Soapbox makaleleri, ekibimize bazı kişisel bakış açılarını paylaşma şansı verir; bugün bir itirafta bulunma sırası Tom Whitehead'de.
Hepimizin gizli utançları ve oyun boşlukları var ve benimkilerden birini paylaşmanın zamanı geldi. Yaklaşık 8 yıldır Nintendo hakkında yazılar yazmama rağmen, sistemlerindeki en büyük bayiliklerden birinin etrafından dolaştım – muhtemelen the en büyük. Hiç Pokémon oyunu oynamadım.
Şimdi, bu değil tamamen Doğru, kısaca birkaç oynaması ücretsiz spin-off oynadım, özellikle 3DS çağındaki küçük bulmaca oyunları. Seri hakkındaki bilgimi artırdıklarını söyleyemem. Pokémon hakkında tamamen bilgim yok, hatta gerektiğinde konuyla ilgili birkaç haber makalesi yazdım. Her fırsatta, başkalarının bilgisine büyük ölçüde güvendim ve biraz araştırma yaptım ya da sadece bir fragman paylaşıp “oh bak, içinde Pokémonlar var” dedim. Ekipteki diğerleri etraftayken, normalde franchise kapsamı ile çok daha iyi bir iş yapmalarına izin veririm.
Gigamaxing, karalamalar ve EX seviyeleri ya da her neyse, sırıtıyorum ve 'girmek' için çok fazla olduğuna karar veriyorum.
Birkaç kez dalmaya karar verdim, ancak her sürümde bahislerin arttığını hissettim, her nesil daha fazla Pokémon ve oyun fikri ekledi. Gigamaxing, karalamalar ve EX seviyeleri ya da her neyse, sırıtıyorum ve 'girmek' için çok fazla olduğuna karar veriyorum. Teknik olarak şuna atlamalıydım Hadi gidelim bir acemi olarak oyunlar, ancak bunlarla birlikte hareket hileleri tarafından ertelendim ve ironik bir şekilde biraz göründüler çok basit.
Dışarıdan Pokémon'a bakmak neredeyse aşılmaz görünebilir, bu da geliştiriciler ve hayranlar arasında paylaşılan bir endişe kaynağıdır. Hayranlar genellikle daha fazlasını veya bazen daha azını istiyor gibi görünüyor. yeni geliştiriciler, yeni gelenleri cezbetmeye çalışırken büyük ve tutkulu bir hayran kitlesine hitap etmeye çalışıyor.
Hangi bize getiriyor Pokémon Efsaneleri: Arceus, satın almayı planlıyorum. Bir kenara ayırdığım bir Nintendo Switch Online oyun kuponum var ve her şey, bir adım atıyorum. Yine de, oyunun bu kadar yakın olmasına rağmen, neye bulaştığımdan hala emin değilim; Pokémon Company ve Nintendo, biraz karışık ve yavaş bir birikime sahipti, muhtemelen zorlamaları gerçeğine yardımcı olmadı. Parlak Pırlanta ve Parlayan İnci sadece birkaç ay önce.
Bu çekincelere rağmen, daha önce diziye 'bağlı olmak' için çok tembel olan 30'lu biri için iyi bir sıçrama gibi geliyor. Her şeyden önce zamanlara geri dönmek, bir şey için nihai prequel. şey ana oyunlardan. On milyonlarca hayran için çok ikonik olan cep canavarlarına kendimi tanıtmanın büyüleyici bir yolu gibi göründüğü için dünyanın görünümünü de seviyorum.
Endişeler açısından, 'oyun döngüsü nedir' karmaşasının ötesinde, savaş konusunda biraz emin değilim. Görünüşe göre denemek istediğim savaşlar var, ama aynı zamanda esas olarak Pokéball şeylerini fırlatıp etrafta dolaştığın aksiyon tarzı dövüşler. En son genel bakış fragmanı (yalnızca bu yazının yazıldığı sırada Japonca), bir boss(?) canavarıyla savaşan karakteri, esas olarak ona küçük kahverengi çantalar atarak gösteriyor. Bu bana biraz kaba görünüyor, ama yine de makul.
Genel olarak oyun için heyecanlı olmaya eğilimliyim. Serinin tadını çıkarmak ve belki de bazı ana seri oyunlarına geri dönmeden önce Arceus'u bir başlangıç noktası olarak kullanmak istiyorum. IP o kadar kültürel bir fenomen ki kaçırmaya devam etmek istemiyorum.
Umarım Pokémon Legends: Arceus beni bir Pokémon hayranı yapacak sihire sahiptir - bunu zaman gösterecek.
