Czego potrzebują gigantyczne roboty? Nie znałem odpowiedzi aż do wczoraj, kiedy po raz pierwszy zagrałem w Panzer Paladin, ale teraz wydaje mi się to oczywiste. Oczywiście! Gigantyczne roboty potrzebują kija hokejowego, żeby uderzać ludzi.
Panzer Paladin to jeden z tych fałszywych 8-bitowych retrospekcji, które istnieją po to, aby przypominać, że fałszywe 8-bitowe retrospekcje mogą być świetne. To przyjacielska mieszanina wpływów – możesz wykonać atak z odbicia, który przypomina mi Duck Tales (a co za tym idzie, Shovel Knight) i możesz pokonywać etapy w dowolnej kolejności, jak Mega Man. To powiedziawszy, nigdy nie chodzi tylko o jego wpływy. Ta gra wciągnęła mnie głęboko. To wyjątkowe.
Jesteś więc gigantycznym mechem, który krąży po poziomach i bije ludzi. Jeśli naprawdę musisz, możesz użyć pięści, ale znacznie lepiej jest zebrać specjalną broń do walki wręcz, która zaśmieca krajobraz i używać jej zamiast tego. Poza tym, że zapewniają dodatkowy zasięg, łączą się w zgrabny system. Każdą broń można zniszczyć, aby wykorzystać jej specyficzne zaklęcie – być może zwiększenie wytrzymałości lub magiczny atak, który nazywany jest po prostu GROMEM w dużych literach i który zapewnia te wielkie litery. Ale wtedy nie będziesz już miał broni! Poza tym broń psuje się po pewnym czasie, jeśli używasz jej do uderzania ludzi. Jest to więc handel.
Na szczęście możesz zebrać ich kilka w dowolnym momencie i taktycznie je zamienić. Jest to szczególnie przydatne, gdy docierasz do nielicznych punktów kontrolnych w grze, ponieważ aby aktywować punkt kontrolny, musisz włożyć broń do cokołu i pozostawić ją tam. Podoba mi się to: punkt kontrolny, który jest także wyborem.
Pomiędzy poziomami możesz nawet zarobić na dowolnej zebranej broni, aby zdobyć ulepszenia zdrowia. Kolejny fajny pomysł, głównie dlatego, że dorzucając broń, możesz obserwować narastanie licznika. Przypomina mi to, co mógł zrobić Sakurai w swojej grze Kid Icarus. Uwielbiam rzeczy związane z ryzykiem/nagrodą, gdy obejmują takie grube suwaki. Jestem na to uczulony.
Mam też słabość do listy misji, w której skaczesz po całym świecie i mierzysz się z lokalnymi bossami. Anubis w Egipcie? Właśnie go załatwiłem. Baba Jaga w Rosji? Dlaczego nie? Poziomy są dostarczane w uroczej, spriteowej atmosferze i cudownie jaskrawej 8-bitowej kolorystyce, która przypomina mi ponure kolory używane w Watchmen. Wszystko wydaje się lekko radioaktywne. O tak, a co to za zabawa z mechem, jeśli od czasu do czasu nie można się z niego wydostać i biegać, by uderzyć ludzi wielką maczugą. Buzdygan umożliwia dostęp do specjalnych stacji ładowania, które pozwalają uzupełnić zdrowie mecha. Do tego dodano ryzyko/nagrodę i cudowną mechanikę wahadłową. Ta gra to prawdziwy szarlataneria prostych, ładnie zrealizowanych pomysłów.
Nie powinno mnie to dziwić. Panzer Paladin pochodzi z Tribute Games, studia, w którym teraz zdałem sobie sprawę, że jestem głęboko zakochany. Ostatnią rzeczą, w którą grałem, był Flinthook, który jest prawdopodobnie moją ulubioną odmianą roguelite od czasów Spelunky i kolejną grą, w której proste rzeczy, takie jak poruszanie się, zostały podniesione do poziomu całkowitej radości. Przyglądam się teraz poprzedniej wersji studia, Mercenary Kings, w sklepie Switch.
Ale najpierw! Baba Jaga czeka! Mam też kij hokejowy, który jest gotowy do użycia.
