Bilgi
İsim: Tamarin
platformlar: PS4, Xbox One, ve PC
Fiyat: $ 39.99
Geliştirici: Bukalemun Oyunları
Yayıncı: Bukalemun Oyunları
Tür: 3D platform, keşif, üçüncü şahıs nişancı.
Tamarin'i ilk öğrendiğimde, o sevimli ana karakter tasarımına kapıldım. Ve karavandaki bu bükülmeyi gördüğümde, gerçekten biraz Jet Force Gemini havası aldım. Bu yüzden Tamarin'in nasıl sonuçlanacağını en azından biraz merak ettim.
Tamarin'in hikayesi oldukça basit ve oyunun çoğu için büyük ölçüde mevcut değil, ancak bu bir platform oyunu için gerçekten bir sorun değil. Böceklerin silahlı saldırısı sonucu evi yanan ve ailesi dağılan sevimli maymun görünümlü bir yaratık olarak oynuyorsunuz. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, araziyi mahveden silahlı böceklerin tehdidiyle uğraşırken akrabalarınızı bulmak için bir arayışa girersiniz.
Ana karakterin ve karşılaştığınız diğer hayvanların tasarımları kesinlikle estetik açıdan hoş. Düşman tasarımı belki biraz basit ve seviye tasarımı renkliden sıkıcı, sıkıcı görünen alanlara (tipik olarak çekim bölümlerinin başladığı yer) kadar değişir. Grafiksel olarak oyun çok etkileyici değil – karakterlerin dışında – çok eski görünümlü dokulara sahip. Başlangıçta, tüm dersleri bir şekilde tek bir bilgi dökümüne sıkıştırmaya çalışan garip bir anlatım bölümünden başka gerçek bir seslendirme yok. Müzik bazen hoş.
Oyun, platform oluşturma ve 3. şahıs atışının garip bir karışımı. Başlangıçta oyun, aniden TPS oyununa geçene kadar sizi tipik olarak bazı 3D platformlarla tanıştırır. Oyun döngüsü, böcek kalelerinin kapılarını açmak için ateş böcekleri bulmaktan ibarettir. Orada, dükkân sahibiniz gibi davranan, yeni silahlar takas eden ve koleksiyon için yükseltmeler yapan bir kirpi ile konuşarak silahlarınıza geçiyorsunuz. Bu bölümler oldukça gizlidir. Silahlarınızı değiştirmeden onlara giremezsiniz ve sadece kısa atlamalara ve yürüyüşe düştüğünüz için silahlarınızla platform alanlarında çok uzağa gidemezsiniz. Oyundaki bu geçiş biraz sarsıcı geliyor ve daha zarif bir şekilde yapılabilirdi.
Genel olarak oyun hakkında söylenecek hem çok şey var hem de çok fazla bir şey yok. Özellikle oyun hakkında özellikle dikkat çekici bir şey yok. Hepsi çok temel platform oluşturma ve çekim, o kadar ki tek bir oyun türüne karar vermelerini ve daha fazla derinlik katmalarını diledim. Özellikle ateş etmek, tetiği çekip koşmaktan başka bir şey değildir. Çoğu zaman, bir sonraki alana bir kapı açmak için bir bölümdeki tüm düşmanları öldürerek ilerlersiniz. Bazı cephane yükseltmeleri var ve eğer şanslıysanız, kirpiden yeni bir silah bulunacak, ama hepsi bu. Pekala, bu ve daha sonra size daha fazla ateş böceği yakalayan kurtarıcı kuşlar, ancak sizinki kadar düşman silah ateşiyle ölmeye meyilli olsalar da ñ. İkincisi, bu konuda gerçekten kendinizi kötü hissetmenizi sağlar (yine de her zaman tekrar denemek için geri gelebilirsiniz).
Ne yazık ki, tek başına çekim mekaniği hakkında söylenecek çok az şey olsa da, eksiklikleri hakkında söylenecek çok şey var. Atış kontrolleri değişken ve kesin değil; özellikle nişan almak maymunun sırtında bir acıdır ve oyun sizi düşman sürülerini alt etmek için manuel olarak nişan almaya zorlamaktan çekinmez. Düşman yapay zekası kötü. Kapaktan fırlayıp mermi spreyinize doğru koşmazlarsa, doğrudan size doğru koşarlar, ironik bir şekilde bu şekilde genellikle mermilerinden daha fazla hasar verirler. Kontrol noktaları garip bir şekilde yerleştirilmiş; genellikle ñ roketatar kullanan düşmanlar gibi ölebileceğiniz bölümlerden çok uzaktalar ve yine de onları birbirine o kadar yakın buldum ki amacını anlamadım. Kötü yerleştirilmiş bir kamerayla birleştiğinde, çekim bölümlerinin özellikle keyifli olduğunu söyleyemem.
Platform oluşturma çok daha iyi değil, çok basit ve aynı kamera ve kayan kontrollerden muzdarip. Ve elbette, oyun bir kez daha kesin atlamalar ve geçişler istemekten çekinmiyor. Verebileceğim en iyi iltifat, burada ve orada bir hata veya çökme ile karşılaşmama rağmen, temelde bozulmamış olmasıdır.
Sonuç ve Puan:
Tamarin, Yooka-Laylee gibi geçmiş bir çağdan kalma bir oyun gibi hissediyor ve tıpkı o oyun gibi, çok sinir bozucu bir deneyimle sonuçlandığından beri öğrenilen derslerin hiçbirini almadı. Sevimli bir ana karaktere sahip olmak, bu oyunu vasat olmaktan kurtarmak için yeterli değil. Sonunda, Tamarin, farklı oyunların iki yarısı gibi hissettiren ancak kötü uygulanmış iki oyun stilinin garip bir kombinasyonu ile nostaljiyi uyandırmak için başarısız bir girişimdir. Gerçekten ayıp.
