotzooit, en Pierce is de uitverkooper. Sorry, Pierce-fans, maar wees eerlijk, hij is de tegenhanger van het scherpe straatweer van de groep. Ze vormen een drie-eenheid van heel sympathieke karakters, hoe onherstelbaar verschrikkelijk ze ook zijn, een beetje zoals It's Always Sunny in de bende van Philadelphia, maar dan met gigantische dildo's en kattenmaskers. Kinzie, die te laat arriveert met een bijgerecht van zeer gesekseerde chaos, is de Frank Reynolds van de outfit. Het was een perfecte, beproefde formule die Saints Row overeind hield tot het einde, toen we president werden, naakt gingen terwijl we tegen buitenaardse wezens vochten en ons losmaakten uit de matrix terwijl we vermomd als toilet waren. Maar dat is het dan ook; het was een formule. Vanaf Saints Row 2 kwam deze formule erop neer dat dit trio in gekke nieuwe scenario's terechtkwam en zag hoe ze met de meest bizarre situaties zouden omgaan. De spin-off van het pseudo-vervolg, Gat out of Hell, bracht de formule terug tot de meest elementaire elementen en het voelde alsof de huidige Saints hun beloop hadden gehad.
De inzet moet altijd hoger zijn, van een oorlog op straatniveau tot het opnemen tegen een futuristische bende huurlingen die uit een stripboek zijn gerukt, tot een grootschalige buitenaardse invasie tot een overlevende hel. Er zat niets anders op dan het maken van The Boss-god – we waren immers al een superheld geworden. Die zelfopgelegde concurrentie verloor wat Saints Row charmant maakte. Toegegeven, gegeven het gebrek aan nieuwe GTA-inhoudIk zou graag willen dat Saints Row terugkeert naar zijn roots en nuchtere, hechte verhalen ontdekt, zoals onze relatie met Carlos, maar dat is de serie niet meer. Toch is er een risico als u uw eigen inzet blijft verhogen. Er wordt gek gedaan, en er wordt geprobeerd de domste te zijn. Uiteindelijk heb je geen bewegingsruimte meer.
Gat kon de serie slechts tot nu toe voortzetten totdat hij een letterlijke geldkoe werd, met in de hoofdrol een DLC voor een game die zich voordeed als een spin-off en die de naam helemaal liet vallen. Saints Row is echter niet Johnny Gat. Saints Row 3 liet hem na de proloog achterwege en het werd een favoriet bij fans. Ondertussen was het origineel een verhaal over Julius, Ben King en Troy, waarbij The Boss een ongelukkige omstander was die in hun puinhoop terechtkwam. Gat was ondertussen de nonchalante 'coole' kerel die grapjes maakte terwijl hij in zijn eentje hele bendeoperaties neerhaalde. Met zoveel doden, ondergedoken of zich tegen de bende gekeerd tegen de politie, bleef er weinig over voor 2, afgezien van nieuw bloed en Gat. Gat werd Saints Row, maar door zo dicht bij hem te blijven, verloor de serie zijn identiteit. Door de iconen achterwege te laten en nieuwe personages in te luiden, krijgt Volition de kans om de essentie van Saints Row vast te leggen en tegelijkertijd iets geheel nieuws op tafel te brengen.
